Η γραμμή άμυνάς μας ολόγυρα από το ερντογανάτο – Στο όνομα του Ορθού Λόγου καμία συνθηκολόγηση

Ούτε Αρτσάχ, ούτε Ροζάβα, ούτε Κύπρος, ούτε Καστελλόριζο, ούτε Κυρηναϊκή, ούτε Αιγαίο, ούτε Θράκη, κανένα οχυρό, κανένα κάστρο των ανθρώπων, δεν θα πέσει στους Νεο-Οθωμανούς Τούρκους τζιχαντιστές.

Αυτή είναι η γραμμή άμυνά μας, ολόγυρα από το ερντογανάτο και είναι υποχρέωσή μας να κάνουμε ό,τι απαιτείται για να μη διαρρηχθεί.

Η Ελλάδα έπρεπε αυτή τη στιγμή, έστω και αθέατα, να ηγείται της συμμαχίας των αρχαίων εθνών απέναντι στη νεο-οθωμανική ορδή μιγάδων της Μουσουλμανικής Αδελφότητας.

Έλληνες αξιωματικοί και διπλωμάτες, έστω και αθέατα, έπρεπε να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή.

Νικάμε τους Τούρκους στη Λιβύη και στο Κουρδιστάν, στον νότιο Καύκασο και στην Αρμενία, εκεί τους τσακίζουμε, για να μη χρειαστεί σύντομα να τους αντιμετωπίσουμε στα νησιά και τις θάλασσές μας.

Προσοχή στην εικόνα μας προς τους συμμάχους

Οι σύμμαχοί μας είναι το Ισραήλ και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Αίγυπτος και ο στρατάρχης Χαφτάρ, η Γαλλία και οι ΗΠΑ.

Σύμμαχός μας είναι και η Αρμενία, όπως σύμμαχοι λογίζονται και οι φίλοι λαοί Κούρδοι και Ασσύριοι.

Οι Γερμανοί δεν συμπεριφέρονται ως σύμμαχοι, ούτε ως φίλοι.

Και να έχουμε πάντα στον νου μας ότι κανείς δεν θέλει συμμάχους «πουρκουάδες».

Ιδίως Ισραήλ και Εμιράτα εκτιμούν ιδιαιτέρως εκείνες τις χώρες που είναι αποφασισμένες και για χρήση «σκληρής ισχύος».

Βεβαίως, εμείς είμαστε η «συγκολλητική ουσία» μεταξύ των λαών της περιοχής κλπ, αλλά αυτόν τον ρόλο τον παίξαμε στη Μέση Ανατολή και πλέον το Ισραήλ, όπως βλέπετε, πάει μόνο του στους Άραβες, οπότε χρειάζεται μια «αναβάθμιση» ο ρόλος μας εκτός από διπλωματικός.

Επίσης, όλη αυτή η ανάμιξη της Γερμανίας στην εξωτερική μας πολιτική στέλνει εξαιρετικά αρνητικά μηνύματα σε Ισραήλ και Άραβες, διότι γνωρίζουν ότι η Γερμανία προστατεύει την Τουρκία αλλά και το Ιράν και θέλω να επισημάνω δημοσίως ότι εάν τεθεί η εξωτερική μας πολιτική σε «γερμανική ομηρία» θα υποστούμε εθνική καταστροφή ανάλογη του 1922.

Αγώνας για εθνική επιβίωση

Διάγουμε μια ιστορική περίοδο που έρχεται κάθε 100 χρόνια.

Οι τωρινές πολιτικές και επιλογές μας θα καθορίσουν τι θα είμαστε για τον επόμενο αιώνα. Κυρίαρχοι ή υποτελείς. Ελεύθεροι ή ήσυχοι.

Μόνο που αυτή την εποχή, ετούτο τον αιώνα, κρίνεται και κάτι ακόμα μεγαλύτερο. Η εθνική μας επιβίωση. Εάν θα συνεχίσουμε να υπάρχουμε ως έθνος.

Εάν δεν επικρατήσουμε τώρα, εάν συνθηκολογήσουμε, είναι βέβαιο ότι -και λόγω υπογεννητικότητας- σε έναν αιώνα ίσως να μην υπάρχουμε.

Η πατρίδα μας θα ερημωθεί και μοιραία θα «κατοικηθεί» από άλλους ανθρώπους.

Η μνήμη μας αποτρόπαιος, που στη δική μας τη γενιά χάθηκε το αρχαίο και δοξασμένο έθνος των Ελλήνων.

Κι εάν υποστούμε αυτή την καταστροφή θα οφείλεται αποκλειστικά στα δικά μας λάθη. Στη δική μας ανοχή στους αλλοτριομορφοδίαιτους.

Μία είναι η οδός προς το μεγαλείο, εκείνη που περνά μέσα από τον διαμελισμό της Τουρκίας, που θα τον πετύχουμε μαζί με τους πρόθυμους συμμάχους μας.

Αυτός είναι ο εθνικός μονόδρομος: Συντριβή του νεο-οθωμανού τυράννου, καταπολέμηση προλήψεων και δεισιδαιμονιών, θρίαμβος του Ορθού Λόγου.

Όποτε στην ιστορία βρεθήκαμε απέναντι στο ίδιο δίλημμα αντισταθήκαμε και συντρίψαμε τον εχθρό. Έτσι φτάσαμε μέχρι σήμερα ζωντανοί.

Έτσι δημιουργήσαμε τον μεγαλύτερο πολιτισμό της οικουμένης. Με αγώνα, ποτέ με συνθηκολόγηση.