Πάμε για “αναστενάρηδες” οι Έλληνες το 2014…

Η έκδηλη “στήριξη” του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ προς την κυβέρνηση της ασύστολης κοροϊδίας και της “αρπαγής” ακόμη και των ονείρων του λαού, παρουσία μάλιστα του νέου επιτρόπου της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση Δημήτρη Αβραμόπουλου, ο οποίος με την νέα του θέση συνδυάζει προνόμια και “ευχάριστες” συνήθειες, αλλά και εξασφαλίζει μια χρονική περίοδο στο “απυρόβλητο” πολιτικά, δεν απομειώνει και δεν απομακρύνει τη σεναριολογία για εκλογές, που απεγνωσμένα προσπαθεί να αποφύγει ο Αντώνης Σαμάρας και ο “συνέταιρος”του στην καταλήστευση των ελπίδων του λαού, ο Βαγγέλης Βενιζέλος.

Και το σενάριο των εκλογών αναμοχλεύεται κατά καιρούς, ανάλογα με το “στρίμωγμα” της κυβέρνησης από τη συμπίεση των γεγονότων.

Και όχι από την αντιπολιτευτική τακτική του ΣΥΡΙΖΑ, που στερείται πολιτικής πυξίδας, αλλά και το εύρος της βούλησης να συγκρουστεί με μια κατεστημένη λογική ή να απαλλαγεί από τα “δεσμά” και τις αγκυλώσεις του παρελθόντος του. Με τους Έλληνες πάντα να κάνουν όνειρα αμεσοπρόσθεσμα ή πολύ μακρινά. Οι δε πολιτικοί να κινούνται στο ίδιο μήκος κύματος των ονείρων των “καλοκαιρινών” ήδη Ελλήνων.

Εδώ και τώρα θέλει ο Έλληνας. Έτσι αντιδρούν και οι πολιτικοί. Δεκαετίες τώρα. Έτσι αντιδρά και η εκάστοτε κυβέρνηση. Πολιτικοί στην αντιπολίτευση και κυβερνώντες συνιστούν έναν τέλειο ονειροκρίτη. Το απώτατο μέλλον βλέπουν οι Έλληνες; Κατά εκεί δείχνει και η όποια κυβέρνηση. Το εδώ και το τώρα είναι συνήθως ένα πιάτο φακή, για τους δυσπραγούντες πολίτες. Αν και αυτό το “πιάτο φακή” δεν παρέχεται πλέον…

Όμως, για να μην είμαι άδικος, πρέπει να παραδεχθώ ότι σε πονηρές περιόδους οι κυβερνώντες δίνουν και άλλα, για να τα αφαιρέσουν σε μια επόμενη φάση. Άνθρωποι του άρτου και του θεάματος οι Έλληνες, ξεχνάνε αμέσως σχεδόν. Και αρέσκονται να διασκεδάζουν τη μιζέρια τους παρακολουθώντας την επίδειξη πλούτου των εχόντων και κατεχόντων.

Και είναι οι διάφοροι ορνιθόμυαλοι της νεοελληνικής ελαφρότητας και της παρακμιακής λογικής νεόπλουτοι και μη, που εσχάτως σε συναυλία στη Μύκονο, ενός εγχώριου ισχνόφωνου και εν πολλοίς έκτονου αοιδού και ενός “εισαγωμένου” μιας άλλης εποχής μελωδού, έκαναν λογαριασμούς 25 και 30 χιλιάδων Ευρώ, προς τέρψιν των διοργανωτών της συναυλίας και προς θλίψην κάθε νοήμονα πολίτη, ο οποίος διαπιστώνει την έλλειψη κοινωνικής συνείδησης και ευαισθησίας. Και την αδιαφορία κάποιων κοινωνικών ομάδων, τελείως απογυμνωμένης από προσχήματα!

Κάνουν όνειρα οι Έλληνες, όσα προλαβαίνουν απ’ αυτά που δεν τα κατακλέβουν οι κυβερνώντες. Τα όνειρα του απώτερου μέλλοντος δεν χρεώνουν κανέναν. Ούτε αυτούς που τα κάνουν, ούτε την κυβέρνηση, που, ας θεωρήσουμε, ότι τα επωμίζεται. Και τα μεν και τα δε είναι άεργα όνειρα, γιατί δεν απαιτούν από κανέναν δεσμεύσεις και μόχθο. Για τα πρώτα δεν υπάρχει καιρός. Άρα, δεν γίνεται τίποτα. Για τα δεύτερα υπάρχει άφθονος χρόνος. Άρα, ας μη γίνεται ακόμη τίποτα…

Τα μεσοπρόθεσμα όνειρα κοστίζουν, γιατί θέλουν πρόγραμμα και δουλειά, όπως και ακέραια την κυβερνητική ευθύνη. Ποιος όμως το κάνει; Προεκλογικά απλώς καταγράφονται στους πηχυαίους τίτλους των παραταξιακών και των κομματικών εφημερίδων ή ακούγονται στα παράθυρα της εξαθλιωμένης από τα επιχειρηματικά συμφέροντα δημοσιογραφίας.

Έτσι, οι πολιτικοί και η κυβέρνηση απλώς τα φακελώνουν, για να φαίνονται “μελετημένα” τα θέματα και ας ανήκουν νόμιμα στα αμελέτητα! Βέβαια και αυτό το “φακέλωμα” έπαυσε να γίνεται τα τελευταία χρόνια των μνημονίων. Δεν υπάρχει χρόνος για τέτοιες πολυτέλειες… Έτσι, όλοι κάνουν όνειρα αμελέτητα, ένα είδος αυτοσερβιρίσματος, οπότε ούτε οι μεν ενοχλούνται, ούτε οι δε ενοχλούν.

Και το 2014 οι Έλληνες πάνε για αναστενάρηδες! Ένα όνειρο, πάλι άεργο, μπορούν να κάνουν οι Έλληνες πλέον: Να γίνουν οι πατούσες τους πυρίμαχες για να χορέψουν μέχρι να εκπληρωθούν οι όροι των μνημονίων, στα αναμμένα κάρβουνα χωρίς να καούν. Έτσι δίνεται χρόνος στην κυβέρνηση να σκαρώνει τρόπους επιβίωσης στην εξουσία.

Και είναι καλό ο μέσος Έλληνας, με τα άεργα όνειρά του, να διαβάσει το “Ονειρο ενός γελοίου” του Ντοστογιέφσκι.

Εκεί θα θαυμάσει την τραγική φύση, τη δραπέτευση του ανθρώπου από την άθλια πραγματικότητα, που όταν συνήλθε τη βρήκε απροσμέτρητα τραγικότερη.

Χρειάζονται δράση οι Έλληνες. Εν μέσω θερινής ραστώνης, θα μου πείτε; Το επίσημο κράτος δρα, δεν κάνει διακοπές. Δεν επηρεάζεται από τις υψηλές θερμοκρασίες. Οι τροπολογίες έρχονται και φεύγουν πλειοψηφικά ψηφισμένες στη Βουλή και ευνοούν συνήθως τους έχοντες και κατέχοντες. Και βέβαια έχει επιστρατεύσει όλους τους σιδεράδες που χαλκεύουν τα όνειρα των Ελλήνων.

Ή ξυπνάνε οι Ελληνες ή το “Όνειρο ενός γελοίου” δεν θα φέρει ψωμί, παιδεία και ελευθερία…