Οι 5 λόγοι που ήρθε τώρα η ώρα της «στρατηγικής» ήττας της δεξιάς παράταξης

Στην σύγχρονη αντιπροσωπευτική δημοκρατία οι καταστάσεις εξελίσσονται αργά, αυτή είναι η διαδικασία.

Οι πολίτες μπορούν μόνο κάθε τέσσερα χρόνια να αναζητήσουν λύσεις και να δώσουν κατεύθυνση.

Παράδειγμα, η πολιτική τιμωρία του ΠΑΣΟΚ και του Γιώργου Παπανδρέου που δεν μπόρεσαν να διαγνώσουν εγκαίρως την χρεοκοπία της χώρας με αποτέλεσμα να τους σκάσει στα χέρια, που την παρέδωσαν στο ΔΝΤ που ματαίωσαν το δημοψήφισμα και εγκατέλειψαν το κόμμα στον Ευ. Βενιζέλο, πήρε αρκετό χρόνο.

Από το 43,92% που πήρε το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2009, τιμωρήθηκε με 12,28% (Ιούνιος 2012) και στο 4,68% (Ιανουάριος 2015) για να κρατηθεί στο 6,29% τον Σεπτέμβριο του 2015.

Έτσι, ολοκληρώθηκε η στρατηγική ήττα του κόμματος που μεσουράνησε στη Μεταπολίτευση.

Τώρα φαίνεται πως ήρθε η σειρά της δεξιάς παράταξης, την αυστηρή άμεση τιμωρία της οποίας διέσωσε ο υπεύθυνος της χρεοκοπίας Κώστας Καραμανλής, ο οποίος δια της σιγής του απέφυγε να υποπέσει στην ύβρη.

Έτσι, από το 45,36% που έλαβε η ΝΔ το 2004, ξεφούσκωσε στα ιστορικά της μεγέθη (33,47%) το 2009, κατέπεσε στο 18,85% τον Μάιο του 2012, για να ανακάμψει στο 29,66% ένα μήνα αργότερα στις εκλογές του Ιουνίου.

Στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις του 2015 η ΝΔ πήρε 27,81% και 28,09%. Έτσι, έχει αποφύγει την στρατηγική ήττα μέχρι τώρα.

Η στρατηγική της ήττα όμως δεν φαίνεται να έχει χαρακτηριστικά ποσοτικά, αν ποτέ συντελεστεί.

Η ΝΔ δεν πέφτει κάτω από τον σκληρό πυρήνα της που είναι 28%, ενώ η πραγματική της δυναμική φτάνει το 33,50%.

Όποτε πήρε παραπάνω ήταν αποτέλεσμα μετακίνησης των κεντρώων ψηφοφόρων.

Αυτή τη φορά όμως δεν θα την ακολουθήσουν για πολλούς λόγους.

Πρώτον, γιατί οι κεντρώοι ψηφοφόροι δεν ήταν αντίθετοι με τις Πρέσπες και ενοχλήθηκαν από την υποκρισία και τον λαϊκίστικο λόγο.

Δεύτερον, γιατί είναι στους πάντες προφανές πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης άγεται και φέρεται από τους ενθικολαϊκιστές Σαμαρά-Γεωργιάδη-Βορίδη, δηλαδή αυτούς που δεν κατάφεραν να φτάσουν στην 5η αξιολόγηση και υποχώρησαν στην γραμμή Μαζινό της αριστερής παρένθεσης, όπου και ηττήθηκαν και ζουν με την ελπίδα του ρεβανσιμού.

Τρίτον, γιατί βλέπουν πως ο Αλ. Τσίπρας με τον ΣΥΡΙΖΑ τα κατάφεραν όπως όπως, εκεί που οι άλλοι απέτυχαν.

Τέταρτον, γιατί –έστω και με ρυθμούς χελώνας- αυτοί που έκλεψαν το κράτος οδηγούνται στο δικαστήριο.

Πέμπτον, τέλος, επειδή οι κεντρώοι δεν είναι τυφλοί βλέπουν πως έχει ο Τσίπρας διαχειριστεί την εξωτερική πολιτική και τις συμμαχίες, αλλά και πολλά άλλα.

Η στρατηγική της ήττα της ΝΔ θα επέλθει στις εθνικές εκλογές και θα έχει ποιοτικά χαρακτηριστικά, εντός των οποίων θα ενυπάρχει ο σπόρος της αναγέννησης.

Η Νέα Δημοκρατία δεν θα αντέξει μια δεύτερη τετραετία εκτός εξουσίας, δηλαδή πλήρη διάψευση του αφηγήματός της.

