Ξεκαθάρισε το τοπίο της Κεντροαριστεράς: Κυρίαρχος ο ΣΥΡΙΖΑ – Πολιτική εξαΰλωση για ΚΙΝΑΛ

Πέρασε στα «ψιλά» της ειδησεογραφίας. Ήταν μια φυσιολογική και αναμενόμενη εξέλιξη για όσους έχουν την δυνατότητα στοιχειώδους «ανάγνωσης» της πολιτικής πραγματικότητας.

Το ραντεβού Γείτονα – Φλαμπουράρη είχε, σύμφωνα με το ΒΗΜΑ, στόχο την δημιουργία «γέφυρας» και την κήρυξη εκεχειρίας μεταξύ των δύο κομμάτων.

Ο στόχος -σύμφωνα με το καλά πληροφορημένο όσον αφορά τις θέσεις του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ Thecaller- φαίνεται ότι ευοδώθηκε οδηγώντας τα δύο κόμματα σε ένα πολιτικό μορατόριουμ.

Είναι το πρώτο βήμα της αναβίωσης μιας σχέσης μεταξύ δύο κομμάτων, που μπορεί να διακόπηκε από την χρεωκοπία και τα μνημόνια, αλλά έχουν παρελθόν δεκαετιών αγαστής «συμπόρευσης».

Πριν από λίγους μήνες, συζητώντας με κορυφαίο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ του ανέλυα γιατί, κατά την άποψή μου, το κόμμα του δεν είχε πλέον λόγο ύπαρξης στο πολιτικό στερέωμα της χώρας.

Το κύριο επιχείρημα ήταν η σταθερή πίστη μου στο καθαρό διπολικό δικομματικό σύστημα εξουσίας ανάμεσα στο οποίο «τρίτος δεν χωρεί».

Το εκλογικό αποτέλεσμα του Ιουλίου ξεκαθάρισε το τοπίο.

Εκείνοι που πίστευαν ότι το ΠΑΣΟΚ μπορεί να ξανακερδίσει την χαμένη κυριαρχία στον χώρο της Κεντροαριστεράς διαψεύστηκαν.

Η άποψη του στελέχους του ΚΙΝΑΛ ήταν ότι αν την δεδομένη στιγμή διαλυόταν το κόμμα ένας μικρός αριθμός στελεχών θα προσχωρούσε στην Ν.Δ., το σύνολο σχεδόν του μικρομεσαίου στελεχιακού δυναμικού θα προσχωρούσε στον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ οι ψηφοφόροι θα κατανέμονταν σε ποσοστά 60% και 40% αντίστοιχα μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ.

Ανεξάρτητα, από τις εκτιμήσεις του, δύο πράγματα είναι αναμφισβήτητα. Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ –ανεξάρτητα από τις αψιμαχίες που προκαλεί στο εσωτερικό του μια μειοψηφία που πάσχει από «Αριστερό ιδεασμό»- είναι πλέον η κυρίαρχη δύναμη στον χώρο της Κεντροαριστεράς και ότι η πορεία του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ προς την πολιτική εξαΰλωση είναι προδιαγεγραμμένη.

Είτε ευδοκιμήσει η προσδοκία του να αποτελέσει τους ΑΝΕΛ μιας νέας διακυβέρνησης είτε όχι η απορρόφηση τόσο του στελεχιακού δυναμικού όσο και των ψηφοφόρων από τα δύο κόμματα εξουσίας είναι θέμα χρόνου.

Όσο η «εκκρεμότητα» παραμένει και το πολιτικό τοπίο δεν αποσαφηνίζεται το ΚΙΝΑΛ αποτελεί παράγοντα μελλοντικής πολιτικής αστάθειας και αβεβαιότητας γεγονός που δεν ωφελεί την χώρα.

Επιπλέον αποτελεί και «επιταχυντή» της πολιτικής φθοράς της κυβέρνησης, όχι τόσο γιατί είναι μια επιπλέον αντιπολιτευτική φωνή, αλλά γιατί θα αποτελέσει, με προϊούσα μάλιστα δυναμική, ένα καθοριστικό «σταθμό μετεπιβίβασης» ψηφοφόρων από την ΝΔ στον ΣΥΡΙΖΑ.

Τις εξελίξεις θα διαμορφώσουν και τα οικονομικά συμφέροντα τα οποία προς το παρόν στηρίζουν την κυβέρνηση -παρέχοντας και στο ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ την «στήριξη του ελέους» στο όνομα και της belle epoque του «εκσυγχρονισμού»- όμως, όπως έδειξε και το πρόσφατο match ο «άνεμος» των οικονομικών συμφερόντων δεν είναι πάντα ούριος.

Αν αναλογιστούμε μάλιστα ότι έπονται διαγωνισμοί μεγάλου ενδιαφέροντος (ΟΠΑΠ, καζίνο, κ.λπ.) τότε είναι φανερό ότι η ΝΔ πρέπει να κάνει ό,τι όφειλε εδώ και μια δεκαετία.

Σταματώντας άμεσα τα «χαϊδολογήματα» και την «αιδήμονα σιωπή» απέναντι στις ανιστόρητες κατηγορίες και στα αναίσχυντα ψεύδη να «στείλει τον λογαριασμό» της κρίσης στους υπαίτιους, αποκαθιστώντας την αλήθεια και στηρίζοντας την ιστορία της με παρρησία και αυτοπεποίθηση.