Ο Χαλίφης, ο Ιζνογκούντ και ο χρόνος των εκλογών

Οι ιστορίες του Μεγάλου Βεζίρη Ιζνογκούντ που «ήθελε να γίνει Χαλίφης στην θέση του Χαλίφη» είναι γνωστές στους λάτρεις των κόμικς.

Οι δημιουργοί της σειράς (René Goscinny, Jean Tabary) διακωμωδούν τις άοκνες προσπάθειες του Ιζνογκούντ να ανέβει στο ύψιστο αξίωμα του Χαλιφάτου.

Οι ιστορίες θα μπορούσαν σήμερα να βρουν αντιστοιχίες στα «πολιτικά» πεπραγμένα πολλών «δημοκρατικών» πολιτευμάτων.

Όμως, στο «ταγκό» της εξουσίας, κάτοχος και διεκδικητής θα υπηρετούσαν κοινό «δαιμόνιο».

Το προσωπικό θέλω αντί για τα εθνικά και κοινωνικά πρέπει. Τα πεπραγμένα του «Χαλίφη» της Τουρκίας είναι ενδεικτικά.

Στην Ελλάδα το εκλογικό σύστημα και ο χρόνος των εκλογών είναι δύο πεδία στα οποία έχουν ξευτελιστεί οι κομματικές σκοπιμότητες.

Το εκλογικό σύστημα αποτέλεσε εργαλείο μικροκομματικών σκοπιμοτήτων το 1989 από το ΠΑΣΟΚ και τώρα από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Η απλή αναλογική το 1989 (ν. 1847/1989) οδήγησε σε διάστημα 9 μηνών σε τρείς εκλογές.

Η Ν.Δ. με ποσοστά 44,28% (145 έδρες), 46,29% (148 έδρες) και 46,89% (150 έδρες) δεν εξασφάλισε αυτοδυναμία.

Ταυτόχρονα το μειονοτικό κόμμα (Αχμέτ Σαδίκ, Ισμαήλ Μαλλά) -0,52% (1 έδρα), 0,39% (1 έδρα) και 0,70% (2 έδρες)- εξασφάλισε αυτοδύναμη παρουσία στο Κοινοβούλιο!

Ευτυχώς η συμπεριφορά του ΣΥΡΙΖΑ στο συγκεκριμένο θέμα αποτέλεσε μια χλωμή αντανάκλαση του ακραίου αμοραλισμού του ΠΑΣΟΚ.

Η διατήρηση του πλαφόν (3%) για την είσοδο στην Βουλή αποτελεί ισχυρή ασπίδα προστασίας.

Έτσι ακόμα και ένα ποσοστό μικρότερο του 38% αρκεί για την εξασφάλιση αυτοδυναμίας.

Ωστόσο, ακόμα και έτσι, είναι δεδομένο ότι θα απαιτηθεί και δεύτερη εκλογική αναμέτρηση για τον σχηματισμό κυβέρνησης.

Ήδη ο χρόνος των εκλογών αποτελεί κεντρικό θέμα συζητήσεων και προβληματισμού.

Οι διάφορες «παροχές» συνδυάζονται, περισσότερο ή λιγότερο δικαιολογημένα, με εκλογικές σκοπιμότητες.

Όμως, με δεδομένους τους κινδύνους που δημιουργεί ο ακραίος αναθεωρητισμός της Τουρκίας, αυτό που θα έπρεπε να αποτελέσει καθοριστικό παράγοντα για τον προσδιορισμό του χρόνου των εκλογών είναι η αποφυγή του κενού εξουσίας κατά την προεκλογική περίοδο της γείτονος.

Με δεδομένο ότι οι εκλογές εκεί είναι προσδιορισμένες για την 18η Ιουνίου οι εκλογές στην Ελλάδα πρέπει να γίνουν αργότερα.

Μέχρι την 18η Ιουνίου θα είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο να υπάρξει στην χώρα οποιοδήποτε κενό εξουσίας.

Ακόμα και έτσι, κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση, πρέπει να αντιμετωπίσουν με ιδιαίτερη εθνική υπευθυνότητα το ζήτημα της υπηρεσιακής κυβέρνησης αλλά και της προεκλογικής συμπεριφοράς τους.

Βεβαίως, οι εκλογές κατακαλόκαιρο δημιουργούν προβληματισμούς και αναστολές σχετικά με τις επιπτώσεις τόσο στην «βαριά βιομηχανία» της χώρας όσο και στα «μπάνια του λαού».

Όμως, σε κάθε περίπτωση δεν πρέπει αυτοί οι προβληματισμοί να υπερκεράσουν την πρόνοια για την ελαχιστοποίηση των Εθνικών κινδύνων.

Η πιθανότητα ο Ταγίπ Ερντογάν να προκαλέσει ένα θερμό επεισόδιο, που πιθανόν να οδηγήσει σε ένοπλη εμπλοκή με στόχο την παραμονή του στην εξουσία, πρέπει να αποτελέσει τον καθοριστικό παράγοντα για τον προσδιορισμό του χρόνου των εκλογών.

Σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπεται να περισπάται η προσοχή μας από την πρόβλεψη και την κατά το δυνατόν πρόληψη των εθνικών κινδύνων.

Κάθε «Μεγάλος Βεζίρης» -που θέλει να γίνει «Χαλίφης στη θέση του Χαλίφη»- αλλά και κάθε «Χαλίφης» -που θέλει να διατηρήσει την εξουσία του- πρέπει να μην ξεχνά τα λόγια του Περικλή: «…του δε πολέμου οι καιροί ου μενετοί» (Θουκ.Α.142).