Φοβού τους Γερμανούς και δώρα φέροντας

Η αυξανόμενη ένταση στο Αιγαίο λόγω των προκλητικών και επιθετικών κινήσεων της Τουρκίας, έρχεται λίγες ημέρες μετά την τριμερή συνάντηση μεταξύ Ελλάδος, Τουρκίας και Γερμανίας, η οποία πραγματοποιήθηκε κατόπιν γερμανικής πρωτοβουλίας στα κρυφά.

Η έκδοση Navtex εκ μέρους της Τουρκίας για πραγματοποίηση ερευνών εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, προκάλεσε συναγερμό στις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις και άμεση κινητοποίηση του ελληνικού στόλου σε απάντηση των τουρκικών επιθετικών κινήσεων.

Κατά την πρώτη ημέρα της κρίσης, υπήρξε παρέμβαση της Γερμανίδας Καγκελαρίου, η οποία παρουσιάστηκε από μερίδα του Τύπου ως παρέμβαση που αποσόβησε τον πόλεμο.

Υπήρξαν μάλιστα και μεμονωμένοι Βουλευτές της ΝΔ που σχεδόν πανηγύριζαν «για την αποφασιστικότητα που επέδειξε η Γερμανία, υπέρ της Ελλάδας».

Δεδομένου ότι η χώρα διέρχεται μια κρίσιμης περιόδου στα εθνικά μας θέματα, είναι κρίσιμο να μην βιαζόμαστε να προεξοφλούμε τη στάση του συνόλου των συμμάχων που θέλουμε να πιστεύουμε ότι σε κρίσιμες στιγμές θα σταθούν δίπλα μας.

Η καγκελαρία ήδη προσπάθησε να δώσει μια διαφορετική διάσταση, ισχυριζόμενη ότι η υπαρκτή ένταση μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας δεν έχει φτάσει σε σημείο πολεμικής σύγκρουσης.

Η Γερμανία, ιδίως τα τελευταία χρόνια, των Μνημονίων, της σκληρής λιτότητας, της έντασης του προσφυγικού – μεταναστευτικού ζητήματος, έχει αποδείξει δυστυχώς ότι κινείται αποκλειστικά με γνώμονα τα δικά της συμφέροντα, ανάγοντας πολλές φορές ως εθνικά της συμφέροντα τα συμφέροντα των μεγάλων γερμανικών εταιριών.

Τα οικονομικά συμφέροντα της Γερμανίας, είναι στενά συνδεδεμένα με την Τουρκία.

Η Τουρκία απορροφά το μεγαλύτερο μέρος των εξοπλιστικών εξαγωγών της Γερμανίας, αποτελεί μεγάλη αγορά για την αυτοκινητοβιομηχανία της, αποτελεί φθηνό τουριστικό προορισμό για τους Γερμανούς πολίτες, αποτελεί ελκυστικό τόπο για γερμανικές επενδύσεις ιδίως με την επικράτηση του καθεστώτος Ερντογάν που αποφασίζει κατά το δοκούν και μπορεί άμεσα να διευκολύνει και να εξυπηρετήσει τα αιτήματα των γερμανικών επιχειρήσεων.

Ακόμα και όταν η Ευρώπη αποφάσισε να ενεργοποιήσει εμπάργκο πωλήσεων όπλων στην Τουρκία λόγω της εισβολής της στη Συρία, η Γερμανία, εφάρμοσε το εμπάργκο μερικώς προφασιζόμενη ότι τα όπλα που εξάγει και τα εξοπλιστικά προγράμματα που υλοποιούνται δεν χρησιμοποιούνται στη Συρία.

Ακόμα και στην κρίσιμη διάσκεψη του Βερολίνου για τη Λιβύη που συγκλήθηκε μετά τη δημοσιοποίηση του παράνομου “τουρκολιβυκού” μνημονίου, η Ελλάδα αποκλείστηκε από τη συμμετοχή διότι το απαίτησε ο Ερντογάν από τη Μέρκελ.

Σε αυτή την προκλητικά φιλοτουρκική προσέγγιση της Γερμανίας, η κυβέρνηση της ΝΔ και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, δεν αντιδρούν αλλά αντίθετα αναγάγουν σε κομβικό το ρόλο της Γερμανίας «στη διευθέτηση των διαφορών», ενώ σύμβουλοι του πρωθυπουργού, φιλικά στη κυβέρνηση μέσα και συγκεκριμένοι δημοσιογράφοι καλλιεργούν κλίμα συνεκμετάλλευσης στο Αιγαίο.

Επιστρέφοντας στα πρόσφατα γεγονότα, αξίζει να σταθεί κανείς στην παρέμβαση της Καγκελαρίου που έγινε δεκτή με ικανοποίηση όπως όλα δείχνουν από τη κυβέρνηση.

Την επόμενη ημέρα ο τουρκικός Τύπος, αναφερόμενος στη συνομιλία Μέρκελ – Ερντογάν, ισχυρίζεται ότι είναι θέμα ημερών η άρση της ταξιδιωτικής οδηγίας στη Γερμανία που επιβάλλει καραντίνα 14 ημερών σε όσους πολίτες εισέρχονται στη Γερμανία από την Τουρκία.

Το ερευνητικό σκάφος της Τουρκίας ετοιμάζεται να αποπλεύσει από την Αττάλεια για να ξεκινήσει τις έρευνές τους στην περιοχή που ανακοίνωσε εξαρχής η Τουρκία συνοδεία πολεμικών σκαφών και ο ελληνικός στόλος και συνολικά οι Ένοπλες Δυνάμεις βρίσκονται σε κόκκινο συναγερμό.

