ΗΠΑ-Ελλάδα: Ποια μεγάλη δύναμη θα ανέθετε σε κάποια αδύναμη χώρα τον ρόλο της περιφερειακής δύναμης;

Ο Joe Biden είναι (απ΄ ό,τι φαίνεται) ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ. Αφελείς σε Ελλάδα και Κύπρο πανηγυρίζουν ωσάν και η πολιτική των ΗΠΑ απέναντι της Τουρκίας θα αλλάξει υπέρ του Ελληνισμού.

Από τους κυριότερους σκοπούς κάθε μεγάλης δύναμης είναι να μην επιτρέψει σε άλλη μεγάλη δύναμη να κυριαρχήσει.

Για να επιτύχουν οι μεγάλες δυνάμεις τον σκοπό τους αυτό δεν τους ενδιαφέρει το δίκαιο ούτε και ο Κανόνας Δικαίου.

Δημιουργούν συμμαχίες γιατί τους συμφέρει.

Αλλά και γιατί έτσι καλύτερα ελέγχουν την «σύμμαχο» τους.

Είναι δε ευκολότερο για τις μεγάλες δυνάμεις να ελέγχουν χώρες και περιφέρειες μέσω διενέξεων και πολέμων και γι΄ αυτό συχνά τις και τους προκαλούν.

Επιπρόσθετα αυτές οι διενέξεις και πόλεμοι εξυπηρετούν τις βιομηχανίες και κατ’ επέκταση τις οικονομίες τους.

Οι απευθείας όμως εμπλοκές των μεγάλων δυνάμεων σε πολέμους έχουν τεράστιο για τις κυβερνήσεις τους πολιτικό κόστος.

Έχουμε όλοι μας δει τον Obama και μετά τον Trump να μειώνουν (ή να προσπαθούν να μειώσουν) τους αριθμούς Αμερικανών στρατιωτών στις εμπόλεμες περιοχές και να αναθέτουν σε ισχυρά περιφερειακά κράτη το κομμάτι αυτό.

Είναι εμφανές ότι μέσα σε αυτό ο πλαίσιο ο Trump επέλεξε την Τουρκία να παίξει αυτό το ρόλο.

Ανεπιτυχώς όμως για τις ΗΠΑ σε μεγάλο βαθμό, αφού ο Erdoğan –κακώς για την Τουρκία και ευτυχώς για τον Ελληνισμό– φλέρταρε και με τον μεγαλύτερο εχθρό των ΗΠΑ την Ρωσία μεταξύ άλλων αγοράζοντας τους S-400 και επιλέγοντας τους Ρώσους ως εταίρους για την κατασκευή του πυρηνικού εργοστασίου στο Akkuyu.

Παρόλα τα παραστρατήματα της Άγκυρας η Ουάσιγκτον έκανε στην ουσία τα στραβά μάτια – ακόμη μάλιστα και όταν σε κάποια χρονική περίοδο ο Erdoğan έκανε και τον νταή στις ΗΠΑ.

Οι ΗΠΑ επιμελώς απέφυγαν να συγκρουστούν με την Τουρκία.

Συμπατριώτες μου εδώ και λίγες μέρες πανηγυρίζουν και ευελπιστούν πως τώρα ο Biden θα τραβήξει το αυτί της Τουρκίας.

Ούτε επί προεδρίας Clinton και Bush όταν στον πόλεμο με το Ιράκ η Τουρκία έκανε με απαγορεύσεις πτήσεων από το Incirlik ποδήλατο την ζωή των Αμερικάνων, ούτε επί Obama και Trump όταν εν γνώσει τους υποστήριζαν τον ISIS ή ξέπλυναν τα μαύρα του Ιράν (και συνεχίζουν ακόμη), της τράβηξαν το αυτί.

Αντίθετα, την προίκισαν και με κάμποσα μπαξίσια.

Δεν υπάρχει περίπτωση οι ΗΠΑ όπως έχουν τα πράγματα σήμερα να συγκρουστεί με την Τουρκία!

Βέβαια και η Ουάσιγκτον είναι εξοργισμένη με την Άγκυρα, και πολύ θα ήθελε να τιμωρήσει και να συμμορφώσει την απρόβλεπτη κυβέρνηση της, που επανειλημμένα εκθέτει τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ.

Γνωρίζει πολύ καλά όμως ότι η Τουρκία είναι σήμερα το πιο ισχυρό και «αξιόπιστο», ναι αξιόπιστο, περιφερειακό κράτος που θα μπορούσε να εξυπηρετήσει καλύτερα τα γεωπολιτικά της συμφέροντα στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.

Γιατί η Τουρκία είναι για τις ΗΠΑ η πρώτη επιλογή και όχι η Ελλάδα ή η Ελλάδα και Κύπρος;

Γιατί η Ελλάδα και η Κύπρος πρώτα απ΄ όλα δεν σέβονται τον εαυτό τους. Και να εξηγήσω,

Σχεδόν μισό αιώνα μετά την Τουρκική εισβολή και κατοχή και μετά από συνεχείς παραβιάσεις της εθνικής κυριαρχίας των από την Τουρκία, και Ελλάδα και Κύπρος, επιμένουν να εξευμενίζουν το θηρίο (την Τουρκία) στο σημείο που να υποστηρίζουν ακόμη και την ένταξη του στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η Τουρκία δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία.

Προκαλεί και δοκιμάζει με την Αμμόχωστο.

Η Λευκωσία; Τον χαβά της. Ξέφρενα οδεύει σε συνομιλίες χωρίς να θέσει κανένα στην ουσία όρο.

Η Ελλάδα, αν και εγγυήτρια δύναμη, υποστηρίζει με την στάση της όχι την Κύπρο αλλά την Τουρκία, νίπτει τας χείρας της και σποραδικά φροντίζει να δηλώνει άλλο Κύπρος, άλλο Ελλάδα.

