Η «ώρα μηδέν» πλησιάζει για την Τουρκία

Όταν μια χώρα συμμετέχει (απ’ το 1952), σε έναν συλλογικό Οργανισμό Ασφάλειας και Άμυνας (ΝΑΤΟ), ο οποίος αναγεννάται μέσα απ’ τους καπνούς και τις στάχτες του πολέμου στην Ουκρανία, έχει αυτονόητη υποχρέωση συμμόρφωσης στις αποφάσεις που λαμβάνει και στις καμπάνιες που εκδηλώνει το ονομαζόμενο και Βορειοατλαντικό Σύμφωνο.

Μη μας παρασύρει, λοιπόν, η μέχρι σήμερα ανοχή που απολαμβάνει η ξεκάθαρα υπονομευτική συμπεριφορά της Τουρκίας, έναντι του ΝΑΤΟ και της Δύσης.

Αν η Τουρκία επιθυμεί να πορεύεται «αδέσμευτη και ανεξάρτητη», φυσικά και είναι ελεύθερη να το κάνει, αλλά εκτός ΝΑΤΟ και αναλαμβάνοντας το κόστος της επιλογής της…

Κι όπως ξέρουμε καλά, πρωτίστως απ’ την περίπτωση της Κύπρου, σε εποχές ακραίας, ψυχροπολεμικής πόλωσης, όποιος κραδαίνει το συγκεκριμένο «γραμμάτιο», σύντομα αντιλαμβάνεται πως είναι «πληρωτέο επί τη εμφανίσει»!!…

Αλήθεια, πιστεύει κανείς ότι «οι κουτόφραγκοι», δεν έχουν αντιληφθεί πως, στην ουσία, η εισβολέας Τουρκία βοηθά αποφασιστικά την εισβολέα Ρωσία, να «αγοράζει χρόνο», μέσω μιας «ειρηνευτικής, διαμεσολαβητικής διαδικασίας», που δεν οδηγεί πουθενά;

Ότι της παρέχει την ευκαιρία επίδειξης «καλών προθέσεων», μέχρι να πετύχει τους στόχους της επί του πεδίου, στο Ντονμπάς και το Λουγκάνσκ;

Ότι η συμπεριφορά της δεν συνιστά ένα προκλητικό ρήγμα για το δυτικό στρατόπεδο;

Μη μας αποπροσανατολίζει, λοιπόν, το μπαράζ των Ψυχολογικών Επιχειρήσεων της ΜΙΤ, που εκδηλώνονται μέσω επιδοτούμενων ΜΜΕ και Think Tanks των ΗΠΑ, με επιφωνήματα θαυμασμού, για την «πολυδιάστατη κι επιτυχημένη πολιτική της Τουρκίας», που ακούγονται εσχάτως ακόμη και στην Αθήνα ή τη Λευκωσία.

Η κλεψύδρα της ανοχής, του ΝΑΤΟ και της Δύσης, όπου να ‘ναι αδειάζει…

Είτε αρέσει σε ορισμένους «ψευτο-ιέρακες της Ουάσιγκτον» είτε όχι, η Τουρκία, σύντομα θα βρεθεί αντιμέτωπη με τη σκληρή και αναπόδραστη πραγματικότητα: Θα υποχρεωθεί να επιλέξει, με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει!!…

Κι επειδή γνωρίζει καλά, ποια χώρα της έφραξε το δρόμο, στις πολλαπλές -ως σήμερα- απόπειρές της, να υποδυθεί την αναδυόμενη, παγκόσμια υπερδύναμη ή έστω την πανίσχυρη, περιφερειακή δύναμη, στην Κριμαία, στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, στο Καζακστάν, στη Συρία, στο βόρειο Ιράκ, στη Λιβύη, πριν την προδιαγεγραμμένη και θεαματική αναδίπλωσή της, που σε λίγο θα συνιστά μονόδρομο για την Άγκυρα, επιχειρεί να θέσει προκαταβολικά, θέμα «επαρκών ανταλλαγμάτων», προκειμένου να επιστρέψει στη ΝΑΤΟϊκή, τη Δυτική νομιμότητα…

Αφενός, επιχειρεί να παρακάμψει τις κυρώσεις που της επιβλήθηκαν με το νόμο «CAATSA», των ΗΠΑ.

Έχοντας «γλείψει» προηγουμένως, όσες χώρες «έφτυνε», με λεξιλόγιο διεθνούς «νταβατζή»…, όπως έκανε στις περιπτώσεις του Ισραήλ ή της Γαλλίας (χώρες με θεσμική μνήμη)!!…

Υιοθετώντας φρασεολογία και συμπεριφορές που αποφεύγουν ακόμη και κάποιες τω όντι ισχυρές χώρες, που επείγονται να κατοχυρώσουν το διεθνή ρόλο τους, όπως -επί παραδείγματι- η Κίνα…

Όποιος πιστεύει ότι, τελικά η Τουρκία θα καταφέρει να ανατρέψει τα σημερινά δεδομένα στις ΗΠΑ, πιθανώς παρασυρμένος από συμπεριφορές τύπου Νούλαντ, μάλλον δεν λαμβάνει υπόψη την πραγματικότητα που διαμορφώνεται εσχάτως στις ΗΠΑ…

Η διασπορά φιλοτουρκισμού, από στελέχη της Διοίκησης Μπάιντεν, γίνεται αντιληπτό ότι, τη μόνη που υπηρετεί είναι η χώρα καταφύγιο των Ρώσων ολιγαρχών.

