Ανταλλαγή πολιτικών «δώρων»

Ο Αλέξης Τσίπρας ανταπέδωσε το πολιτικό δώρο που του έκανε η κυβέρνηση με τον πρόσφατο ανασχηματισμό.

Η απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ να μην ψηφίσει την συμφωνία με την Γαλλία είναι τουλάχιστον ακατανόητη.

Πόσο μάλλον που οι ενστάσεις που προβλήθηκαν ως δικαιολογία είναι τουλάχιστον φαιδρές.

Ίσως είναι οι γονιδιακοί παράγοντες των «συλλογικοτήτων» που το οδηγούν στην παλινδρόμηση, στις νηπιακές «ρίζες» του 3% και του πολιτικού περιθωρίου.

Από το άλλο μέρος, βέβαια, δεν θα μπορούσε κάποιος να περιμένει κάτι διαφορετικό από έναν πολιτικό φορέα που αποτελεί γνήσιο επίγονο του «κινήματος της Αλλαγής».

Μπορεί τα ΜΜΕ να θέλουν να σβήσει από την συλλογική μνήμη το παρελθόν του ΠΑΣΟΚ αλλά, όσο και αν η οικονομική κρίση έχει στρέψει αλλού τις αγωνίες της κοινωνίας, το σύνθημα «έξω οι βάσεις του θανάτου» -σε πείσμα των κομματικών σκοπιμοτήτων και των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων που εστιάζουν αλλού- εξακολουθεί να καταχωρείται και στα κληροδοτήματα του «κινήματος της αλλαγής».

Οι αλαζονικοί πανηγυρισμοί, το 1984, υπό τις ακτίνες του «μεθυσμένου από το νταούλι και τον ζουρνά» ήλιου, για τις βάσεις που «φεύγοντας» έμεναν, είναι ζωντανοί στην μνήμη μας.

Η «διαπαιδαγώγηση» ενός μεγάλου ποσοστού των Ελλήνων σε ένα μείγμα «γιαλαντζί» σοσιαλισμού στα λόγια -με εθνικιστική «γαρνιτούρα»- και μιας «δανεικής» ευημερίας που οδηγούσε μοιραία στην υποθήκευση του μέλλοντος της χώρας, είχε καταστροφικές συνέπειες.

Μπορεί η δραματική διάψευση της «μεγάλης χίμαιρας» που -με λάβαρο το «λεφτά υπάρχουν»- οδήγησε την χώρα στην οικονομική χρεωκοπία να σήμανε το τέλος της πολιτικής επικυριαρχίας του ΠΑΣΟΚ αλλά οι ψευδαισθήσεις που για 35 χρόνια καλλιέργησε βρήκαν νέα στέγη στον ΣΥΡΙΖΑ.

Η πλειοψηφία του στελεχιακού δυναμικού και των οπαδών αναζήτησαν νέο «καράβι για την ουτοπία».

Το κόμμα του 3% δεν εκτινάχθηκε στο 36% τυχαία.

Ασφαλώς ψηφίστηκε και από ψηφοφόρους άλλων κομμάτων, όμως αναμφίβολα ο κύριος όγκος των νέων ψηφοφόρων του από το ΠΑΣΟΚ προήλθε.

Φυσιολογικά δεν ενοχλήθηκαν ούτε από την σύμπραξη με τους ΑΝΕΛ ούτε από τις κυβιστήσεις. Ήταν συνηθισμένοι.

Όπως θα «έφευγαν οι βάσεις του θανάτου» με τον ίδιο τρόπο «θα διαγραφόταν το δημόσιο χρέος με έναν νόμο και ένα άρθρο».

Όπως η προφανής ανακολουθία των ιδεολογικών διακηρύξεων της «Αλλαγής» δεν επηρέασε τους οπαδούς του έτσι και η κυβερνητική ανακολουθία του «νέου ΠΑΣΟΚ» είχε μικρό σχετικά κόστος.

Μετά την «μεταβολή» του 2015, την κυβίστηση και την «συμμόρφωση προς τας υποδείξεις», κανένας νουνεχής πολίτης δεν έχει πλέον ψευδαισθήσεις για τις επιλογές που θα ακολουθούσε ο κύριος Τσίπρας σε μια ενδεχόμενη –μη ορατή προς το παρόν- νέα κυβερνητική του θητεία.

Η συνάντησή του με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, η διαμονή του στην προεδρική κατοικία φιλοξενίας υψηλών προσώπων (President’s Guest House), η συμφωνία των δισ. για τον εκσυγχρονισμό των F16 καθώς και η αντικατάσταση των απαξιωτικών χαρακτηρισμών με κολακείες για τον Τραμπ αλλά και για τους Ολάντ και Μέρκελ δείχνει το εύρος της «ευκαμψίας» του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ.

Το ίδιο αποκαλυπτική είναι και η κυβερνητική θητεία του κόμματος της «Αριστεράς και της προόδου».

Σε μια αλαζονική αναφορά στην «Δεξιά», στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ το 2014, είχα απαντήσει ότι: «Αριστερά υφίσταται μόνο ως αντιπολίτευση στην πράξη όλες οι κυβερνήσεις ”προσκυνούν” και προσαρμόζουν τις πολιτικές τους στις ανάγκες που δημιουργούν οι συνθήκες».