Ο καθαρός λόγος του Μακρόν έπρεπε να είναι ο ομόφωνος λόγος της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Ευτυχώς, που ο Γάλλος Πρόεδρος στέκεται στο ύψος των περιστάσεων και λέει με καθαρά, κρυστάλλινα λόγια τι πρέπει να πράξει η Ευρωπαϊκή Ένωση, όταν παραβιάζονται απροκάλυπτα τα κυριαρχικά δικαιώματα δύο μελών της από την ολοένα και περισσότερο αποθρασυνόμενη Τουρκία του Ερντογάν.

Δυστυχώς, δεν στέκονται στην ίδια γραμμή δύο άλλες σημαντικές Μεσογειακές χώρες, η Ισπανία και η Ιταλία, οπότε τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά στην Ευρωπαϊκή Ένωση για την Τουρκία.

Ο καθαρός λόγος του Μακρόν έπρεπε να είναι ο ομόφωνος λόγος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γιατί αφορά θέματα βασικών αρχών, που είναι στα θεμέλια της δημιουργίας της.

Πώς μπορεί να υπάρξει Ένωση, εάν δεν υπερασπίζει τη συνοχή της με την αλληλεγγύη;

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το διεθνές θαλάσσιο δίκαιο, στο οποίο αναφέρεται η Ελλάδα και παραβιάζει η Τουρκία, είναι ταυτόχρονα Ευρωπαϊκό δίκαιο, γιατί έχει επικυρωθεί από όλες τις χώρες-μέλη και από την Ευρωπαϊκή Ένωση ως σύνολο.

Είναι δηλαδή μέρος του Ευρωπαϊκού κεκτημένου.

Η Γερμανία, αλλά και οι άλλες χώρες, που αντιτίθενται στην επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία, για να υπερασπιστούν δικά τους ιδιαίτερα συμφέροντα, υποσκάπτουν εκ των πραγμάτων την κοινή ιδέα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Αυτό επιβεβαιώνεται από τα τελικά αποτελέσματα της Ευρωπαϊκής Συνόδου, που είναι απογοητευτικά για την Ελληνική πλευρά και την Κύπρο.

Αποφεύγεται, για άλλη μια φορά, η επιβολή ουσιαστικών κυρώσεων στην Τουρκία, διευρύνονται απλώς οι λεγόμενες στοχευμένες κυρώσεις κατά προσώπων και εταιρειών, που εμπλέκονται στην παραβίαση της Κυπριακής ΑΟΖ και σε παράνομες γεωτρήσεις και παραπέμπεται το θέμα για επανεξέταση και λήψη, υποτίθεται, τότε μέτρων, τον Μάρτιο του 2021.

Προβάλλεται γι’ αυτό ως δικαιολογία ο συντονισμός της Ευρώπης με τη νέα -Αμερικανική Προεδρία , που θ’ αναλάβει την εξουσία μετά τις 20 Ιανουαρίου.

Η Άγκυρα δεν θα «τρομάξει» φυσικά από τη λήψη τέτοιου είδους μέτρων και «κυρώσεων».

Με την πολιτική αυτή, καθοριστική ευθύνη για την οποία φέρει η Γερμανία, συνεπικουρούμενη από την Ισπανία και την Ιταλία, η Ευρωπαϊκή Ένωση φαλκιδεύει, αν δεν ακυρώνει, το ρόλο που έπρεπε να έχει στην κατοχύρωση της ειρήνης και στην ισχύ του διεθνούς δικαίου ως καθοριστικού παράγοντα της διεθνούς ζωής.

Καιρός είναι να επανεξετάσει η Ελλάδα, εκεί που πρέπει τις πολιτικές της και να διεκδικήσει αλληλεγγύη από τους εταίρους της, με βάση τις αρχές και το κεκτημένο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και όχι διαμεσολαβητές μεταξύ θύτη και θύματος.

Ο Υπουργός Εξωτερικών κ. Δένδιας έθεσε τα θέματα καθαρά και τετράγωνα και είπε αυτό που έπρεπε να πει και για τον ανάρμοστο ρόλο της Γερμανίας έναντι της Ευρώπης.

Στο πνεύμα αυτό, πρέπει να επανεξετασθεί επίσης και η υπογραφή του Ελληνο-Γαλλικού αμυντικού συμφώνου, με ρήτρα αμυντικής συνδρομής, για το οποίο η Ελλάδα περιέργως και παραδόξως, δεν ανταποκρίθηκε άμεσα, υποχωρώντας, προφανώς, μετά από πιέσεις άλλων χωρών.

Η στρατηγική συμμαχία με την Γαλλία, πρέπει να πάρει όλο το δυνατό εύρος και την απαραίτητη δυναμική ώστε, παράλληλα με τις άλλες συμμαχίες της Ελλάδας, να ενισχύσει άμεσα την Ελληνική αποτροπή.

Η εθνική άμυνα και ασφάλεια είναι η ύψιστη προτεραιότητα και αυτή πρέπει να πρυτανεύει στην Ελληνική πολιτική και στρατηγική.