Δες πως αλλάζουν οι καιροί…

Η μεγάλη προβολή της οποίας, δικαίως, τυγχάνουν ειδήσεις που αφορούν τις αποφάσεις εταιρειών, μεταξύ των οποίων οι Microsoft, Amazon και Facebook να δημιουργήσουν και εδώ παραρτήματα, συγκρινόμενη με την εξοργιστική υποβάθμιση της επίσκεψης του Προέδρου της Κίνας το 2008 στην χώρα μας είναι αρκετή για να δείξει τα κέντρα και τις σκοπιμότητες που κανοναρχούν τα ΜΜΕ.

Αφορμή για τις σκέψεις αυτές είναι η αναφορά του Μ. Κοττάκη -στο νέο του βιβλίο (Οι απόρρητοι φάκελοι Καραμανλή)- σε άρθρο που είχε γράψει στην Ελευθεροτυπία ο Γιάννης Τριάντης (20/5/2013) τονίζοντας:

«Έτσι, για την ιστορία της ημέτερης αυτοκτονικής ελαφρότητος, ένα καταπληκτικό γεγονός.

»Στα χρόνια της διακυβέρνησης Καραμανλή επισκέφθηκε την Αθήνα ο τότε πρόεδρος της Κίνας!

»Μέγα γεγονός, εξαιρετικής σημασίας. Κανονικά, οε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου θα ήταν το γεγονός της χρονιάς.

»Ε, λοιπόν, η επίσκεψη του Κινέζου προέδρου ήταν μόλις δέκατη είδηση στα βραδινά δελτία ειδήσεων και είδηση της σειράς στις εσωτερικές σελίδες των εφημερίδων.

»Τότε, βλέπετε, κυριαρχούσε στην ειδησεογραφία το Βατοπέδι, που να βρεθεί έγνοια για ασήμαντες ειδήσεις όπως η επίσκεψη του Κινέζου προέδρου».

Ο χαρακτηρισμός «ημετέρα αυτοκτονική ελαφρότητα» είναι ήπιος αφού προφανώς δεν ήταν η ελαφρότητα αλλά οι δόλιες σκοπιμότητες που υπαγόρευαν την σιωπή.

Χαρακτηριστική, αυτών των σκοπιμοτήτων, είναι και μια άλλη δήλωση-ομολογία που συμπεριλαμβάνεται στο ίδιο βιβλίο.

Είναι η δήλωση που έκανε στο Mega (28/10/2018) ο σχολιαστής του καναλιού Δημήτρης Δανίκας:

«Δεν θα ξεχάσω τον πόλεμο του Mega εναντίον του Κώστα Καραμανλή για το σκάνδαλο στο Βατοπέδι.

»Έναν πόλεμο στον οποίο συμμετείχα και εγώ. Η αλήθεια να λέγεται. Δεν βγάζω την ουρά μου από αυτόν τον ορυμαγδό (…).

»Θυμάμαι ότι η επίθεση εναντίον του Καραμανλή είχε αγγίξει, μην πω ξεπεράσει, τα όρια του κανιβαλισμού».

Βεβαίως σε αυτόν τον «πόλεμο» το Mega δεν ήταν μόνο του.

Συμμετείχε όλη ή «άγρια παρέα» των καναλιών και των ραδιοφώνων.

Σε αυτόν τον ολοκληρωτικό «πόλεμο» είχε επιλεγεί ως μπροστινός ο ΓΑΠ που διαδήλωνε «αγωνιστικά» στον Πειραιά, κατά της επένδυσης, δηλώνοντας:

«… της αντίστασης πάνω στην υπόθεση της εκποίησης αυτού του δημόσιου αγαθού. […] σε καμία περίπτωση δεν συμφωνούμε ότι αυτή η ανάπτυξη εξυπηρετείται με το να πουληθεί, […] αυτή η εξέλιξη θα έχει αρνητικές επιπτώσεις για τον Πειραιά θα έχει αρνητικές επιπτώσεις για την ανάπτυξη ενός κρίσιμου κλάδου του εισαγωγικού και εξαγωγικού εμπορίου […]είμαστε εδώ, σήμερα, για να συμπαρασταθούμε στους αγώνες του λαού του Πειραιά, κοντά στο λαό του Πειραιά, κοντά στο λαό της Θεσσαλονίκης, απέναντι στην κυβέρνηση και στην πολιτική της εκποίησης του δημόσιου πλούτου» (ΓΑΠ, Απρίλιος 2008, YouTube).