Η Τουρκία στην κυριολεξία βιάζει την Ελληνική εθνική κυριαρχία και η Αθήνα ωσάν υποχείριο της Γερμανίας και των συμφερόντων της ψεύδεται στον εαυτό της ότι η Τουρκία μπορεί να λογικευτεί.

Η Ελλάδα δηλαδή παραδέχεται –μην λαμβάνεται υπόψη τις τυμπανοκρουσίες– ότι είναι αδύναμη.

Ποια μεγάλη δύναμη θα ανέθετε σε κάποια αδύναμη χώρα τον ρόλο της περιφερειακής δύναμης;

Οι δε κατά καιρούς ανακοινώσεις των ΗΠΑ πώς στηρίζει τις προσπάθειες της Ελλάδας για οικοδόμηση ειρήνης, σταθερότητας και ευημερίας στην Ανατολική Μεσόγειο ή η αναβάθμιση της Αμερικάνικης παρουσίας στην Ναυτική Βάση της Σούδας, όπως και οι ανακοινώσεις για επενδύσεις εταιριών Αμερικάνικων συμφερόντων στην Ελλάδα δεν σημαίνουν πως η Ουάσιγκτον θα συγκρουστεί με την Άγκυρα.

Είναι επίσης και μοχλός πίεσης προς την Τουρκία για να «συμπεριφέρεται» και να ευθυγραμμίσει την πολιτική της με αυτή των ΗΠΑ.

Δεν υποστηρίζω ότι οι σχέσεις Ελλάδας-ΗΠΑ δεν πρέπει να ενδυναμωθούν. Αντίθετα!

Αλλά αν η Ελλάδα (και η Κύπρος) θέλει να κερδίσει το μέγιστο από αυτές τις σχέσεις θα πρέπει όχι μόνο να φροντίσει να γίνει ισχυρότερη στρατιωτικά αλλά και να συμπεριφέρεται ανάλογα.

Αν όντως θέλει η Ελλάδα να αναδειχθεί ως πυλώνας σταθερότητας και περιφερειακή δύναμη, και να αξιοποιήσει στο έπακρο την γεωγραφική της θέση και να την μετατρέψει σε ρόλο, ως συγκολλητική ουσία Ανατολής και Δύσης, πρέπει να πείσει, μα πρώτα πρέπει να πείσει τον εαυτό της ότι μπορεί.

Πως μπορεί όμως να το πετύχει όταν οι επιτήδειοι ηττοπαθείς κύκλοι του δήθεν realpolitik έχουν διεισδύσει σε κυβέρνηση και πολιτική της χώρας ηγεσία;

Ελλάδα και η Κύπρος θα πρέπει επίσης να διερωτηθούν,

– Ποιες χώρες εντός ΕΕ είναι πραγματικοί σύμμαχοι των ΗΠΑ; Η Γερμανία πάντως δεν είναι.

– Ποιες χώρες εκτός ΕΕ είναι σύμμαχοι των ΗΠΑ στην Ανατολική Μεσόγειο; To Ισραήλ είναι ο σημαντικότερος σύμμαχος της. Πράττουν αρκετά Ελλάδα και Κύπρος για να αναβαθμίσουν τις σχέσεις τους με το Ισραήλ; Και δεν αναφέρομαι μονάχα σε λόγια και δηλώσεις.

– Ποιες χώρες εντός ΕΕ είναι σήμερα οι μεγαλύτεροι εχθροί της Τουρκίας; Η Γαλλία είναι μια από αυτές. Προχώρησαν Ελλάδα και Κύπρος έμπρακτα σε αναβάθμιση των σχέσεων τους με Γαλλία; Πρόσφατα το Παρίσι προσέφερε στην Αθήνα και συμφωνία αμυντικής συμμαχίας. Τι έγινε με αυτό το θέμα; Αναβάθμιση των σχέσεων με Γαλλία θα επηρέαζαν θετικά ή αρνητικά την αναβάθμιση των σχέσεων με ΗΠΑ;

– Θα μπορούσε να υπάρξει αναβαθμισμένη συμμαχία μεταξύ και σε σύνολο ΗΠΑ-Γαλλίας-Ισραήλ-Ελλάδας-Κύπρου;

– Ποιες χώρες παγκόσμια απειλούνται άμεσα και έμμεσα από την Τουρκία; Αυτές δεν είναι οι χώρες που θα έπρεπε Ελλάδα και Κύπρος να συνάψουν ιδιαίτερες σχέσεις; Ιδιαίτερες σχέσεις και κοινή φωνή;

Κλείνοντας την μερική αυτή ανάλυση, η ανακήρυξη του Joe Biden ως Προέδρου των ΗΠΑ θα είναι στην ουσία για τον Ελληνισμό όσο αφορά τα «Ελληνοτουρκικά» το ίδιο.

Το μοναδικό θετικό –τουλάχιστον μέχρι στιγμής– ο Biden δεν έχει την ιδιαίτερη προσωπική σχέση που έχει ο Trump με τον Erdoğan.

Στην διεθνή πολιτική δεν υπάρχουν εχθροί και φίλοι, υπάρχουν συμφέροντα.

Ο μοναδικός «σύμμαχος» που έχει ο Ελληνισμός είναι ο Erdoğan ο ίδιος και η παράνοια του.

Αν όμως κάποια στιγμή παραμεριστεί, ένας «λογικός» Τούρκος πρόεδρος θα κατέστρεφε οποιαδήποτε απόμακρη ελπίδα για αλλαγή της φιλοτουρκικής στάσης των δήθεν εταίρων μας.

Ο μεγαλύτερος μας εχθρός είμαστε εμείς οι ίδιοι.