Επιτροπή 2021 ή οι αλεπούδες στο παζάρι;

«Στις 22 Μαΐου 1963, ο Γρ. Λαμπράκης, σε ομιλία του κατήγγειλε πως υπήρχε σχέδιο δολοφονίας του. Σε λίγο, θα δεχόταν χτύπημα από λοστό, που θα τον οδηγούσε σε θάνατο 5 μέρες αργότερα. Ο Κ. Γαβράς, 6 χρόνια μετά, σκηνοθετεί το “Ζ”, με θέμα τη δολοφονία του Γρ. Λαμπράκη. #Greece2021#».

Ο ορισμός της Επιτροπής 2021, για τον εορτασμό της 200ης επετείου της Εθνεγερσίας, δημιούργησε από την αρχή ερωτηματικά.

Στην πορεία, ορισμένες αποφάσεις της επιτροπής, αντί να καθησυχάσουν τα πνεύματα δημιούργησαν νέες αμφιβολίες.

Η παραίτηση της κυρίας Ευθυμίου, κορυφαίας ιστορικού, στις αρχές Μαΐου, τροφοδότησε –παρά την εξαφάνιση, σχεδόν, κάθε άλλης είδησης πέραν του πεδίου της πανδημίας- την υποβόσκουσα αμφισβήτηση.

Φαίνεται όμως ότι η πλειοψηφία της επιτροπής παραμένει αμετακίνητη στην πορεία που έχει από την αρχή χαράξει, επιχειρώντας να περάσει τα δικά της μηνύματα, αδιαφορώντας για τις πληγές που ανοίγει στην συλλογική συνείδηση του Έθνους.

Ο εορτασμός έχει κάποιο συγκεκριμένο νόημα.

Δεν είναι ασφαλώς μάθημα ιστορίας ούτε σεμινάριο στο οποίο ο κάθε ιστορικός θα καταθέσει την προσωπική του άποψη, εμφορούμενη, συχνά, από την ιδεολογική του τοποθέτηση.

Δεν είναι το κατάλληλο πεδίο για να εκθέσουν τα μέλη (Α. Χατζής) της επιτροπής την άποψή τους για τον υποτιθέμενο (ή όχι) μισογυνισμό του Καραϊσκάκη.

Ούτε προφανώς για να καταθέσει κάποιος από αυτούς την άποψή του, ακόμα και αν είναι απόλυτα τεκμηριωμένη- για τις, ενδεχόμενα, ιδιαίτερες σεξουαλικές ροπές κάποιων ηρώων και ηρωίδων του ’21.

Δεν είναι ο ρόλος της επιτροπής να αναδείξει τον ενδεχόμενο, ρατσισμό ή την φιλαργυρία κάποιων πρωταγωνιστών της εξέγερσης.

Ούτε φυσικά να μας «διαφωτίσει» για το αν κάποιοι ήταν «αιμοδιψείς» και αδυσώπητοι απέναντι στους Οθωμανούς.

Αν σε ένα βιβλίο ιστορίας μπορεί να εξηγηθεί ακόμα και ένας ανιστόρητος ισχυρισμός –όπως ο «συνωστισμός» της κυρίας Ρεπούση- ο ρόλος της επιτροπής δεν αφήνει χώρο για τέτοιες «ιχνηλασίες».

Το 2002 συγγράφεται και διανέμεται στα Λύκεια ένα σχολικό εγχειρίδιο «ιστορίας» το οποίο ξεσηκώνει θύελλα αντιδράσεων (Η παραχάραξη της Ιστορίας).

Ενταγμένο απόλυτα στο κλίμα της «πολιτικής ορθότητας» που κυριάρχησε μετά την Μεταπολίτευση διαστρέφει την ιστορία θέτοντάς την στην υπηρεσία κομματικών και ιδεολογικών σκοπιμοτήτων.

Με απόφαση του κυρίου Ευθυμίου, Υπουργού Παιδείας, το βιβλίο αποσύρεται.

Ήταν μια απόλυτα ορθολογική και ρεαλιστική απόφαση αφού η επιμονή στην διδασκαλία του θα πυρπολούσε όχι μόνο το πολιτικό αλλά και το παιδαγωγικό τοπίο.

Ίσως δεν είναι σύμπτωση ότι η κυρία Ευθυμίου, που αντέδρασε με την παραίτησή της στις αποφάσεις της επιτροπής, είναι αδελφή του τότε Υπουργού.

Σε ανύποπτο χρόνο, το 2018, η κυρία Μαρία Ευθυμίου είχε επισημάνει ότι: «αν βάλεις ταμπέλα «αριστερού», ό,τι και να κάνεις γίνεται ανεκτό».

Προφανώς πολύ περισσότερο το «ό,τι και να πεις, προφορικά ή γραπτά».

Μάλλον έτσι εξηγούνται και τα «φάλτσα» της επιτροπής.

Όπως το σχετικό με την δολοφονία Λαμπράκη που αναρτήθηκε στο twitter με την υπογραφή Greece2021.

Ο στόχος της ανάρτησης είναι προφανώς ενταγμένος στο πλαίσιο της διαιώνισης της προαναφερθείσας «πολιτικής ορθότητας».

Όμως αυτή, -ακόμα και αν δεν είχε μεσολαβήσει η τετραετία Τσίπρα- είναι «εκτός εποχής».

Τα μέλη της επιτροπής οφείλουν, να κρατήσουν τα όποια αντιδεξιά απωθημένα τους μακριά από την λειτουργία της. Διαφορετικά οι πολίτες θα αναρωτηθούν δικαιολογημένα: «έχουν δουλειά οι αλεπούδες στο παζάρι»;