Η «τρεμούλα» του Ιλαρίωνα της Μόσχας από την εκλογή Ελπιδοφόρου στην Αμερική

Ως γνωστόν το φάρμακο Imodium χορηγείται σε περιπτώσεις στομαχικών διαταραχών και βοηθάει στον περιορισμό των ανεξέλεγκτων επισκέψεων στην λεγομένη «βεσπασιανή».

Ο γράφων δεν πρόκειται να ασχοληθεί με την ερμηνεία της λέξεως, την οποία κάποτε εξέφραζαν σε κάποιες απόμερες γωνιές της ελληνικής επαρχίας (όπως με ενημέρωσε ο καλός Έλληνας φίλος) με τρία μηδενικά «000», αλλά με τις εμφανείς παρενέργειες που προκάλεσε στο ευαίσθητο όπως αποδείχθηκε έντερο του μουσικολογιωτάτου προέδρου του φέροντος την βαρύγδουπη ονομασία «τμήμα εξωτερικών σχέσεων» της «τρίτης Ρώμης», η απόφαση της Ι. Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου να εκλέξει τον Μητροπολίτη Προύσσης Ελπιδοφόρο προκαθήμενο της Αρχιεπισκοπής Αμερικής.

Συγκεκριμένα η αυτού Σεβασμιότητα αμέσως μόλις έγινε γνωστή η εκλογή του Μητροπολίτου Προύσσης Ελπιδοφόρου, έσπευσε να εκτοξεύσει αυτό που εν αφθονία διαθέτει, δηλαδή δηλητήριο, προς τον προκαθήμενο της Αρχιεπισκοπής Αμερικής.

Συγκεκριμένα στην ιστοσελίδα RUSSKAYA LINIYA (Βλ. εδώ) διαβάσαμε ότι το «τμήμα εξωτερικών σχέσεων» της «τρίτης Ρώμης» αντέδρασε αρνητικά στην εκλογή του Μητροπολίτου Ελπιδοφόρου ως επικεφαλής της Αρχιεπισκοπής του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Αμερική.

Συγκεκριμένα ο μητροπολίτης Βολοκολάμσκ δήλωσε ότι «ο Μητροπολίτης Ελπιδοφόρος, ο κατ᾽ εξοχήν ιδεολόγος της νομιμοποιήσεως του ουκρανικού σχίσματος και ο κυριότερος εχθρός της Εκκλησίας της Ρωσίας στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, εξελέγη επικεφαλής της Αρχιεπισκοπής Αμερικής.

»Και αυτό αποτελεί την ευθεία οδό για τον πατριαρχικό θρόνο. Φαίνεται ότι η αποκατάσταση της ενότητας αναβάλλεται επ᾽ αόριστον».

Είναι σαφές ότι η «αγία Ρωσία» πάσχει, μεταξύ άλλων, και από έλλειψη καλών τρόπων, εφόσον αν δεν με απατά η μνήμη μου, ουδέποτε σχολιάσθηκε η εκλογή αρχιερέα σε κάποια επαρχία Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Όμως στην προκειμένη περίπτωση η εκλογή του Μητροπολίτη Ελπιδοφόρου προκάλεσε στον, εκτός των άλλων, και συγγραφέα πολυτάλαντο πρόεδρο αυτή την επιεικώς περίεργη αντίδραση, την οποία συναντούμε συνήθως σε μικρά παιδιά όταν κάποιος τους αρπάζει τις καραμελίτσες τους.

Θα έλεγε κανείς ότι ο μητροπολίτης Ιλαρίωνας κατελήφθη από ένα… delirium tremens, μια τρεμούλα όπως θα λέγαμε στα ελληνικά, μια από τις παρενέργειες της οποίας ήταν και η έξαρση των προφητικών του ικανοτήτων, εφόσον προεξόφλησε ότι η εκλογή του Μητροπολίτη Ελπιδοφόρου στην καθέδρα της Αμερικής αποτελεί την ευθεία οδό για τον πατριαρχικό θρόνο.

