Πριν μερικές εβδομάδες, ο Κ. Ιορδανίδης, μέλος του «ΕΛΙΑΜΕΠ» και των ομάδων εργασίας για την βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων και βραβευμένος της Γερμανικής πρεσβείας, με πρωτοσέλιδο άρθρο του («Καθημερινή» Αθηνών) για τους ηγέτες στην Ευρώπη, αποφάνθηκε ότι ο Γάλλος Πρόεδρος Μακρόν «διέψευσε τις ελπίδες Ευρωπαίου ηγέτη» και επιβιώνει χάριν του λαϊκισμού του (!), ενώ εξέφρασε θαυμασμό για «την Γερμανία της Μέρκελ».
Συμμετέχοντας εγώ ο ίδιος στο Ευρωκοινοβούλιο, έχω ζήσει καυτά εθνικά ζητήματα, όπως την επιδίωξη της Γερμανίας να εκδιωχθεί η Ελλάδα από την ευρωζώνη, καθώς και την ισχυρή στήριξη της Γαλλίας, ιδιαίτερα του Μακρόν, στα εθνικά μας δίκαια στην Αν. Μεσόγειο.
Πώς μια στρεβλωτική άποψη τυγχάνει τόσης προβολής, παραμένει αναπάντητο.
Το θέμα της Ευρωπαϊκής ηγεσίας επανήλθε στο προσκήνιο με την πρόσφατη υποτιμητική συμπεριφορά του Ερντογάν προς την Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Το συμβάν της προσβλητικής συμπεριφοράς προς κορυφαίους αξιωματούχους της ΕΕ, δεν αλλοιώνει συμφέροντα, αλλά ανέδειξε ένα ουσιαστικό συμβολισμό που αποτυπώνει την ουσία των πραγμάτων.
Από την μια η νεο-οθωμανική επεκτατική πολιτική και από την άλλη η εξευτελιστική ευρωπαϊκή πολιτική του κατευνασμού, όπως στα τέλη της δεκαετίας 30’ προς το χιτλερικό καθεστώς.
Ίδια αδίστακτη συμπεριφορά έναντι μιας εξευτελιστικής ευρωπαϊκής ηγεσίας, τότε και σήμερα.
Η ίδια ΕΕ έχει διαπιστώσει κατ΄ επανάληψη ότι η Τουρκία παρανομεί και καταδυναστεύει τους λαούς εντός, ενώ ταυτοχρόνως εισβάλλει και παρανομεί εις βάρος κρατών της ΕΕ, ιδιαιτέρως Κύπρου και Ελλάδας.
Όμως, πήγαν στον ισλαμοφασίστα Ερντογάν με νέα «δώρα» της ΕΕ για αναβάθμιση του εμπορίου και χρηματοδότηση.
Απέναντι στην παραβατική τουρκική συμπεριφορά, η «θετική ατζέντα» έπρεπε να είναι ανάποδη: εφαρμογή κυρώσεων πρώτα και αναστροφή τους βάσει οδικού χάρτη, που θα τις συνδέει με την συμπεριφορά της Τουρκίας.
Καθώς ευρισκόμαστε στην ευνοϊκότερη συγκυρία για επιβολή κυρώσεων σε μια αιμορραγούσα τουρκική οικονομία, Λευκωσία και Αθήνα όχι μόνο αποτυγχάνουν να το αξιοποιήσουν, αλλά αποδέχτηκαν να παγώσει κάθε σχέδιο για κυρώσεις ενόψει του «διαλόγου» για το Κυπριακό και προκαταρκτικού «διαλόγου» για το Αιγαίο.
Η ευρωπαϊκή κατευναστική πολιτική θα αλλάξει όταν οι ηγέτες της ΕΕ υποχρεωθούν, αλλά δεν αλλάζει με υιοθέτησή της από τις ηγεσίες Κύπρου και Ελλάδας!
Ενώ η Τουρκία και ο κατοχικός της εγκάθετος κορυφώνουν την «επίθεσή» τους απαιτώντας «κυριαρχική ισότητα» για συντριβή της Κυπριακής Δημοκρατίας, πράγμα που απαιτεί εθνική σύμπνοια, στο εσωτερικό εξελίσσεται μια πολιτική κίνηση αντιπερισπασμού.
Κομματικοί αρχηγοί μιλούν ως να είναι η Κυπριακή Δημοκρατία που κατέχει μέρος της Τουρκίας και θα πρέπει να … υποχωρήσουμε.
Επιπλέον, επανεμφανίστηκαν οι γνωστοί της πλατφόρμας του ΔΗΣΥΑΚΕΛ, οι οποίοι στρέφονται τώρα εναντίον και του ιδίου του Ν. Αναστασιάδη, αφού εκείνος διαπραγματεύεται το Κυπριακό.
Αυτόν θέλουν να «γωνιάσουν» και να αποδυναμώσουν πλήρως ο Αβ. Νεοφύτου σε «συμμαχία» με την ηγεσία του ΑΚΕΛ.
Σε κάθε επιχείρηση υποταγής μας στον ισλαμοφασίστα, απαντάμε ότι είμαστε μικροί για να δεχτούμε μια τέτοια μεγάλη ατιμία.