Περί δημοσιογραφίας και αισχύνης

Από ανάρτηση στο f/b, του φίλου Κ.Τ., έμαθα για την εκλογή του τέως Π.τ.Δ. στην Ακαδημία Αθηνών. Μου έκανε εντύπωση η αρνητική αντίδραση ορισμένων, υποτίθεται ομοϊδεατών, αλλά δεδομένου ότι δεν είναι η πρώτη φορά που αντιμετωπίζω παρόμοιες ακατανόητες αντιδράσεις απλώς μου ήρθε στο μυαλό η γνωστή φράση του Αϊνστάιν για την ανθρώπινη βλακεία.

Σε αυτήν την περίπτωση βέβαια το «περιβόλι» στο οποίο έχει φυτρώσει δεν έχει ενισχυθεί από «βιολογικά» λιπάσματα αλλά από δογματικούς ή συναισθηματικούς, όπως ο φθόνος, παράγοντες.

Διαβάζοντας όμως σημερινό άρθρο ο Μιχάλη Μητσού, στο οπισθόφυλλο των ΝΕΩΝ, η σκέψη μου ταξίδεψε από τον Αϊνστάιν στον υπεύθυνο προπαγάνδας των Ναζί Γκαίμπελς και στο γνωστό απόφθεγμά που του αποδίδεται: «λέγε – λέγε ψέματα στο τέλος κάτι θα μείνει».

Γιατί ο αρθρογράφος εμφανίζει μια τουλάχιστον περίεργη αν όχι ύποπτη εμμονή, στοχοποιώντας πρόσωπα από συγκεκριμένο πολιτικό – ιδεολογικό χώρο και αγιογραφώντας ασύστολα ότι προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ και ιδιαίτερα από τον ταυτισμένο με την διαπλοκή «εκσυγχρονιστικό» εσμό του.

Είναι ακριβώς αυτή η επιμονή αλλά και η αναπαραγωγή τερατολογημάτων που δείχνει ή κάποια επικίνδυνη, για την ψυχική του ηρεμία, εμμονή ή μια, εκτός κάθε δημοσιογραφικής δεοντολογίας, στρατευμένη σε συμφέροντα –πολιτικά ή άλλα- προπαγάνδα.

Γιατί δεν είναι δυνατόν να είναι στοιχειωδώς σοβαρός και έντιμος ο δημοσιογράφος εκείνος που αναπαράγει τερατολογίες όπως αυτή που αναφέρεται σε «865.000 προσλήψεις στο Δημόσιο» κατά την διάρκεια της πενταετίας 2004-2009.

Όχι όταν τα επίσημα στοιχεία -σύμφωνα με τα οποία:

«Το 2019 στον δημόσιο τομέα εργάζονταν 604.744 άτομα, εκ των οποίων 32.420 με συμβάσεις ΙΔΟΧ, το 2020 602.789 άτομα, εκ των οποίων 33.780 ως ΙΔΟΧ, και το 2021 602.301, εκ των οποίων 32.149 ως ΙΔΟΧ» (Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 02/10/2021)- τον διαψεύδουν.

Γιατί βέβαια ακόμα και αν οι διορισμένοι πριν από το 2004 είχαν αποχωρήσει (πράγμα αδύνατον) από την υπηρεσία φυσιολογικά οι 865.000, που υποτίθεται ότι διορίστηκαν κατά την θητεία Παυλόπουλου, θα ήταν ακόμα όλοι στην υπηρεσία.

Αλλά και σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΟΟΣΑ (OECD 2011b) ο αριθμός των υπηρετούντων το 2009 στον Δημόσιο Τομέα με λιγότερο από 10 χρόνια προϋπηρεσίας –στους οποίους προφανώς περιλαμβάνονταν και οι διορισμοί Παυλόπουλου ήταν αυξημένος μόνον κατά 15.000 σε σύγκριση με το 2003.

Συνεπώς όποιος αναπαράγει τερατολογίες για 865.000 διορισμούς έχει ανομολόγητους στόχους και συμφέροντα, εκτός εάν είναι ανόητος, αλλά σε αυτήν την περίπτωση κανένας δεν θα ήθελε τις έμμισθες υπηρεσίες του.

