Η αδυναμία της ανθρώπινης λογικής…

Μην σας παρασύρει η εικονογράφηση του κειμένου. Δεν πρόκειται να αναφερθώ στην παράνοια της πολιτικής, όπως εκφράζεται και από τον Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος σήμερα από την Χαλκιδική, θα καλέσει σε γενική συστράτευση όλους για την επανένωση της λεγόμενης Κεντροδεξιάς, όπως βέβαια ο εν λόγω πολιτικός των εμμονικών επιδιώξεων και της πολιτικής αθλιότητας, αντιλαμβάνεται τον όρο “Κεντροδεξιά”.

Γιατί με τον όρο και το περιεχόμενο της λέξης “φιλελευθερισμός”, δεν έχει καμία μα καμία σχέση…

Η συγκεκριμένη εικονογράφηση απλώς μας παραπέμπει στην αδυναμία της λογικής να επιβάλει τα πορίσματά της και να ολοκληρώσει αυτή τη λειτουργία της συνέπειας, αλλά και της σοβαρότητας σε συνδυασμό με την ελαστικότητα της συνείδησης και της παχύδερμης ανευθυνότητας, που πήραν τις μορφές του συνθήματος…

Θα αναφερθώ στη λογική λειτουργία γενικότερα. Η λογική λειτουργία δεν είναι αυτόματη και άνετη, αλλά σύνθεση σκέψεων και συνείδηση, που η σύνδεσή της με την πράξη γίνεται άμεσα με συλλογισμούς και γνώσεις.

Ο ανθρώπινος βίος δεν είναι απλό φαινόμενο ζωής, είναι υπεύθυνη πορεία υπαγορευμένη από το πνεύμα. Το αντικείμενό μας είναι αυτή ακριβώς η πνευματική λειτουργία, τα κριτήρια της ορθότητάς της.

Στη φωνή της κοσμικής λογικής “εξοντώνετε αλλήλους” αντιτάχθηκε η φωνή του πνεύματος του Ναζωραίου “αγαπάτε αλλήλους”, αλλά και άλλων εκπροσώπων θρησκευτικών δογμάτων.

Η πρώτη είναι η φωνή της δύναμης που εκφράζει το πρωτόγονο, το βάρβαρο πνεύμα. Αυτή η φωνή εξακολουθεί να ακούγεται, ενώ η δεύτερη αποτελεί μια πνευματική κατάσταση χωρίς βαθύτερο περιεχόμενο.

Εξετάζοντας τη θέση της λογικής λειτουργίας στην ανθρώπινη υπόσταση, που είναι φανερό προϊόν της εξέλιξης, βρίσκουμε ότι η θέση της δεν διαφέρει από τις λοιπές οργανικές λειτουργίες που βοηθούν στη διατήρηση της ανθρώπινης ύπαρξης.

Ο οργανισμός έχει πάρει από την κοσμική ενέργεια εκείνο που τον κάνει να υπάρχει, να λειτουργεί, που είναι ανεξάρτητο από κάθε εσωτερική και εξωτερική επίδραση. Με αυτή τη λειτουργία είναι συνδεδεμένες και οι βασικές λειτουργίες του θυμικού που δίδουν τη πρωτόγονη υπόσταση στον άνθρωπο.

Η ανάπτυξη της λογικής λειτουργίας αποτελεί το μεταγενέστερο σύστημα και όργανο, που καθοδηγεί τον οργανισμό και που απαιτεί σπουδή και καλλιέργεια που δεν έχει ομοιότητα με τις αυτόματες, τις τυφλές και αυθόρμητες λειτουργίες που συνοδεύουν τον οργανισμό. Και που μπορεί να παραβληθεί μ΄ έναν αυτοκινούμενο μηχανισμό, που στερείται όμως του συστήματος οδήγησης και που αγνοεί την πιθανή κατεύθυνση και τα αποτελέσματα της πιθανής συνέχειας.

Το σύστημα τούτο της λογικής, ενώ βοήθησε και βοηθεί με πολλούς τρόπους την ανθρώπινη ύπαρξη λειτούργησε σε πλαίσια περιορισμένα, που δεν επέτρεψαν να καθορίσει τη διαγωγή και τη συσχέτιση κατά τρόπο αποτελεσματικό και σύμφωνα με ορισμένες επεξεργασμένες αρχές.

Το σύστημα της ανθρώπινης λογικής έχει περιορισμένη αποστολή λειτουργώντας στο πλαίσιο της λογικής του Σύμπαντος, που είναι ισχυρή και που δίδει την έκφραση κάθε ατομικής βούλησης.