Σημίτης reloaded … αλλά η ιστορία δεν συγχωρεί

Με συνέντευξή του (Καθημερινή, 21/2) –μια από τις πολλές το τελευταίο διάστημα- ο κύριος Σημίτης προβάλει την ανάγκη για μεταρρυθμίσεις στην Δικαιοσύνη.

Ο «καυγάς» για την ηγεσία της τον Ιούνιο του 2019 εξέθεσε τόσο τον θεσμό όσο και το πολιτικό σύστημα.

Δεν είναι μόνο ο καυγάς, εννοείται. Να θυμηθούμε μόνο μερικές από τις ατελέσφορες υποθέσεις που αφορούν την περίοδο Σημίτη.

Τα σκάνδαλα: των εξοπλιστικών, της Siemens, το C4I, του χρηματιστηρίου, των υπερτιμολογήσεων, κ.λπ..

Πρόσφατα, επίσημα ενώπιον της Δικαιοσύνης ο «στρατηγός» (Θ. Τσουκάτος) κατέθεσε ότι το 2000 είχαν εισρεύσει στα ταμεία του ΠΑΣΟΚ 16 δισ. δίχως η δικαιοσύνη να ενοχληθεί.

Αλλά γιατί, ό,τι υποδεικνύει τώρα ο κύριος Σημίτης δεν το υλοποίησε κατά την οκταετή πρωθυπουργία του;

Την ίδια ημέρα, στην ίδια εφημερίδα, με συνέντευξή του ο κύριος Γιαννίτσης μας τρομάζει γράφοντας ότι: «Κοστίζει η απραξία στο ασφαλιστικό».

Ταυτοχρόνως, στο ΒΗΜΑ, ένα «δεύτερο βιολί» (Π. Τσακλόγλου) -προερχόμενο από το ίδιο «κεντροαριστερό ωδείο»- προφητεύει για τις «Νέες, μεγαλύτερες, επικουρικές συντάξεις» που θα προκύψουν μετά από μερικές δεκαετίες.

Εν τω μεταξύ βεβαίως, οι συνταξιούχοι αλλά και όσοι προσδοκούν να πάρουν σύνταξη σε λίγα χρόνια, τρέμουν.

Όχι από το κρύο και το σκοτάδι που πλάκωσε στην Εκάλη και τα πέριξ –φανταστείτε να γινόταν την εποχή που ο Ανδρέας είχε το «ταπεινό ενδιαίτημα» του εκεί- αλλά από την νέα «μεταρρύθμιση» που ήδη δρομολογείται.

Το ερώτημα που προκύπτει και σε αυτήν την περίπτωση είναι γιατί ο κύριος Γιαννίτσης δεν έκανε κάτι όταν ήταν Υπουργός; Δεν τον άφησε ο Σημίτης;

Γιατί δεν το κατήγγειλε τότε και να αποχωρήσει προειδοποιώντας τους πολίτες αλλά προτίμησε να «τακτοποιηθεί» στο ΥΠΕΞ;

Αλλά είπαμε, δεν πρόκαναν. Ήθελαν μερικές τετραετίες ακόμα.

Δεν πρόκανε λοιπόν ο κύριος Σημίτης να κάνει μεταρρυθμίσεις στην Δικαιοσύνη και στο ασφαλιστικό.

Μήπως όμως πρόκανε στους άλλους κρίσιμους τομείς που διαχειρίστηκε;

Μήπως πρόκανε στο Δημόσιο Χρέος που το παρέλαβε 108,7%(1995) και το παρέδωσε 109,9% (2003) αυξημένο κατά 1,2% σε σχέση με το ΑΕΠ (στοιχεία Eurostat, 2013a);

Και επειδή, κάποιοι, θα αντιτείνουν ότι η αύξηση είναι μικρή, θα πρέπει να επισημάνουμε ότι με την προσθήκη του κρυφού χρέος (ΔΕΚΟ, swaps, κ.λπ.) θα ήταν πολύ μεγαλύτερη.

Επιπλέον ότι σπατάλησε την ευνοϊκή οικονομική συγκυρία, αφού στο ίδιο διάστημα άλλες ευρωπαϊκές χώρες μείωσαν σημαντικά το δικό τους χρέος και πιο συγκεκριμένα: το Βέλγιο -31,8%, η Ιταλία -16,5%,η Φινλανδία -12,1%, η Ολλανδία -24,1%, η Ιρλανδία -49,1% (στοιχεία Eurostat, 2013a)!

Δεν πρόκανε, επίσης, να επισημάνει στους πολίτες «να είναι πιο προσεκτικοί» απέναντι στα αρπακτικά του Χρηματιστηρίου -που διαφήμιζε αντί να ελέγχει η κυβέρνησή του και ο ίδιος- και τους «εταίρους» της διαπλοκής.

Πρόκανε όμως, μεταξύ άλλων, –συνεχίζοντας απλώς να… «προεδρεύει»- να ναρκοθετήσει τις Ελληνικές θέσεις –μετά τον τραγικό χειρισμό των Ιμίων- αναγνωρίζοντας στην Τουρκία, «νόμιμα, ζωτικά συμφέροντα» στο Αιγαίο (Μαδρίτη 7ος/97) και «εκκρεμείς συνοριακές διαφορές» (Ελσίνκι, 12ος/99).

Την πολιτική αυτή του κατευνασμού του «θηρίου», προωθούν με συνέπεια οι «αγιογράφοι» του και τα ορφανά της αυλής του.

Τώρα, κατ’ αντιστοιχία με τον ορισμό του οικονομολόγου, υποδεικνύει σε άλλους να κάνουν σήμερα αυτά που δεν τόλμησε να κάνει ο ίδιος χθες.

Νομίζει ότι, φορτώνοντας στους αντιπάλους τα «ορφανά» και τα λάθη του, με την σύμπραξη των ΜΜΕ θα καλύψει τις ευθύνες του. Αλλά η ιστορία δεν συγχωρεί.