Η λάσπη στον κόσμο που προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ υπονομεύει τη συγκρότηση πλατιάς παράταξης

Διαβάζω δήλωση του Ευκλείδη Τσακαλώτου ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «κινδυνεύει να μολυνθεί με τον ιό της Πασοκοποίησης».

Δεν είναι η πρώτη φορά που ένα στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει αυτό τον… «φόβο».

Αλλά ο Τσακαλώτος δεν είναι ένα οποιοδήποτε στέλεχος.

Είναι ένας άνθρωπος με τεράστια ευφυΐα και –σπάνιο για σύγχρονο πολιτικό- εξαιρετικό χιούμορ.

Λέει λοιπόν: «Πασοκοποίηση για μένα αλλά και τη διεθνή βιβλιογραφία όσο την ξέρω με τον όρο pasokification, είναι η μετάλλαξη ενός κόμματος από κόμμα της ευρύτερης Αριστεράς, της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας, σε κόμμα της νεοφιλελεύθερης συναίνεσης.

»Αυτή η μετακόμιση σήμαινε εκτός των άλλων και εγκατάλειψη των κοινωνικών της εκπροσωπήσεων και αναζήτηση νέων στο πάνω μισό της κοινωνικής πυραμίδας.

»Τα εγκαταλελειμμένα κοινωνικά στρώματα αναζητούν συνήθως άλλες πολιτικές εκπροσωπήσεις με συνέπεια την εκλογική συντριβή των κομμάτων που εγκατάλειψαν.

»Αυτό εξηγεί εξ άλλου την εκλογική και πολιτική συρρίκνωση του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη.

»Στο ερώτημα σας να φοβάμαι να μην μολυνθεί ο ΣΥΡΙΖΑ από την πασοκοποίηση» σας απαντώ ότι θα ήμουν αφελής ή ανιστόρητος αν δεν ανησυχούσα, πόσο μάλλον όταν στις μέρες μας την έχουν πέσει μονοί-διπλοί στο ΣΥΡΙΖΑ για γίνει μέρος της «κανονικότητας» ενός συναινετικού δικομματισμού.

»Τους φόβους μου βέβαια τους διασκεδάζουν η πολιτική βούληση τόσο της ηγεσίας, όσο και της βάσης του ΣΥΡΙΖΑ».

Δεν θα μπω σε μια άχαρη συζήτηση για τον χαρακτήρα της πολιτικής που εφάρμοσε ο ίδιος ως Υπουργός Οικονομικών.

Δεν είναι άλλωστε αυτό το θέμα μας.

Το θέμα μας είναι οι… «μονοί-διπλοί».

Όλοι και όλες εμείς που προερχόμαστε από το ΠΑΣΟΚ, αποχωρήσαμε από το ΠΑΣΟΚ ακριβώς επειδή ακολούθησε τον δρόμο της νεοφιλελεύθερης ενσωμάτωσης και στηρίζουμε δυναμικά τον ΣΥΡΙΖΑ από τις αρχές της δεκαετίας του 2010.

Ποιος ή ποια από εμάς πρότεινε, εισηγήθηκε ή έστω υπαινίχθηκε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να εγκαταλείψει τα κοινωνικά στρώματα που τον στήριξαν και τον στηρίζουν για να υπηρετήσει την άρχουσα τάξη;

Λέει στην συνέχεια σχολιάζοντας την δήλωση Σκουρλέτη ότι «θέλουμε την λαΐκότητα αλλά όχι τον λαΐκισμό του ΠΑΣΟΚ»:

«Ο Πάνος αναγνωρίζει τη λαϊκότητα του ΠΑΣΟΚ χάρις στην οποία έγινε το κραταιό κόμμα της μεταπολίτευσης και ταυτόχρονα του χρεώνει τον λαϊκισμό, με τον οποίο έριξε χαμηλά τον δείκτη πολιτικοποίησης της ελληνικής κοινωνίας».

Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου παρέλαβε το 1981 μια κοινωνία στην οποία υπήρχαν ασφαλώς πολλές και μεγάλες νησίδες ριζοσπαστισμού αλλά μια κοινωνία κατά βάση μικροαστική και συντηρητική.

Και προώθησε στην πρώτη οκταετία της διακυβέρνησης πολιτικές που χαρακτηρίζονταν από συνεχείς ρήξεις με το κατεστημένο σε όλους τους τομείς, από τα πολιτικά δικαιώματα, το κοινωνικό κράτος και τις εργασιακές σχέσεις μέχρι την εξωτερική πολιτική.

Εκείνο το ΠΑΣΟΚ, ο χώρος από τον οποίο προέρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ το πολέμησε με λύσσα, ενώ αντιθέτως, με το ΠΑΣΟΚ της παρακμής, του ψευδεπίγραφου «εκσυγχρονισμού», της διαφθοράς και του νεοφιλελεύθερου κατήφορου, υπήρξε ιδιαιτέρως… «ευγενής».

Εμείς αυτά τα προσπεράσαμε προφανώς, αλλά δεν τα ξεχάσαμε κιόλας…

Και το πιο σημαντικό:

Αν πράγματι ήταν αποκλειστικά «έργο ΠΑΣΟΚ» η πτώση της πολιτικοποίησης της κοινωνίας, από ποιον πολιτικό χώρο προήλθαν άραγε στην πλειοψηφία τους οι κοινωνικές αντιστάσεις που γέμισαν τις πλατείες, που σήκωσαν στις πλάτες τους τον ΣΥΡΙΖΑ του 4% και τον έφεραν δύο φορές νικητή σε εθνικές εκλογές, μία φορά θριαμβευτή στο Δημοψήφισμα και, ακόμα και στην εκλογική ήττα του καλοκαιριού, του έδωσαν την δύναμη να παραμένει σήμερα κόμμα εξουσίας και ανέκοψαν τον διαφαινόμενο από τις ευρωεκλογές και τις αυτοδιοικητικές εκλογές ισοπεδωτικό θρίαμβο της ΝΔ;

Ο κύριος Τσακαλώτος αναπαράγει -είμαι βέβαιος άθελά του- την επαναλαμβανόμενη λάσπη που απευθύνεται συστηματικά από το πολιτικό, οικονομικό και «επικοινωνιακό» κατεστημένο εναντίον όλων των ανθρώπων οι οποίοι, ξεπερνώντας πολλές ενστάσεις και προτάσσοντας το μείζον που είναι η συγκρότηση μιας ισχυρής αντίστασης στην νεοφιλελεύθερη επέλαση, στήριξαν και στηρίζουν ανιδιοτελώς τον ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτοί μας περιγράφουν ως το «κακό ΠΑΣΟΚ» που, δήθεν, αναζήτησε «καρέκλες» και άλλα τέτοια γελοία.

Και κάποιοι άλλοι δεν σταματούν να μας υπενθυμίζουν ότι μας θεωρούν «μολυσματικό ιό».

Έτσι όμως, πολύ δύσκολα θα προχωρήσει η κοινή μας υπόθεση που είναι -πρέπει να είναι- η συνάντησή μας σε ένα νέο, μαζικό, δημοκρατικό, πολυσυλλεκτικό κόμμα που θα γίνει ο συλλογικός μαχητής για την υπεράσπιση της Δημοκρατίας, της Κοινωνικής Δικαιοσύνης και της Λαΐκής Κυριαρχίας.