VIRTUS JUNXIT MORS NON SEPARABIT ή Περί Ιερού Λόχου

Οι μελανοφόροι (ή μαυροφόροι) Ιερολοχίτες παρήλαυναν με βήμα στρατιωτικό τραγουδώντας τον πολεμικό θούριο που είχε συγγράψει 20 χρόνια πριν ο Αδαμάντιος Κοραής για την ελληνική «Ταξιαρχία των Ακροβολιστών της Ανατολής» («Shooters’ Brigade of the East») του Βοναπάρτη, που συμμετείχε στην εκστρατεία στην Αίγυπτο (1798) ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Το κάλυμμα κεφαλής έμοιαζε με εκείνο των Ουσάρων.

Έφερε στην κορυφή λευκό λοφίο και ψηλά, τρίχρωμο εθνόσημο με κόκκινο λευκό και κυανό χρώμα, όπως της γαλλικής δημοκρατικής σημαίας.

Κάτω από αυτό μετωπικά υπήρχε νεκροκεφαλή με δύο οστά χιαστί από λευκό μέταλλο, σημαίνοντα «Ελευθερία ή Θάνατος» και για τους μυημένους «VIRTUS JUNXIT MORS NON SEPARABIT», δηλαδή «Ὅ,τι ἡ ἀρετὴ ἥνωσεν ὁ θάνατος δὲν δύναται νὰ χωρίσῃ», ή «αυτούς που ένωσε η Αρετή ο θάνατος δεν μπορεί να τους χωρίσει».

Η σημαία του Ιερού Λόχου και σημαία της Ελληνικής Επανάστασης ήταν τρίχρωμη. Κόκκινη, άσπρη, μαύρη.

Πάνω στην άσπρη λωρίδα στη μία πλευρά της σημαίας αναγραφόταν το «ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ» και υπήρχε στο κέντρο η εικόνα των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης.

Στην άλλη πλευρά υπήρχε η εικόνα του Φοίνικα Αναγεννώμενου από τις φλόγες και αναγραφόταν «ΕΚ ΤΗΣ ΚΟΝΕΩΣ ΜΟΥ ΑΝΑΓΕΝΝΩΜΑΙ».

Ο Φοίνιξ που αναγεννάται στις 25 Δεκεμβρίου μετά από τις τρεις μεγάλες νύχτες (22, 23 και 24 Δεκεμβρίου) που ακολουθούν το Χειμερινό Ηλιοστάσιο (21 Δεκεμβρίου) συμβολίζει τον Αήττητο Ήλιο.

Στο στρατιωτικό οργανισμό που συνέταξε ο Νικόλαος Υψηλάντης στις παραγράφους ΙΑ και ΙΒ η σχετική οδηγία για τη σημαία αναφέρει:

«Η Ελληνική σημαία τόσο εις τα της ξηράς στρατεύματα όσο και εις τα της θαλάσσης πρέπει να είναι κατασκευασμένη εκ τριών χρωμάτων: άσπρο, μαύρο και κόκκινο.

»Το άσπρο σημαίνει την αθωότητα της δικαίας ημών επιχειρήσεως κατά των τυράννων, το μαύρο το υπέρ πατρίδος και ελευθερίας θάνατον ημών και το κόκκινο την αυτεξουσιότητα του Ελληνικού λαού και την χαράν αυτού διότι πολεμεί δια την ανάστασιν της Πατρίδος».

Η σημαία της ελληνικής «Ταξιαρχίας των Ακροβολιστών της Ανατολής» που συμμετείχε στην εκστρατεία του Ναπολέοντα στην Αίγυπτο (1798):

Τον ακόλουθο θούριο, που υιοθέτησαν και τραγουδούσαν οι Ιερολοχίτες, τον είχε συγγράψει 20 χρόνια πριν ο Αδαμάντιος Κοραής για την ελληνική «Ταξιαρχία των Ακροβολιστών της Ανατολής»:

Φίλοι μου συμπατριώται
δούλοι ν΄ άμεθα ως πότε;
των αγρίων μουσουλμάνων
της Πατρίδος των τυράννων
Έφθασεν ω φίλοι τώρα
εκδικήσεως η ώρα.
Η κοινή πατρίς φωνάζει
με τα δάκρυα μας κράζει!
Γίνομεν Γραικοί γενναίοι;
δράμετ΄ άνδρες τε και νέοι
κι είπατε μεγαλοφώνως
Είπατε όλοι τε συμφώνως
Κι΄ ασπαζόμεν΄ εις τον άλλον
μ΄ ενθουσιασμόν μεγάλον
έως πότε η τυραννία;
Ζήτω η Ελευθερία!

Ακούστε τον: