Πόσο φτωχύναμε;

Γνωρίζουμε όλοι, από πρώτο χέρι, άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο, ότι μετά το 2009 η ζωή μας έγινε πιο φθηνή. Όχι η ζωή γενικώς αλλά η ζωή μας.

Η «λευκή τρομοκρατία» των μνημονίων και οι «κεραυνοί» των ισχυρών «εταίρων» και «συμμάχων» μας πειθανάγκασε να κάνουμε την ανάγκη φιλοτιμία, έστω και αν πολλοί αντέδρασαν επιλέγοντας το πολιτικό περιθώριο.

Το πέρασμα του χρόνου, -αλλά κυρίως η μεθοδική κατασταλτική λειτουργία των ΜΜΕ- έχει δημιουργήσει ένα νέφος λήθης που καλύπτει το παρελθόν. Τις αιτίες, τους βασικούς ενόχους καθώς και τις ευθύνες τους.

Τείνει να καλύψει επίσης το γεγονός ότι δεν είναι απόλυτη αλήθεια ότι η ζωή όλων έγινε πιο φθηνή.

Υπάρχουν και εκείνοι που επωφελήθηκαν –κάθε «Κατοχή» έχει τους «μαυραγορίτες» της- πολιτικά και οικονομικά βγαίνοντας από την κρίση όχι απλά «στεγνοί» αλλά και με καινούργιες χρυσοποίκιλτες φορεσιές.

Ο πίνακας που παρατίθεται δίνει μια εικόνα της δραματικής υποβάθμισης από την συνδυασμένη επίπτωση της μείωσης των μισθών και της αύξησης των τιμών (ΔΤΚ) στο διάστημα των 13 ετών από τον θρίαμβο του «λεφτά υπάρχουν».

Θρίαμβο που ευλόγησαν στους ναούς της διαπλοκής της Χρήστου Λαδά –νυν Συγγρού- οι «διάκονοι» του εκσυγχρονιστικού διαφωτισμού. Τα στοιχεία που παρατίθενται αφορούν τους εκπαιδευτικούς 4ετους φοίτησης αλλά είναι αντίστοιχα με ότι ίσχυσε και στον υπόλοιπο ΔΤ. Στον ιδιωτικό χώρο η ανεργία έγινε εφιάλτης.

Το γεγονός αυτό αξιοποιήθηκε από τους «εντολείς» των μνημονίων και τους «διακόνους» της διαπλοκής για αποπροσανατολισμό και ρήξη του κοινωνικού ιστού.

Η μείωση των μισθών, η κατάργηση των δώρων, η αύξηση της φορολογίας και των κρατήσεων οδήγησαν σε μειώσεις του ετήσιου εισοδήματος από 24.11% (35 χρόνια προϋπηρεσίας) έως 37,9% (10 χρόνια προϋπηρεσίας).

Αν συνυπολογιστεί η αύξηση του Δείκτη Τιμών Καταναλωτή (ΔΤΚ) κατά 19,1% -από 95,4% (9ος/2009) στο 114,5% (9ος/2022) σε σταθμισμένες τιμές 2020 (100%)- τότε η μείωση κυμαίνεται αντίστοιχα από το 28,72% στο 45,14%.

Φυσικά, πέρα από την αμφισβήτηση της πραγματικής απεικόνισης της ακρίβειας από τον ΔΤΚ αλλά και λόγω της διαφορετικής επίπτωσης του πληθωρισμού, ανάλογα με την στάθμη του εισοδήματος –όσο πιο χαμηλό το εισόδημα τόσο ισχυρότερη η επίπτωση- δεν πρέπει να παραγνωρίσουμε και τον ΕΝΦΙΑ που πρόσθεσε το δικό του βάρος στις πλάτες μας.

Επίσης είναι χρήσιμο να επισημάνουμε ότι η είσοδος στο ευρώ δεν έκανε πιο πλούσιους μισθωτούς και συνταξιούχους, κάθε άλλο. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι ο ΔΤΚ από 75,8% (12ος/2001) -την παραμονή της κυκλοφορίας του ευρώ- σκαρφάλωσε στο 96,5% (12ος/2009) δηλαδή αυξήθηκε κατά 27,31%.

Για να υπάρξει ένα μέτρο σύγκρισης ένας εκπαιδευτικός, με δεκαετή προϋπηρεσία, την 1η/1ου/2004 είχε μεικτές αποδοχές 1432€ και καθαρό ετήσιο διαθέσιμο εισόδημα 15.060€ ενώ ένας αντίστοιχος εκπαιδευτικός το 2009 είχε διαθέσιμο εισόδημα 17.935€.

Δηλαδή οι αμοιβές είχαν αυξηθεί κατά 19%. Αυτό πέραν της απεικόνισης της επίπτωσης της εφαρμογής του ευρώ στους μισθωτούς του στενού Δημόσιου Τομέα αποκαθιστά και την αλήθεια για την πολιτική μισθών στο Δημόσιο την περίοδο 2004-2009.