Για να στοιχειοθετήσει τους ισχυρισμούς του ο κύριος Μητσός χρησιμοποιεί την ανάρτηση κάποιου κύριου Παραστατίδη, γραμματέα Οργανωτικού του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ, ο οποίος σαν να ήρθε από άλλο πλανήτη αποδίδει στο νέο μέλλος της Ακαδημίας και την Ν.Δ. «διαπλοκή, διαφθορά, γαλάζια συνέντευξη, […] ηθική και οικονομική χρεωκοπία» ό,τι δηλαδή δικαιωματικά και με την αξία του έχει κερδίσει το «εκσυγχρονιστικό» ΠΑΣΟΚ.

Βέβαια θα ήταν καλό για τον κύριο γραμματέα (και για τον κύριο Μητσό) να διαβάσουν τι είχε δηλώσει το 2011 (πολύ πριν δηλαδή από την αποχώρησή του από το ΠΑΣΟΚ) ο πρώην «σύντροφός» τους κύριος Χρυσοχοΐδης «Η διετής κυβέρνηση η δική μας οδήγησε σε αδιέξοδα. Οικονομικά, εθνικά, κοινωνικά.

Οδήγησε σε φτώχεια και αποσύνθεση, εθνική ταπείνωση και εθνική αναξιοπρέπεια και τέλος οδήγησε σε εθνική αποδιοργάνωση. […] Ο κ. Παπανδρέου δεν μπορεί να παραμένει στην παράταξη γιατί έχει διαρρήξει τις σχέσεις μας με το λαό και έχει διαρρήξει και τις σχέσεις μας με τους Ευρωπαίους. […] Ο κύριος Παπανδρέου δεν πρέπει να είναι υποψήφιος, μόνο σε αποικία μπορεί να είναι υποψήφιος…»! Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι οι πολίτες έχουν τελεσίδικα καταλήξει στην ετυμηγορία τους όσο και αν προσπαθεί το ΠΑΣΟΚ –και η διαπλοκή- πλασάροντας «καινούργια νύφη» να επανακάμψει.

Αναρωτιέται ο κύριος Μητσός «γιατί στο καλό ανταποκρίθηκε την περασμένη άνοιξη μόλις ένας (1) συνταγματολόγος στην προκήρυξη έδρας δημοσίου δικαίου από την Ακαδημία Αθηνών;».

Έλα ντε, δεν σκέφθηκαν την στεναχώρια του αγαπητού δημοσιογράφου και όσων αφανών την μοιράζονται μαζί του;

Δεν αναρωτήθηκαν για σοκ στο οποίο θα οδηγηθεί η χώρα τώρα που, μετά και την λήξη της ιστορίας με τα ταμεία της Siemens, ζούμε σε μια ατμόσφαιρα ηθικής ανάτασης;

Πως τόλμησαν οι άλλοι έγκριτοι συνταγματολόγοι –αν δεν κάνω λάθος σε αυτούς συμπεριλαμβάνεται όχι μόνον ο παλιός πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αλλά και ένας στενός συνεργάτης του Πρωθυπουργού- να μην υποβάλλουν υποψηφιότητα;

Δεν μπορεί, εδώ υπάρχει κάτι ύποπτο. Ενδεχομένως δάκτυλος του Πούτιν ή του Τσίπρα.

Επιπλέον αυτοί οι Ακαδημαϊκοί πριν ψηφίσουν τον κύριο Παυλόπουλο δεν έκαναν τον κόπο να ρωτήσουν τον κύριο Παραστατίδη;

Ή τουλάχιστον τον κύριο Μητσό; Θα τους είχαν προφυλάξει από το μεγάλο τους ολίσθημα.

Θα είχε σωθεί το κύρος της Ακαδημίας.

Θα είχε διαφυλαχθεί ο προοδευτικός χαρακτήρας του καθεστώτος από την προώθηση ατόμων που τολμούν να χαρακτηρίζουν τον «ακραίο οικονομικό φιλελευθερισμό» Μινώταυρο της κοινωνίας και της Δημοκρατίας.

Καταλήγοντας θα ταίριαζε εδώ –φυσικά με τις αναγκαίες προσαρμογές στο όνομα και την πόλη- το λογοπαίγνιο του Δημοσθένη για τον Αισχίνη: «Ουκ αισχύνει, ω Αισχίνη, ή της πόλεως αισχύνη, καταισχύνεις αισχύνης;».