Βέβαια αν εκείνος γνωρίζει κάποιον άλλον Οικουμενικό Πατριάρχη εκτός του μακαριστού Αθηναγόρα, ο οποίος εξελέγη στο θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως από Αμερικής, ας μας τον υποδείξει για να το μάθουμε και εμείς.

Αναφέρθηκε ο… μάντης αρχιερέας του «ρωσικού κόσμου» στο ότι ο Μητροπολίτης Ελπιδοφόρος είναι ο κύριος ιδεολόγος του ουκρανικού σχίσματος και ο μεγαλύτερος εχθρός της Εκκλησίας της Ρωσίας, γεγονός που άμα συνδυαστεί με την προεξοφλημένη αναρρίχησή του – κάποτε στο μέλλον – στον Πατριαρχικό Θρόνο, θα αποτελέσει και την… ταφόπλακα της ενότητας.

Όμως, φίλτατε αναγνώστη της ΚΑΘΕΔΡΑΣ, αν ο πρώην Προύσσης είναι ο ιδεολόγος της θεραπείας του ουκρανικού σχίσματος, ο μητροπολίτης Βολοκολάμσκ και η Εκκλησία του είναι εκείνοι που με κάθε τρόπο προσπαθούσαν να διατηρήσουν το σχίσμα, προβάλλοντας το σαθρό και ιστορικά ανακριβές επιχείρημα της δήθεν άνευ όρων μεταβιβάσεως της Ουκρανίας από το Οικουμενικό Πατριαρχείο στην δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Μόσχας.

Είναι η Εκκλησία του που χορηγούσε αυτοκεφαλίες και αυτονομίες γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων της την πανορθόδοξη τάξη και παράδοση.

Είναι αυτός και η Εκκλησία του που όχι μόνο αρνήθηκαν την τελευταία στιγμή να προσέλθουν στη Σύνοδο της Κρήτης, αλλά και έκαναν τα αδύνατα δυνατά για να παρασύρουν όσο το δυνατόν περισσότερες Εκκλησίες στην καταστροφική για την ενότητα της Ορθοδοξίας πορεία τους.

Άραγε γνωρίζει ο πολυτάλαντος πρόεδρος (ο οποίος ας θυμηθούμε εκδιώχθηκε κακήν κακώς από την Μ. Βρετανία) ότι μόλις το 3% συμμετείχε στις ακολουθίες της Μ. Εβδομάδος, δηλαδή περίπου 4 εκατομμύρια από τα 140 του πληθυσμού της Ρωσίας, τουτέστιν δυο φορές λιγότεροι από ότι στην Ουκρανία των 40 εκατομμυρίων;

Όχι τίποτε άλλο, αλλά να… για να μην λένε μετά ότι είναι μια τεράστια Εκκλησία!

Τον έχουν πληροφορήσει οι πολυπληθείς συνεργάτες του σχετικά με τις έντονες αντιδράσεις των Ρώσων πολιτών, που προκαλούν οι επίμονες προσπάθειες της Εκκλησίας της Ρωσίας να γεμίσει τα πάρκα και τις πλατείες με αρχιτεκτονικά εξαμβλώματα φαραωνικών διαστάσεων, απλά και μόνο για να καυχάται μετά ότι έχει τόσες χιλιάδες – άδειους ως επί το πλείστον – ναούς;

Η παταγώδης αποτυχία στην Αγία Πετρούπολη, όταν οι πολίτες της πόλεως του Πέτρου αντιστάθηκαν σθεναρά στην απόφαση του κυβερνήτη να μεταβιβάσει δωρεάν στην Εκκλησία της Ρωσίας τον εμβληματικό ναό του Αγ. Ισαάκ, γεγονός που ανάγκασε το Κρεμλίνο να «ανακρούσει πρύμναν», δεν του έγινε μάθημα;

