It’s the economy, stupid!

Επιτέλους, τι δεν καταλαβαίνουμε; Η Ε.Ε. δεν είναι οργανισμός αλληλεγγύης. Δεν είναι φιλανθρωπική ΜΚΟ –από τις λίγες που είναι ανιδιοτελείς- αλλά «εταιρεία» κοινών συμφερόντων.

«Εταιρεία» μάλιστα που και μεταξύ των εταίρων υφίσταται ο κανόνας του ισχυρότερου.

Όποιος είναι πιο ισχυρός ή πιο ικανός εκμεταλλεύεται την πλεονεκτική του θέση ακόμα και σε βάρος των ομοτράπεζων του.

Ο «συνεταιρισμός» δημιουργεί ευκαιρίες –όχι πάντα ίσες- για όλους, αλλά για να ωφεληθείς πρέπει να έχεις την πρόνοια και την ικανότητα να τις αρπάξεις «στο φτερό». Carpe Diem.

Η ευκαιρία μας δόθηκε με την προνομιακή ένταξή μας στην ΕΟΚ. Η Ελλάδα μπορούσε να αποτελέσει μαγνήτη για τις επενδύσεις.

Μπορούσε να απογειωθεί οικονομικά. Να αναπτύξει ισχυρή αμυντική βιομηχανία, να εξοπλιστεί, να μην τολμά κανένας «καλός» γείτονας να εγείρει παράνομες και παράλογες διεκδικήσεις. Αν δεν αξιοποιήσαμε την ευκαιρία, φταίει το κεφάλι μας.

Η συμπαράσταση που περιμένουμε τώρα απέναντι στην Τουρκία δεν πρόκειται να υπάρξει -στο όνομα του Διεθνούς δικαίου ή της αλληλεγγύης- αν δεν συμβαδίζει με τα συμφέροντα των εταίρων.

Όποιος έχει συμφέροντα κοινά με εμάς θα είναι μαζί μας όσο δεν «ματώνει». Οι άλλοι θα «σφυρίζουν αδιάφορα» βγάζοντας χλιαρά ανακοινωθέντα την ίδια ώρα που συνεχίζουν τις επενδύσεις τους στην γείτονα. Αλλά έτσι είναι ο κόσμος.

Όπως λέει εκφραστικά το γνωστό: «It’s the economy, stupid”, η οικονομία και τα συμφέροντα έτσι ήταν, έτσι είναι και έτσι θα είναι πάντα.

Πριν από την χρεοκοπία και ενώ η χώρα πάλευε εναγωνίως με τα ελλείμματα και το χρέος, η Καγκελαρία πίεζε για την αγορά των euro fighter, πίεζε για την παραλαβή των «κεκλιμένων» υποβρυχίων.

Την ίδια ώρα το Μέγαρο των Ηλυσίων πίεζε για τις φρεγάτες και για άλλα «καλούδια». Ήξεραν για την κατάσταση της Ελληνικής οικονομίας, οι δικές τους τράπεζες δάνειζαν με το αζημίωτο την υπερχρεωμένη χώρα.

Είχαν όμως καλομάθει, 11 δισ. «βερεσέδες» λόγω εξοπλιστικών είχε φορτωθεί η νέα κυβέρνηση το 2004.

Αυτοί «πούλαγαν» εμείς αγοράζαμε, με δανεικά. Μπορεί η Καγκελάριος να μην διατύπωσε δημοσίως αυτό που είπε ο κύριος Σημίτης το 2000 αλλά είναι σίγουρο ότι το σκέφθηκε: «ας προσέχανε»!

Η εκκίνηση των ερευνών για ενεργειακούς πόρους στην Κύπρο και το Αιγαίο έχει ανοίξει τις πόρτες του τρελοκομείου.

Η πιθανότητα σύγκρουσης, ταπεινωτικού και άδικου συμβιβασμού ή και των δύο αναδύεται ισχυρή.

Οι καταστροφές προκύπτουν όταν οι ηγεσίες δεν εκτιμούν σωστά τις διεθνείς συγκυρίες.

Όταν πείθονται από παραπλανητικές διαβεβαιώσεις. Όταν δεν ακροβατούν στην άκρη της αβύσσου.

Η Μικρασιατική καταστροφή και η εισβολή στην Κύπρο κάτι έπρεπε να μας έχουν διδάξει.

Αλλά ξεχνάμε και το πληρώνουμε. Ακόμα όμως και αν αποτραπεί η σύγκρουση, όπως διακαώς εύχονται και οι δύο λαοί, είναι γνωστό που θα καταλήξουν οι ενεργειακοί πόροι.

Όσα δεν πάρουν οι εταιρείες εξόρυξης και εκμετάλλευσης θα τα πάρουν οι βιομηχανίες πολεμικού υλικού.

Αν είχαμε ένα μέρος συμπαραγωγής κάτι λίγο θα έμενε και στην χώρα.

Αλλά φροντίσαμε τις βιομηχανίες που είχαμε –ΕΒΟ(1972), ΕΑΒ(1975)- να τις «κοινωνικοποιήσουμε» σοσιαλιστικά. Περαστικά μας.