Οι εκλογές ante portas

Τρεις κυβερνήσεις έχουν εξαντλήσει την τετραετία. Της ΝΔ το 1981 και του ΠΑΣΟΚ το 1989 και το 2004. Και στις τρεις περιπτώσεις ή ήττα του κόμματος που κυβερνούσε ήταν δεδομένη.

Ανεξάρτητα από τις «κατηγορηματικές» διαβεβαιώσεις, για εξάντληση της τετραετίας, όταν η κυβερνητική πλειοψηφία θεωρεί ότι θα κερδίσει τις εκλογές επιβάλλει την πρόωρη διεξαγωγή τους στην λογική του «κάλιο γαϊδουρόδενε…».

Είναι λογικό, λοιπόν, να υποθέσουμε ότι και αυτή η κυβέρνηση δεν θα αποτελέσει εξαίρεση στον κανόνα.

Η υπεροχή της βέβαια έναντι της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι δεδομένη αλλά το εκλογικό σύστημα περιπλέκει τα πράγματα.

Αν δεν ίσχυε η απλή αναλογική αυτή η υπεροχή θα επέτρεπε στην κυβέρνηση να «κοιμάται ήσυχη».

Όμως, δεδομένης της απλής αναλογικής, η υπεροχή έναντι του ΣΥΡΙΖΑ δεν επαρκεί, απαιτείται υπεροχή της κεντροδεξιάς έναντι του συνόλου της κεντροαριστεράς η οποία δεν υφίσταται.

Όταν στις εκλογές του 2019 η ΝΔ και τα εκ δεξιών της κόμματα συγκέντρωσαν αθροιστικά το 47,25% και ο ΣΥΡΙΖΑ και τα εξ ευωνύμων του το 42,54% ενώ στο υπόλοιπο 10,10% κυριαρχεί με 8,10% το διακατεχόμενο από κεντροαριστερό ιδεασμό ΠΑΣΟΚ είναι φανερό ότι τα πράγματα περιπλέκονται για την κυβέρνηση.

Επιπλέον, η ενδεχόμενη διαφοροποίηση της αποχής, είτε ως προς την ιδεολογική-πολιτική προέλευσή της είτε ως προς το απόλυτο μέγεθός της, δεν θα λειτουργήσει υπέρ της κυβέρνησης.

Δεδομένης της φθοράς, την οποία προκαλεί η άσκηση της εξουσίας, το «εκκρεμές» του «μεσαίου χώρου» αναμένεται να κινηθεί κεντροαριστερά-αριστερά.

Η ευρεία δημοσκοπική υπεροχή της και το κλίμα που καλλιεργεί η πλειοψηφία των ΜΜΕ δημιουργεί κλίμα εφησυχασμού και ευδαιμονίας στα μικρομεσαία στελέχη και του ψηφοφόρους της ΝΔ.

Θεωρούν ότι η διαφορά των 10 ποσοστιαίων μονάδων εξασφαλίζει την επανεκλογή και την ανανέωση της λαϊκής εντολής.

Θεωρούν τις επαναληπτικές εκλογές –λόγω αδιεξόδου με την απλή αναλογική- δεδομένες και την αυτοδυναμία περίπου εξασφαλισμένη.

Αλλά, επίσης, θεωρούν –γι’ αυτήν την πλάνη ευθύνονται τόσο τα ΜΜΕ όσο και το Μαξίμου- ότι ακόμα και αν δεν υπάρξει αυτοδυναμία η ΝΔ θα σχηματίσει κυβέρνηση υπό τον σημερινό Πρωθυπουργό με την αρωγή του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ.

Ενδεχομένως, υπό διαφορετική ηγεσία αυτό να ήταν εφικτό, υπό την παρούσα όμως και ιδιαίτερα αν αποδειχθεί, έστω και σχετικά, δικαιολογημένη η αισιοδοξία που επικρατεί στην Χαριλάου Τρικούπη, αυτή η προσδοκία είναι μάλλον εκτός τόπου και χρόνου.

