Κορωνοϊός: Ανάστροφη πορεία στην παγκοσμιοποίηση

Ο κορωνοιός επελαύνει ανά την υφήλιο με φρενήρης ρυθμούς δημιουργώντας εκατόμβες θυμάτων πέρα και πάνω από τα σύνορα των χωρών.

Συνιστά παγκοσμιοποιημένο ιό ο οποίος δεν κάνει φυλετικό, εθνικό, εισοδηματικό ή οποιονδήποτε άλλο διαχωρισμό αλλά προσβάλλει ανεξαιρέτως όλους τους ανθρώπους.

Ποια είναι όμως τα πρώτα σημάδια του κορωνοιού στο «σώμα» του πλανήτη μας;

Το πρώτο δεδομένο είναι ότι αμφισβητείται η επιβίωση των ατόμων και των εθνικών συλλογικοτήτων σε τόσο μεγάλη έκταση και σε τέτοια κλίμακα για πρώτη φορά μεταπολεμικά.

Ενδεικτικά τα ιδιωτικά και τα δημόσια χρέη σε συνδυασμό με τον φονικό ιό συνιστούν αυτή την πρωτόφαντη απειλή.

Το δεύτερο δεδομένο είναι ότι ο πλανήτης μας δεν θα είναι ξανά ποτέ όπως τον γνωρίσαμε μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ως γνωστών ιστορικά αντίστοιχες μεγάλες διεθνείς κρίσεις είχαν ως συνέπεια την ριζική μετάβαση σε νέους τρόπους κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής οργάνωσης τροποποιώντας το υφιστάμενο μοντέλο.

Το τρίτο δεδομένο είναι η ανάδειξη της βιολογίας και των συναφών εμπορικών και μηχανικών εφαρμογών της, σε κυρίαρχο τομέα δραστηριότητας.

Η βιοτεχνολογία και η γενετική μηχανική θα αναλάβουν την πρωτοκαθεδρία προκειμένου να αναζητηθούν λύσεις και να δοθούν δύσκολες απαντήσεις σε ζητήματα βιολογικής φύσεως.

Το τέταρτο δεδομένο είναι η άγνωστη διάρκεια αυτής της κρίσης.

Οι επιπτώσεις της σε κάθε χώρα είναι τόσο σημαντικές, όπου δεν αφήνει περιθώρια εφησυχασμού εάν πρωτίστως δεν αντιμετωπισθεί αποτελεσματικά από την διεθνή επιστημονική κοινότητα, γεγονός το οποίο επεκτείνει την διάρκεια της κρίσης σε μεταβλητή Χ άγνωστης διάρκειας.

Το πέμπτο δεδομένο -επίσης συνυφασμένο με την διάρκεια της κρίσης- είναι ότι δημιουργείται ανάστροφη πορεία στην παγκοσμιοποίηση με χαρακτηριστικό παράδειγμα την κατάργηση της Συνθήκης Σένγκεν.

Μέχρι πρόσφατα η μετάβαση από την μια άκρη του κόσμου στην άλλη ήταν μια σχετικά απλή διαδικασία ενώ εφεξής έχουμε κλειστά τα σύνορα και τις μετακινήσεις.

Το έκτο δεδομένο είναι οι επιγενόμενες επιδράσεις στις κοινωνικές και τις ανθρώπινες σχέσεις.

Ο εγκλεισμός του μισού τουλάχιστον παγκόσμιου πληθυσμού σε καθεστώς ατομικής απομόνωσης θα επιφέρει σημαντικές ψυχοκοινωνικές αλλαγές με άγνωστες ακόμη συνέπειες.

Το έβδομο δεδομένο είναι η σημαντική μείωση των αερίων του θερμοκηπίου ως αποτέλεσμα της δραματικής μείωσης της παραγωγικής διαδικασίας σε ολόκληρη την υφήλιο.

Πιθανό εάν η διάρκεια της κρίσης επεκταθεί πέραν του 2020 ίσως η θερμοκρασία του πλανήτη μας να κατέλθει σε προπολεμικά επίπεδα.

Συνοψίζοντας το οικονομικό και παραγωγικό μοντέλο, η κοινωνική και η πολιτική οργάνωση θα συνιστούν εφεξής τα μεγάλα διακυβεύματα για την ανθρωπότητα.

Είναι πραγματικά δύσκολο να απαντηθούν τα κρίσιμα αυτά ερωτήματα.

Το πιθανότερο είναι η ίδια η εξέλιξη της κατάστασης να δώσει τις κατευθύνσεις μέσα από μια μακρά και επίπονη διαδικασία.

Είναι όμως πολύ σημαντικό για την επιβίωση της πατρίδας μας να προσαρμοστούμε εγκαίρως σε αυτά τα νέα δεδομένα, να χαράσσουμε ευέλικτο σχεδιασμό αλλά και να αναζητήσουμε πρωτοπόρες λύσεις μακριά από την πεπατημένη του παρελθόντος.

Δυστυχώς, στον αντίποδα όσων πρεσβεύουν ορισμένα πρωτοκλασάτα κυβερνητικά στελέχη, δεν θα επανέλθουμε τους επόμενους 1-2 μήνες σε μια προγενέστερη κατάσταση αλλά και ούτε κατά το 2ο εξάμηνο του 2020 θα έχουμε ευοίωνες προοπτικές υπερκαλύπτοντας το χαμένο έδαφος σαν να μη συνέβη οτιδήποτε.

Η πραγματικότητα θα τους διαψεύσει οικτρά, εντείνοντας την κοινωνική δυσφορία και τις κοινωνικές διεργασίες.

Η κριτική αυτή δεν συνίσταται σε μικροκομματικές σκοπιμότητες αλλά στην ανάδειξη ζωτικής φύσεως αναδυόμενων ζητημάτων, προκειμένου να αντιμετωπισθεί με οξυδέρκεια η επερχόμενη κρίση, αποφεύγοντας τις πλέον δυσάρεστες των καταστάσεων.

Εγκαινιάζοντας εφεξής σειρά αρθρογραφιών προκειμένου να κατατίθενται οι προσωπικές σκέψεις, η κρίση αλλά και οι προβληματισμοί για όλες τις άγνωστες μεταβλητές Χ οι οποίες θα επηρεάσουν τον πλανήτη αλλά και την Ελλάδα, ευελπιστούν να συνδράμουν θετικά σε μια γόνιμη και δημιουργική κατεύθυνση αναφορικά με την πορεία των πραγμάτων, ιχνηλατώντας από κοινού το μέλλον μας.