Γνωρίζει ο υπερφίαλος μητροπολίτης ότι, σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία μιας δημοσκοπήσεως το 82% των Ρώσων 24-35 ετών, απογοητευμένο από τους πολιτικούς θεσμούς, δεν πιστεύει ότι οι πολιτικοί είναι σε θέση να βελτιώσουν τον κόσμο και ότι το 86% έχει την ίδια άποψη και για τους θρησκευτικούς ηγέτες (Βλ. εδώ);

Έχει, άραγε, συνειδητοποιήσει ότι μόλις το 5% εκφράζεται θετικά για το μάθημα της θρησκευτικής αγωγής που με τόσο ζήλο συνεχίζει να προωθεί με την βοήθεια των κρατικών ΜΜΕ;

Μα πως θα μπορούσε η κοινή γνώμη να εκφράζεται θετικά όταν ο Προκαθήμενος του χιμαιρικού «ρωσικού κόσμου» δηλώνει ευθαρσώς και ανερυθρίαστα ότι, παρά τον κρατικό αθεϊσμό η σοβιετική κοινωνία κατάφερε να διατηρήσει τις χριστιανικές της ρίζες και ότι ακόμα και το κομμουνιστικό καθεστώς δεν τόλμησε να καταστρέψει το ηθικό θεμέλιο της κοινωνίας, το οποίο παρέμενε στο σύνολό του… χριστιανικό;

Κατανοεί ο «υπουργός εξωτερικών» του Πατριαρχείου Μόσχας ότι, οι στενοί δεσμοί της Εκκλησίας του με το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο της Ρωσίας έχουν καταφέρει να θεωρείται και η ίδια μέρος του συστήματος και της ολιγαρχικής νομενκλατούρας;

Κατά την προσωπική – και συνεπώς απολύτως υποκειμενική – άποψη του συντάκτη του παρόντος σημειώματος, η αντίδραση του μητροπολίτη Βολοκολάμσκ δεν οφείλεται μόνο στην έλλειψη καλών τρόπων, αλλά επίσης και στο γεγονός ότι, η χαρισματική και δυναμική προσωπικότητα του νέου Αρχιεπισκόπου Αμερικής θα βάλει επιτέλους τέλος στις προσπάθειες του Πατριαρχείου Μόσχας να παρασύρει την επαρχία του Οικουμενικού Θρόνου στην χίμαιρα μιας αλά Metropolia αυτοκεφαλίας, εκμεταλλευόμενο τις επιδιώξεις ανεξαρτητοποιήσεως συγκεκριμένων ομάδων εντός της Αρχιεπισκοπής Αμερικής.

Είναι, λοιπόν, απολύτως ερμηνεύσιμες οι παρενέργειες αυτής της εκλογής, από τις οποίες σίγουρα υποφέρει ο πρόεδρος του «υπουργείου εξωτερικών» της «τρίτης Ρώμης».

Όμως ο γράφων δεν έχει καμία άλλη συμβουλή να του δώσει εκτός από την αγορά του «θαυματουργού» σε αυτές τις περιπτώσεις φαρμάκου Imodium, το οποίο στη Μόσχα κοστίζει μόλις 275 ρούβλια (=3,76 ΕΥΡΩ), μάλιστα δε διατίθεται και με γεύση μέντας.

ΥΓ. «Επί του πιεστηρίου», όπως έλεγαν τα χρόνια της λινοτυπίας. Μετά τις επαίσχυντες δηλώσεις Κυπρίων αρχιερέων, οι οποίες στρέφονταν εναντίον του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της Ορθοδόξου Εκκλησίας Ουκρανίας, δηλώσεις, οι οποίες αν λάβουμε υπόψη μας το μερίδιο του συναλλάγματος του «ξανθού γένους» που ρέει άφθονο σε ορισμένες μητροπόλεις, είναι απολύτως κατανοητές, ο γράφων αναρωτιέται… «τί γυρεύει η αλεπού στο παζάρι»; Τί γυρεύει ο εξ ανατολών ορμώμενος μητροπολίτης μουσικοσυνθέτης στην Εκκλησία της Ελλάδος;