Σε σχετικό άρθρο μου (Ο Χου Ζιντάο πιο ισχυρός άνθρωπος του πλανήτη, 9-11-2010) σημείωνα:

«…πριν από 2 χρόνια ο πρόεδρος της Κίνας είχε επισκεφτεί τη χώρα μας εγκαινιάζοντας μια ουσιαστική, σημαντική και πολύπλευρη συνεργασία, της οποίας ένα μόνο αφετηριακό σημείο ήταν ο ΟΛΠ […]

»Θυμάμαι ακόμα με οργή πως τα Ελληνικά(;)

»ΜΜΕ είχαν υποβαθμίσει την επίσκεψη του Προέδρου της Κίνας την ίδια στιγμή που στα Κινεζικά μέσα ήταν πρώτη είδηση.

»Ήταν φανερό ότι εξωθεσμικά και έξω-εθνικά κέντρα δεν βολευόντουσαν με το άνοιγμα μιας πολιτικής έξω από τους στενούς δεσμούς Ευρωπαϊκών και Υπερατλαντικών συμφερόντων η οποία δυνητικά μπορούσε να αποδομήσει δίκτυα πολιτικής και οικονομικής διαπλοκής.

»[…] ίσως δεν έχουν άδικο εκείνοι που πιστεύουν ότι, τουλάχιστον από την Άνοιξη του 2007 και ύστερα, κάποια κέντρα είχαν βάλει στόχο την αποδόμηση της κυβέρνησης της Ν.Δ. και την απομάκρυνση της από την εξουσία. […] Από την επομένη των εκλογών συνεχίστηκε ένας πιο συστηματικός πιο άγριος και ανελέητος πόλεμος με πολιορκητικές μηχανές εκείνους που δημιούργησαν, επωφελήθηκαν και κατάπιαν σκάνδαλα όπως του χρηματιστηρίου, των εξοπλισμών, των Ολυμπιακών Αγώνων, της SIEMENS κλπ. με το γνωστό τραγικό για τη χώρα αποτέλεσμα της υπαγωγής της στη γνωστή κηδεμονία».

Αλλάζουν οι καιροί, λοιπόν, ή παραμένουν ίδιοι; Άλλαξαν οι αιτίες ή τα επιφαινόμενα;

Τι καθόριζε την στάση των ΜΜΕ τότε και τι την καθορίζει τώρα;

Μήπως η λογική και οι σκοπιμότητες παραμένουν αναλλοίωτες;

Τι υπηρετούν ή ποιόν υπηρετούν τα μέσα που ο καθορισμένος από τις αρχές της δημοκρατίας ρόλος τους έχει παραχαραχθεί;

Τι ωθεί τους οικονομικά ισχυρούς να επιδιώκουν την απόλυτη κυριαρχία επί των ΜΜΕ;

Πόσο πιθανό είναι η συγκέντρωση της 4ης εξουσίας στα χέρια μεγάλου κεφαλαίου να υπηρετεί το ευρύ κοινωνικό σύνολο;

Να εκφράζει τους μικρομεσαίους, τους μισθωτούς, τους άνεργους, τους συνταξιούχους;

Ποιους θα εξυπηρετήσει η σύζευξη(!!!) της πραγματικότητας και της εικονικής πραγματικότητας –«επαυξημένη πραγματικότητα» (metaverse)- που σχεδιάζεται;

Τι παρέμβαση έχουν στα ελληνικά ΜΜΕ διεθνή κέντρα ισχύος και εξουσίας, κρατικής ή οικονομικής;

Εν τέλει άλλαξαν οι καιροί; Αν ναι, σε ποια κατεύθυνση;