H «μάχη» της Αθήνας!

Για δεκαετίες έβλεπαν την Αθήνα σαν πολιτικό εφαλτήριο και όχι σαν πόλη που ζει, αναπνέει, διδάσκει, εξελίσσεται.

Εδώ «πάρκαραν» τους πολιτικούς που δεν ήθελαν ή πριν τους ξαναβγάλουν στην πολιτική αρένα.

Δυστυχώς ο Δήμος της Αθήνας δεν αποτέλεσε εξαίρεση των παιχνιδιών της εξουσίας και στη σύγχρονη ιστορία της ποτέ δεν βρέθηκε επικεφαλής ένας άνθρωπος με όραμα που θα την μετέτρεπε, όσο μπορούσε μετά από περίπου δύο αιώνες καταστροφών, σε μια όμορφη ανθρώπινη πόλη.

Διαβάζοντας έναν περιηγητή του 19ου αιώνα έμαθα με δέος πως υπήρχε το σχέδιο να φτιαχτεί η σύγχρονη τότε πόλη παράκτια, εκεί που σήμερα είναι το Ελληνικό και πέρα προς το Σούνιο και τα Μεσόγεια, ώστε να παραμείνει η Αρχαία πόλη ανέπαφη.

Το σχέδιο ναυάγησε προσκρούοντας σε τοπικά συμφέροντα αλλά και στην έλλειψη χρημάτων…

Εξάλλου δεν ήταν ο Όθωνας που ήθελε να χτίσει το ανάκτορό του πάνω στην Ακρόπολη; Σταμάτησαν γιατί επικράτησαν πιο συνετές απόψεις του πατέρα του Όθωνα, Λουδοβίκου της Βαυαρίας και γιατί μια άμαξα… δύσκολα ανέβαινε εκεί πάνω!

Παρ’όλα αυτά χτίσαμε την πόλη εκεί που είναι σήμερα…. Της δώσαμε για την τότε εποχή μεγαλόπρεπα κτήρια, κρίνοντας βέβαια με βάση τα τότε οικονομικά και εθνικά δεδομένα.

Ωραία ρυμοτομικά σχέδια που πρότειναν μεγάλους δρόμους και εύκολες προσβάσεις και μετακινήσεις ναυάγησαν για άλλη μια φορά μέσα στη διαπλοκή των τότε συμφερόντων και στο έλλειμμα πρόβλεψης, Πολιτισμού και ήθους…

Ούτε όμως και αυτά τα λίγα που κόσμησαν την Αθήνα του 190υ και του 20υ αιώνα διατηρήσαμε…

Γκρεμίσαμε, αφήσαμε (επίτηδες μερικές φορές) να πέσουν, χτίσαμε. Εμείς και η Δικτατορία… (Και η δικτατορία, δυστυχώς, «δικιά μας» ήταν…)

Μας «έμαθαν» να ψηφίζουμε κομματικά! Λες και παίζαμε στον ιππόδρομο! ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. με μερικές φορές τα κόμματα της Αριστεράς να προκρίνουν υποψήφιους σαν σε TV Show!

Ποτέ δεν κρίναμε με βάση ένα σχέδιο για την πόλη μας! Ίσως με μία εξαίρεση εκείνου που «έφυγε» νωρίς…

Κρύβαμε τα προβλήματα κάτω από το χαλί και ψηφίζαμε ανδρείκελα, επιλογές της κομματικής εξουσίας χωρίς όραμα και χωρίς καμία διάθεση να τα βάλουν με τους μηχανισμούς…

Ήθελε η Εξουσία να μην γίνονται διαδηλώσεις, τα φερέφωνα του Δήμου μίλαγαν. Ήθελε η Εξουσία επιχειρήσεις σκούπα, τα φερέφωνα έπρατταν…

Σχεδόν όλοι βγήκαν λογιστές, διαχειριστές και μάλιστα κακοί!

Μια πεθαμένη πόλη με πεθαμένους τοπικούς άρχοντες που θεωρούν επιτυχία το ότι «που και που» μαζεύουν τα σκουπίδια!

Χωρίς φαντασία, χωρίς θέληση για ρήξη, χωρίς πρόγραμμα!

Μερικοί εντυπωσιάστηκαν όταν κάποιος κατέβηκε με το αίτημα των ποδηλατοδρόμων… Αίτημα αποκομμένο, απολίτικο, χωρίς κανένα σχέδιο για όλη την πόλη και τα προβλήματα…

Σκουπίδια, άστεγοι, ναρκομανείς, πεζοδρόμια, δρόμοι, άξονες, δημόσια κτήρια, παιδικοί σταθμοί, υγεία, αθλητισμός, πολιτισμός, και τόσα άλλα!

Στο Παρίσι, κάθε πρόεδρος αφήνει ένα έργο στην πρωτεύουσα… Εδώ κάθε δήμαρχος αφήνει μια πληγή στην πρωτεύουσα…

Άνευροι, ανθρωπάκια της Εξουσίας που θέλουν να ξαναψηφιστούν για ένα φωτιστικό, ένα καγκελάκι, ένα συντριβάνι που τοποθέτησαν. Σχεδόν πάντα φτηνιάρικα έργα χωρίς αισθητική και φαντασία.

Άλλοι μας λένε να τους ψηφίσουμε, αν είμαστε gay, lesbian ή trans! Ασχολίαστο!

Όραμα, φαντασία, όρεξη για δουλειά και θέληση για πιθανή ρήξη με την κεντρική εξουσία έχει κανείς;

Υπάρχει κανένας που έχει πραγματικά σχέδιο για μια πόλη με τόση μεγάλη Ιστορία αλλά τόσο άσχημο σήμερα;

Υπάρχει κανείς που μπορεί να αναβαθμίσει την Αθήνα σε μια σύγχρονη πόλη που σέβεται τους κατοίκους της;

Υ.Γ.1 – Επιθυμία μου ήταν να καταγράψω απλές σκέψεις και όχι να κάνω ένα δοκίμιο για την Αθήνα…
Υ.Γ.2 – Το να κάνεις κριτική στην πόλη σου δείχνει αγάπη…