Η συντηρητική εφημερίδα ΕΣΤΙΑ, ισχυρίζεται ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει αποδεχτεί εφ’ όλης της ύλης διάλογο, παραβιάζοντας την πάγια ελληνική θέση ότι υπάρχει μόνο μία διαφορά με την Τουρκία, αυτή της υφαλοκρηπίδας.

Ο πρωθυπουργός κάλεσε τους πολιτικούς αρχηγούς για να τους ενημερώσει μετά από δύο ολόκληρα 24ωρα και αφού δέχτηκε σφοδρή επίθεση από τον Αλέξη Τσίπρα και συνολικά τα κόμματα της αντιπολίτευσης.

Το ερώτημα που τίθεται, ο προβληματισμός και η ανησυχία όλων των Ελλήνων, είναι εάν και κατά πόσο θεωρούμε ότι η Γερμανία και η γερμανική θέαση της πραγματικότητας συμβαδίζουν και σε ποιο βαθμό με τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα.

Διότι ακόμα και σε αυτή την ιδιαίτερα οξυμένη κρίση οι Τούρκοι φαίνεται να αποκομίζουν οφέλη από τη στάση της Γερμανίας χωρίς μάλιστα να αποκλιμακώνουν την ένταση που προκαλούν.

Το πρόβλημα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής γίνεται ακόμα πιο έντονο αν αναλογιστεί κανείς ότι στην τοποθέτηση των ΗΠΑ, για την κρίση που προκαλεί η Τουρκία χαρακτηρίστηκαν τα ελληνικά ύδατα αμφισβητούμενα, χωρίς καμία ουσιαστικά παρέμβαση εκ μέρους της Ελλάδας, που και σε αυτή την περίπτωση εμφανίστηκε ικανοποιημένη από την δήλωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ.

Ακόμα και στις σχέσεις με τη Γαλλία, που αποτελεί, προς το παρόν τουλάχιστον, μια χώρα που στέκεται δημόσια ενάντια στις κινήσεις της Τουρκίας τόσο στη Λιβύη όσο και γενικότερα στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, η χώρα μας ακύρωσε και εν συνεχεία ισχυρίστηκε ότι απλά ανέστειλε την ελληνογαλλική αμυντική συνεργασία που περιέχει και την προμήθεια νέων φρεγάτων για το πολεμικό ναυτικό, λόγω του κόστους που προκαλεί η καταβολή των αναδρομικών των συνταξιούχων.

Η αλλοπρόσαλλη αυτή πολιτική καθιστά τη χώρα αναξιόπιστη απέναντι στη Γαλλία η οποία σε αυτή τη συγκυρία τουλάχιστον αντιλαμβάνεται ότι τα συμφέροντά της είναι αντίθετα με την Τουρκία και δεν διστάζει να πάρει θέση ακόμα και ενάντια στο ΝΑΤΟ για την προκλητική κάλυψη που αυτό παρέχει στις επιθετικές ενέργειες του Ερντογάν στη Μέση Ανατολή, τη Λιβύη και τη Μεσόγειο.

Η εξωτερική πολιτική της χώρας μας δυστυχώς στον ένα χρόνο της ΝΔ, δεν είναι πλέον πολυδιάστατη, δεν είναι ενεργητική και δεν προλαμβάνει καταστάσεις ακόμα και όταν αυτές έχουν προαναγγελθεί από τον Ερντογάν.

Η πρόσδεση στο άρμα της Γερμανίας φαίνεται να εξυπηρετεί τον έσχατο αναθεωρητισμό της Τουρκίας.

Οφείλουμε να αντιληφθούμε έγκαιρα τόσο το συσχετισμό δυνάμεων, τα συμφέροντα που η κάθε πλευρά προσπαθεί να εξυπηρετήσει όσο και τη νέα πραγματικότητα που διαμορφώνει η Τουρκία εκμεταλλευόμενη τη μεγάλη αδράνεια που επέδειξε εδώ και ένα χρόνο η Ελλάδα.

Οφείλουμε να επιστρέψουμε στα μονοπάτια της ενεργητικής πολυδιάστατης και αποτελεσματικής όπως αποδείχτηκε εξωτερικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, να αναλάβουμε πρωτοβουλίες και να καταστήσουμε σαφές σε όλη την Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται επουδενί να αποδεχτεί την απώλεια κυριαρχικών δικαιωμάτων της ούτε να συρθεί σε ένα διάλογο επί παντός επιστητού όπως επιθυμεί η Τουρκία που θέλει να αναθεωρήσει τη Συνθήκη της Λωζάνης.

Υπό αυτές τις συνθήκες, νομίζω ότι πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί απέναντι στη Γερμανία και τα «δώρα που κομίζει».

Η προσωπική μου θέση είναι ότι δεν πρέπει να συρθούμε σε ένα διάλογο με «Γερμανό διαιτητή», αλλά αντίθετα οφείλουμε να εμπλέξουμε το σύνολο της Ευρώπης, να ενεργοποιηθούν βαριές οικονομικές κυρώσεις σε βάρος της Τουρκίας από το σύνολο της Ευρώπης χωρίς «βολικές εξαιρέσεις».

Οι όποιες κινήσεις κάνει η Ελλάδα πρέπει να γίνονται ταυτόχρονα και με την Κύπρο που αντιμετωπίζει τα ίδια ακριβώς προβλήματα από τον Ερντογάν και ένα μεγάλο μέρος της είναι υπό στρατιωτική κατοχή.