Οι «μάινες» και…ο «μπουχέσας»

Οι μάινες έχουν την ικανότητα να αναπαράγουν την ανθρώπινη ομιλία με εκπληκτική ακρίβεια. Δεν διαθέτουν όμως το αποκλειστικό προνόμιο του ανθρώπου στο «λόγο». Έτσι η «ομιλία» τους στερούμενη συνειδητού νοήματος συνιστά απλή «παπαγαλία». Από την άλλη αρκετοί συμπολίτες μας, χαμένοι στην «εικονική πραγματικότητα» των ΜΜΕ υποβαθμίζουν τον λόγο τους αρκούμενοι στην ομιλία.

Οι πολιτικές «συζητήσεις καφενείου» προφανώς δεν προσφέρονται για αναλύσεις. Είναι ωστόσο αποκαλυπτικές τόσο για το επίπεδο της γενικότερης πολιτικής κουλτούρας όσο και για τους μηχανισμούς ελέγχου και χειραγώγησης της κοινής γνώμης. Η «αγάπη» αυτών των μηχανισμών για τον Κώστα Καραμανλή είναι ανένδοτη, ανενδοίαστη, και διακαής.

Εκδηλώθηκε από την πρώτη μέρα της εκλογής του στην προεδρία της Ν.Δ. με το «ιστορικό» -πλην εμετικό- πρωτοσέλιδο του Βήματος: «Κλωνοποίηση» συνοδευόμενο από την φωτογραφία της dolly! Ούτε λέξη βεβαίως όταν στην εξουσία αναρριχήθηκαν «φίλια» πρόσωπα 3ης και 4ης πολιτικής γενιάς ενταγμένα στα γενικότερα συστήματα νομής της εξουσίας.

Αφορμή για το κείμενο αποτέλεσε ο χαρακτηρισμός «μπουχέσας» με τον οποίο «στολίζουν» τον Κ.Κ.. Βεβαίως η πληθώρα των χαρακτηρισμών τους οποίους χρησιμοποιούν και μηρυκάζουν καλοπληρωμένοι κήνσορες και κακοπροαίρετα ή αφελή παπαγαλάκια των ΜΜΕ και του διαδικτύου είναι μεγάλος. Εννοείται με κτυπήματα πάντα κάτω από την ζώνη, ύπουλα και ιοβόλα. Τα διαβάζεις και τα ακούς να επαναλαμβάνονται αήθη και εμετικά. Από φανταστικές προσωπικές ιστορίες για τον «κουρασμένο της Ραφήνας», έως την «οκνηρία», τα «πιτόγυρα» και τις «μπριζόλες». Για τέτοιο επίπεδο μιλάμε. Για να καταλήξουμε στον «μπουχέσα».

Βεβαίως, συχνά πυκνά, εμφανίζονται και τα «αθώα», «ανυστερόβουλα», και «αφιλοκερδή» δημοσιεύματα του τύπου «γιατί δεν παραιτείται». Το νόημα βεβαίως είναι «γιατί δεν μας αδειάζει τη γωνιά»; Το ερώτημα είναι: σε ποιους να αδειάσει τη γωνιά, στα φερέφωνα ή στους «προστάτες»;

Απορία εύλογη αφού δεν υπήρξαν αντίστοιχα «ερωτήματα» όταν, για να ανατρέξουμε στην πρόσφατη ιστορία μας, ο Αντρέας Παπανδρέου ξαναέγινε το 93 σε ηλικία 75 ετών πρωθυπουργός -όντας εμφανώς μη λειτουργικός- ενώ ο πατέρας του σημερινού πρωθυπουργού σχημάτισε την πρώτη του κυβέρνηση σε ηλικία 72 ετών και παρέμεινε στα έδρανα ως «επίτιμος πρόεδρος» μέχρι τα 86 του όταν ωρίμασαν, το 2004, οι συνθήκες της διαδοχής.

Αλλά για να επανέλθουμε στην αφορμή της συζήτησης. «Μπουχέσας», δηλαδή ψοφοδεής, ο πρωθυπουργός που αποκάλεσε τους εγχώριους «προστάτες» με το όνομά τους και επεχείρησε να τους περιορίσει με τον «Βασικό Μέτοχο»;

Ο πρωθυπουργός που εξόργισε τους ξένους «προστάτες» με το σχέδιο Ανάν, και το βέτο του Βελιγραδίου;

Ψοφοδεής ο πρωθυπουργός που, με τους –ανεπιθύμητους στους «προστάτες»- αγωγούς South Stream και Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη, επεχείρησε να καταστήσει την χώρα ενεργειακό κόμβο;

Ψοφοδεής ο πρωθυπουργός που με την επένδυση της Cosco και τις ιδιωτικοποιήσεις του ΟΤΕ και της Ολυμπιακής δεν δίστασε να συγκρουστεί με συντεχνίες και κατεστημένα συμφέροντα; Ψοφοδεής αυτός που προσπάθησε να αλλάξει το άρθρο 16 του συντάγματος;

Αυτός που το 2009 είπε δυσάρεστες αλήθειες στους πολίτες, όταν οι σημερινοί αμετανόητοι –όχι ανόητοι αλλά ιδιοτελείς- κήνσορες θυμιάτιζαν το «λεφτά υπάρχουν» ανοίγοντας τον δρόμο για τα μνημόνια;

Η ορθότητα ή μη εκείνων των αποφάσεων είναι θέμα μιας ευρύτερης συζήτησης. Δίχως αμφιβολία όμως και υπό το φως του λόγου, αυτές οι αποφάσεις μόνο έναν «μπουχέσα» -όπως τον χαρακτηρίζουν οι «μάινες»- δεν φανερώνουν.