Μας οδηγούν στην κόλαση και αδημονούμε για το ταξίδι…

Όχι εξιδανικεύσεις των εφηρμοσμένων πολιτικών και προσώπων. Ιδανικά είναι μόνο τα αισθήματα, όταν έχουν το φόρτο της αγάπης των θυμωμένων νεφών.

Είναι τότε που συνειδητοποιούμε πως όλοι αυτοί οι έρποντες της πολιτικής έχουν την αμαρτία στην αγκαλιά τους και τον Εωσφόρο στα μάτια τους. Νυχτωδία ηδονής ο δρόμος ανάμεσα στις επιχρυσωμένες λέξεις τους και την κόλαση.

Μας υπόσχονται με τις πράξεις τους την κόλαση, ως όψιμοι «σωτήρες», εσχάτως και της υγείας μας.

Σε τούτο τον τόπο εντυπωσιαζόμαστε από τα «φώτα» των σκοταδιστών.

Διαλέγουμε τη νύχτα μας ως εύπιστοι και ευαπάτητοι αποδέκτες της κυβερνητικής προπαγάνδας.

Είμαστε περιπλανώμενοι στην πολιτική της ερήμου και μέσα στο σκοτάδι, στην πολιτική ασυναρτησία.

Το βιώνουμε ΤΩΡΑ με τις αλλοπρόσαλλες αποφάσεις με τον κορωνοϊό.

Μας «μάντρωσαν» στον φόβο και στο «σκοτάδι».

Γίναμε αποδέκτες της κάθε πολιτικής βλακείας και της αμφισβητούμενης γνώσης των εγκάθετων λοιμωξιολόγων, με κάθε αντίθετη φωνή να καταπνίγεται στο έρεβος της επιχειρούμενης ανελευθερίας.

Δεν υπάρχουν απλώς ίχνη της πολιτικής απάτης. Σε όλους τους τομείς. Δεν χρειάζεται να γίνουμε ιχνηλάτες, ούτε Ινδιάνοι για να οσμιζόμαστε και να βλέπουμε την εκάστοτε πολιτική κοροϊδία και την πολιτική ερημιά.

Αυτή η πολιτική ερημιά που προσδιορίζεται από τη μανιέρα της ομοταξίας των δικοτυληδόνων της πολιτικής, οδηγεί την κοινωνία στην κόλαση.

Μας οδηγούν στην κόλαση και αδημονούμε για το ταξίδι!

Τελικά όλοι κρατούμε στην αγκαλιά μας ένα κομμένο χέρι αρχαίου αγάλματος που μας μουτζώνει!

Μας «μουτζώνει» για όσα δεν βλέπουμε και για όσα με βλακώδη επιμονή και ευπιστία αρνούμαστε να δούμε.

Και ταυτόχρονα η γλώσσα μας, υπό το κράτος του φόβου, ψευδαισθήσεις ιχνογραφεί, αθροίζοντας τα ομοιώματα του φωτός και χορεύοντας ξελογιάστρα σε νέους επιβαλλόμενους ρυθμούς…