Επιδοτώντας τους «κλέφτες»

«Μαύρη, μωρέ, πικρή ζωή που κάνουμε
Μαύρη ζωή που κάνουμε εμείς οι μαύροι κλέφτες»,

Η τεράστια συμβολή των Κλεφτών και των Αρματολών στον αγώνα της ανεξαρτησίας, αλλά και η αναγκαία, σε όλους τους λαούς, διαμόρφωση ηρωικών «αφηγημάτων» που ενισχύουν την συνοχή και οικοδομούν την εθνική συνείδηση οδήγησε στην συσκότιση και την εξάλειψη από την συλλογική μνήμη των αρνητικών πλευρών του φαινομένου.

Ωστόσο, όπως πάντα άλλωστε, οι συνθήκες είναι εκείνες που οδήγησαν στην ανάπτυξη της «κλεφτουριάς» με τα όποια θετικά και αρνητικά της συμπαρομαρτούντα.

Διαβάζοντας τον, αποκαλυπτικό, πρωτοσέλιδο κύριο τίτλο (Καθημερινή, 13/11/2022) «Ποίοι κλάδοι βγάζουν το POS από την πρίζα» αναλογίστηκα ότι σε αντίθεση με την «κλεφτουριά» της Παλιγγενεσίας η σύγχρονη συνέβαλε, σημαντικά μάλιστα, στον περιορισμό της Εθνικής κυριαρχίας.

Δίχως μάλιστα, κάθε άλλο, η σύγχρονη «κλεφτουριά» να κάνει «μαύρη ζωή».

Η παραοικονομία αποτελεί την διαχρονική πληγή της οικονομίας με βασικούς πρωταγωνιστές τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και τους ελεύθερους επαγγελματίες.

Δεν είναι αποκλειστικά Ελληνικό φαινόμενο αλλά μόνο στην χώρα μας το μέγεθός της την καθιστά καταστροφική.

Καθοριστικοί παράγοντες γι’ αυτήν την διαφορά είναι «Οι διαρθρωτικές στρεβλώσεις της ελληνικής οικονομίας» και η «Ανυπαρξία πολιτικής βούλησης για την αντιμετώπιση του φαινομένου» (διαΝΕΟσις).

Σύμφωνα με την μελέτη της διαΝΕΟσις η φοροδιαφυγή υπολογιζόταν «ανάμεσα σε 11€ και 16€ δισ. το χρόνο» ενώ το κόστος για την αποπληρωμή δανείων ήταν «περίπου 12€ δισ. το χρόνο».

Πάντα σύμφωνα με την μελέτη «το ποσοστό των μη δηλωθέντων εισοδημάτων των αυτοαπασχολούμενων κυμαίνεται στο 57-58,6%».

Συγκεκριμένα οι αυτοαπασχολούμενοι «δήλωναν εισοδήματα κάτω από το τότε αφορολόγητο όριο σε ποσοστό 64%» δηλαδή «δήλωναν μέσο όρο εισοδημάτων 4.300 ο καθένας»!

Στον χώρο των επιχειρήσεων αντίστοιχα «το 0,4% των ελληνικών επιχειρήσεων, πλήρωναν το 61% των φόρων»!

Υπάρχει όμως και μια πιο εξοργιστική πλευρά του θέματος.

Το γεγονός ότι οι εκατοντάδες χιλιάδες «αναξιοπαθούντες» –καλυπτόμενοι πίσω από τους όντως αναξιοπαθούντες- κλέβουν την κοινωνία, λυμαίνονται τις κοινωνικές παροχές.

Η έκταση του φαινομένου, λόγω της καταιγίδας των διαφόρων επιδομάτων, αποδομεί την εμπιστοσύνη των πολιτών.

Η εκτίμηση ότι «επιδοτείται» η κλεψιά καθίσταται διευρυνόμενη πεποίθηση.

Προστιθέμενη στις νομιμοποιήσεις αυθαιρέτων και καταπατήσεων δημόσιας περιουσίας αποδομεί την εικόνα του κράτους δικαίου.

Πρωτοσέλιδα που εξαγγέλλουν «Επιδοτήσεις 5,2 δισ. στήριξη στα νοικοκυριά» για το 2023 και την ίδια μέρα (26/11) άλλο -επίσης φιλοκυβερνητικό- προβλέψεις ότι το 2022 θα κλείσει με αποθεματικό μειωμένο κατά 10 δισ. προκαλούν ανησυχία.

Η εκτεταμένη «κλοπή» στον τομέα των κοινωνικών παροχών είναι ανάγλυφη ιδιαίτερα στις συντάξεις.

Εκτός από τις εκατοντάδες χιλιάδες «μαϊμούδες» (αγροτικές, αναπηρικές, κ.λπ.) η διακομματική υποστήριξη των «πονηρών» –από πολιτική αβελτηρία ή ανικανότητα δεν έχει μεγάλη σημασία- είναι εμφανής στην λογική του ασφαλιστικού.

Ο διαχωρισμός της σύνταξης σε «εθνική» και «ανταποδοτική» ευνοεί την λαθραία εργασία πριμοδοτώντας την κλοπή φόρων και εισφορών.

Όταν για δύο συνταξιούχους με το ίδιο ύψος συνταξιοδοτικών αποδοχών (1000€) ο ένας έχει σύνταξη 470€ προ φόρου (15 χρόνια ασφάλιση) και ο άλλος 608€ (30 χρόνια ασφάλιση) δηλαδή σχέση 1 προς 1,3 αντί για 1 προς 2 είναι φανερό γιατί ο τίτλος επιδοτώντας τους «κλέφτες» είναι ασφαλώς υπερβολικός αλλά όχι αδικαιολόγητος.