ΣΥΡΙΖΑ: Eνηλικίωση ή επιστροφή στο περιθώριο;

Παραμερίζοντας το «νέφος» που δημιουργεί η καταιγιστική –και τις περισσότερες φορές μη πολιτική- επίθεση την οποία υφίσταται από τα ΜΜΕ ο ΣΥΡΙΖΑ αντιλαμβάνεσαι ότι η αξιωματική αντιπολίτευση έχει εγγενές πρόβλημα ταυτότητας, λόγω του DNA του και της εκρηκτικής μετεξέλιξής του από κόμμα διαμαρτυρίας -όταν γύριζαν τις τσέπες ανάποδα για να βρουν κάποιο «πολιτικό πενηνταράκι»- σε κόμμα εξουσίας.

Το ερώτημα είναι αν αυτή η μετεξέλιξη μπορεί να είναι μονιμότερη ή αν θα αποδειχθεί συγκυριακό φαινόμενο. Θα είναι τελικά ο κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ ένας διάττοντας αστέρας ή θα καταλάβει σταθερά το «στασίδι» της κεντροαριστεράς;

Το παλιό –εκτός θεσμών και δημοκρατικής δεοντολογίας- σύστημα της επιχειρηματικής/πολιτικής διαπλοκής -που ανδρώθηκε κατά την περίοδο του «εκσυγχρονισμού»- αγωνιά για την εκλογική «ανάσταση» του ΠΑΣΟΚ.

Η στήριξη στην Ν.Δ. είναι συγκυριακή. Δεν την «ερωτεύθηκαν», κάνουν απλά την ανάγκη φιλοτιμία. Όταν αλλάξει ο πολιτικός άνεμος θα επιστρέψουν στις παλιές τους αγάπες. Τα κίνητρα είναι γνωστά. Είναι όμως εμφανές ότι -παρά την εργώδη προσπάθεια των ΜΜΕ- ο ΣΥΡΙΖΑ αντέχει ενώ το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ καρκινοβατεί, παρά τις ακατανόητες κυβερνητικές αβάντες.

Πέραν αυτού όμως, είναι εμφανές ότι τα «πολιτικά πενηνταράκια» συνεισφέρουν στον ρεφενέ που θα εξασφαλίσει στον ΣΥΡΙΖΑ την «έντιμη επιστροφή στις ρίζες», στο «αντάρτικο» και το 3%. Άλλοτε η στήριξη στον εγκληματία της 17 Νοέμβρη, άλλοτε η «πρωτοπορία» στην «επαναστατική» βία και η παροχή πολιτικής ομπρέλας στα γκρουπούσκουλα του «Αριστερίστικου οικοσυστήματος» τροφοδοτούν με πυρομαχικά τους εχθρούς του.

Το ερώτημα, σχετικά με τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι αν θα επιβιώσει ο όποιος κυβερνητικός ρεαλισμός χαρακτήρισε την πολιτική του μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 ή θα επανέλθει στον «ασύμμετρο» και ασύντακτο ακτιβισμό της μείζονος και ελάσσονος αντιπολίτευσης ή στις ουτοπικές ονειρώξεις της πρώιμης κυβερνητικής, μέχρι το καταστροφικό δημοψήφισμα, περιόδου.

Σε τελική ανάλυση θα επανέλθει στον δρόμο του Γιάνναρου, του Κύρκου, Δαμανάκη ή στην περίοδο Αλαβάνου και προεκλογικού Τσίπρα;

Ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ διάβηκε τον Ρουβίκωνα μετά την κυβίστηση το Καλοκαίρι του 2015. Δρόμος επιστροφής δεν υπάρχει.

Το ερώτημα είναι αν έχει το «ανάστημα» που απαιτείται για να προχωρήσει στον απογαλακτισμό του κόμματος από το κακό παρελθόν του.

Αν θα τολμήσει την εσωτερική κάθαρση από τα γραφικά Σταλινικά απολιθώματα.

Είναι δεδομένο ότι όσο η μάχη για τον χώρο της κεντροαριστεράς δεν θα έχει κριθεί η συστημική «διαπλοκή» θα εκμεταλλεύεται κάθε ευκαιρία που θα της προσφέρεται.

Όταν η μάχη θα έχει κριθεί, αν νικητής είναι ο Τσίπρας, τα πράγματα θα αλλάξουν. Τα ΜΜΕ θα αλλάξουν στάση γιατί αυτό που ενδιαφέρει τις ιδιοκτησίες τους είναι οι «μπίζνες» και έχει αποδειχθεί ότι βολεύονται να τις κάνουν με την Κεντροαριστερά θεωρώντας την Δεξιά «αδέξια και δεδομένη».

Όπως έγραφε ο Παπαχελάς για τους ιδιοκτήτες τους: «είναι εξαιρετικά ευέλικτοι και καλοί στο να διαβάζουν προς τα πού πάει ο πολιτικός αέρας.

»Σήμερα είναι φίλοι και κολλητοί, αύριο το γυρίζουν στον βωμό νέων φιλιών και σχέσεων. Είναι επίσης αχόρταγοι».

Επομένως δεν είναι μόνο η κυβέρνηση που επείγεται για πρόωρες εκλογές. Επείγεται και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης αφού θέλει να προλάβει την ανάκαμψη του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, η οποία δεν είναι απίθανη δεδομένης της προσπάθειας ανασυγκρότησης του αλλά και της φυσιολογικώς προϊούσας φθοράς της κυβέρνησης.