Όποιες διαβεβαιώσεις και αν δίνουν οι «τοποτηρητές» των πολιτικών πραγμάτων θα αποδειχθούν δίχως αντίκρισμα.

Όμως, αν η δημοσκοπική υπεροχή έναντι του ΣΥΡΙΖΑ καλλιεργεί κλίμα ευδαιμονίας στα απλά στελέχη και τους ψηφοφόρους, το «ταβάνι» του 33% δημιουργεί εφιάλτες στους επιτελείς της ΝΔ.

Το Μαξίμου γνωρίζει ότι ο χρόνος δεν λειτουργεί προς όφελός του.

Όσο απομακρύνεται η ημερομηνία της διεξαγωγής των εκλογών τόσο η φθορά θα μεγαλώνει.

Αν τώρα -με την συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ υπέρ της κυβέρνησης, με τους κυριότερους οικονομικούς παράγοντες να την στηρίζουν, με τον ΣΥΡΙΖΑ στη γωνία και το ΠΑΣΟΚ στο περιθώριο- αδυνατεί να εξασφαλίσει, έστω και στις δημοσκοπήσεις, ένα ποσοστό που θα του εξασφαλίζει την μετεκλογική υπεροχή τι θα γίνει το Φθινόπωρο ή ακόμα χειρότερα τι θα γίνει ως το 2023;

Θα αναρωτηθούν ίσως ορισμένοι αν είναι δικαιολογημένη η ανησυχία αφού η πρωτιά της παράταξης δεν αμφισβητείται.

Η απάντηση είναι ότι η ανησυχία –αρχίζει να εξελίσσεται σε αγωνία- είναι απολύτως δικαιολογημένη ακόμα και στην περίπτωση που η πρωτιά ήταν σίγουρη και με σημαντική διαφορά.

Όμως αν οι εκλογές γίνουν στο τέλος της τετραετίας τίποτε από τα δύο δεν μπορεί να θεωρείται βέβαιο.

Άλλωστε η ιστορία έχει αποδείξει ότι στην πολιτική οι βεβαιότητες είναι επικίνδυνες.

Κυκλοφορεί, εσχάτως, στην «πολιτική πιάτσα» ότι στελέχη από το περιβάλλον του Μαξίμου φαίνονται να οριοθετούν στο 100 το «σημείο πανικού».

Στο πρώτο άκουσμα, ο αριθμός των 100 κοινοβουλευτικών εδρών ως κρίσιμος στόχος των εκλογών αιφνιδιάζει. Γιατί τα επιτελεία έχουν βάλει τόσο χαμηλά τον πήχη;

Δεν απαιτείται όμως ιδιαίτερη σκέψη για να γίνει, εν τέλει, αντιληπτό τόσο ότι ο στόχος αυτός αφορά τις εκλογές της απλής αναλογικής(πρώτες) όσο και ο λόγος.

Αυτό που τρομάζει τους επιτελείς είναι το ενδεχόμενο της αλλαγής του εκλογικού νόμου με άμεση εφαρμογή.

Το ενδεχόμενο δηλαδή να υπερψηφιστεί ένας νέος εκλογικός νόμος με πλειοψηφία 200 εδρών.

Όσο δύσκολο και να εμφανίζεται σήμερα ένα τέτοιο ενδεχόμενο κανένας δεν μπορεί να προβλέψει τις πολιτικές συνθήκες που θα έχουν διαμορφωθεί σε έξι μήνες και ακόμα περισσότερο σε ενάμιση χρόνο.

Το σύστημα της απλής αναλογικής μπορεί να δημιουργήσει, εκ των πραγμάτων, βραχυχρόνιες «συνεργασίες έργου» οι οποίες θα ανατρέψουν όλους τους μέσο/μακροχρόνιους πολιτικούς σχεδιασμούς του Μαξίμου.

Η σταθερή δημοσκοπική «οροφή» της ΝΔ στο 33% -με αναγωγή και με τάσεις περαιτέρω μείωσης- καθιστά τους «εφιάλτες» δικαιολογημένους και φέρνει τις εκλογές ante portas.