Αυτών που κατήγγειλε, ως κλεπτοκράτες, ο ίδιος ο Πρόεδρος των ΗΠΑ!

Τη χώρα που βρίσκεται ήδη στο στόχαστρο της ειδικής υπηρεσίας του αμερικανικού Υπουργείου Δικαιοσύνης («KleptoCapture»), που ασχολείται με αυτούς που ονομάζει στυλοβάτες του Πούτιν.

Κι αυτό προκαλεί ήδη τεράστιο πολιτικό κόστος, για τους κυβερνώντες Δημοκρατικούς, ενόψει και των ενδιάμεσων Εκλογών…

Σε ένα δεύτερο επίπεδο, η Άγκυρα επιχειρεί απροκάλυπτα να σύρει Ελλάδα και Κύπρο, σε «λύσεις» αυτοπεριορισμού της κυριαρχίας τους, παραβιάζοντας κατάφορα το Διεθνές Δίκαιο.

Απαιτώντας παραχωρήσεις κυριαρχικών τους δικαιωμάτων, σε θάλασσα, στεριά και νησιά.

Σε ΑΟΖ, σε πηγές και δρόμους της ενέργειας.

Απαιτώντας τη νομιμοποίηση των τετελεσμένων της εισβολής του 1974, την κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, κράτους-μέλους του ΟΗΕ.

Και μάλιστα, με τη σύμφωνη γνώμη της Αθήνας και της Λευκωσίας…

Με άλλα λόγια, η Άγκυρα λειτουργεί ως η προβολή μιας λύσης στο Ουκρανικό, που θα προνοεί αναγνώριση δύο κρατών στη χώρα που υφίσταται σήμερα τις συνέπειες της ρωσικής εισβολής!!…

Ενώ, στην ανατολική Μεσόγειο, η ίδια «πρόμαχος» της Δύσης εξακολουθεί να εφαρμόζει, σε βάρος της Κύπρου και της Ελλάδας, τις πολιτικές της Κίνας, στη νότια Σινική Θάλασσα…

Επειδή, ο κόσμος που διαμορφώνεται απ’ τις φλόγες της Ουκρανίας, αρχίζει να αποκτά ορισμένα, ξεκάθαρα χαρακτηριστικά, η Τουρκία σύντομα θα αντιληφθεί ότι, ματαιοπονεί!!…

Ό,τι επικαλούνταν, για όσα έχτισε από το 1974 ίσαμε σήμερα, κατέρρευσαν στις 24 Φεβρουαρίου του 2022.

Όσα εκατομμύρια κι αν επενδύσει, η τύχη της «Κύπρου της ανατολικής Ευρώπης» και η τύχη της «Ουκρανίας της ανατολικής Μεσογείου» είναι απόλυτα συνδεδεμένες!!

Ουδείς πολιτικός, εν Αθήναις ή εν τη Λευκωσία, θα στέρξει στην ικανοποίηση των τουρκικών ορέξεων.

Και, παρά τα περί του αντιθέτου θρυλούμενα, όσες παγίδες κι αν εξυφάνει το Λονδίνο, ο καιρός που η Δύση προέβαινε σε επιδείξεις κυνισμού, με θύματα την Ελλάδα και την Κύπρο, χάριν της Τουρκίας, με άλλοθι τη σημαντικότητά της στη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί!!

Η «φρόνιμη παρθένος» Τουρκία, του παλιού ψυχρού πολέμου, δεν έχει την παραμικρή ομοιότητα με την Τουρκία του νέου, ψυχρού πολέμου!!…

Παρίσταται, εδώ και χρόνια, ως παρατηρητής, στις συνόδους του «ΝΑΤΟ της Ανατολής», του Συμφώνου της Σαγκάης (SCO), εκλιπαρώντας -σε κάθε Σύνοδο Κορυφής του SCO- το status του πλήρους μέλους του…

Δεν δίστασε να συμπεριφερθεί ως κράτος-τσαμπουκάς, ακόμη και στην καρδιά των ΗΠΑ, στην Ουάσιγκτον, ξυλοφορτώνοντας Αμερικανούς πολίτες, που τόλμησαν(!) να υπενθυμίσουν ότι είναι κράτος Γενοκτόνος και χορηγός τρομοκρατών!!

Όσο πλησιάζει, λοιπόν, ο τοκετός της Ιστορίας, η Αισώπειος ρήση, «όμφακες εισίν», είναι βέβαιο ότι θα χαραχτεί πάνω στο κιβούρι της «γαλάζιας πατρίδας» της και των λοιπών, νεο-οθωμανικών επιδιώξεών της… Έστω και ερήμην, ημών των απειλούμενων…