Θα χρειαστεί νέο αφήγημα και γι΄ αυτό θα διασπαστεί, έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα δημοκρατικό ευρωπαϊκό κόμμα απαλλαγμένο από την πατρωνία των νεοκοτζαμπάσηδων, των ακροδεξιών εθνικιστών, των πελατών της συμφοράς και της αρπαχτής.

Ένα νέο δεξιό κόμμα που θα μπορεί να φτάσει, αν οι συνθήκες το απαιτήσουν και στο «μεγάλο συνασπισμό».

Στα δεξιά της θα υπάρχει πάντα ένα εθνικιστικό φασίζον κόμμα του 10-12%…

Το υβριδικό κόμμα και το νέο κοινωνικό συμβόλαιο

Ο χρησμός του έμπειρου Στέφανου Τζουμάκα πως ο Τσίπρας δικαιούται μια ακόμη τετραετία, δεν ειπώθηκε τυχαία.

Ούτε ήταν τυχαία η συμπόρευση των προσώπων και των δυνάμεων και των 8.000 πολιτών που συγκρότησαν το περασμένο Σάββατο την «Προοδευτική Συμμαχία για την Ελλάδα των πολλών και την Ευρώπη των λαών».

Η χολή που χύθηκε από τη ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ και των συμφερόντων που στοιχίζονται πίσω τους αποκαλύπτει τον πανικό τους.

Οι αλλαγές και οι μεταρρυθμίσεις που θα γίνουν την επόμενη τετραετία θα είναι δομικές, όχι μόνο λόγω της συνταγματικής αναθεώρησης, αλλά και γιατί θα συγκροτήσουν ένα νέο αναπτυξιακό μοντέλο.

Η «Προοδευτική Συμμαχία» είναι μια πολιτικο-κοινωνική εξέλιξη, ένα υβρίδιο που εκκολάπτεται από τις πραγματικές ανάγκες των καιρών.

«Υβρίδιο είναι το αποτέλεσμα της διασταύρωσης δύο γενετικά ανόμοιων ατόμων, τα οποία όμως εκφράζουν κάποιο κοινό χαρακτηριστικό με διαφορετικό τρόπο.

»Πιο συγκεκριμένα αφορά την ανάμιξη μέσω εγγενούς αναπαραγωγής, δύο ζώων ή φυτών από διαφορετικές ράτσες, ποικιλίες, είδη ή γένη», γράφει η Wikipedia.

Περί αυτού πρόκειται. Και οι διασταυρώσεις είναι γόνιμες και εξελικτικές… είναι το καινούργιο.

Η τετραετία κατά την οποία οι πολίτες καλούνται να καθορίσουν την πορεία της χώρας τους, εξ αιτίας της πύκνωσης του πολιτικού χρόνου και των πολιτικών αποφάσεων που αφορούν τη ζωή και την καθημερινότητά τους, δεν επαρκεί πια.

Αυτό φάνηκε ξεκάθαρα στη Γαλλία με το κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων.

Η επικείμενη συνταγματική αναθεώρηση εμβαθύνει τη δημοκρατία εφόσον υπάρξει πλειοψηφία των προοδευτικών δυνάμεων.

Το στοίχημα όμως δεν είναι στενά εθνικό, είναι αυτή τη φορά και ευρωπαϊκό.

Η ΕΕ πρέπει να αλλάξει ρότα, αλλιώς θα παραδοθεί στους Βέμπερ …

Στο Γαλάτσι, ο Αλέξης Τσίπρας αναφέρθηκε εκτεταμένα στο Νέο Κοινωνικό Συμβόλαιο για την Ευρώπη του 21ου αιώνα.

Εκεί παίζεται το μεγάλο παιγνίδι και εκεί θα κερδηθεί.

Πρώτον, κατοχύρωση του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Πυλώνα, για την εγγύηση εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων.

Για έναν ευρωπαϊκό κατώτατο μισθό, ευρωπαϊκές συλλογικές συμβάσεις εργασίας και κοινές ευρωπαϊκές κοινωνικές υπηρεσίες με πρόσβαση ελεύθερη στους πολίτες.

Δεύτερον, αποφασιστική αύξηση του κοινοτικού προϋπολογισμού με νέους πόρους, χωρίς να επιβαρυνθούν τα λαϊκά στρώματα.

Όπως, ο φόρος επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, ο φόρος στις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, ο φόρος στις συναλλαγές μέσω ψηφιακών πλατφορμών.

Τρίτον, ανάπτυξη μηχανισμών διαμερισμού της ευθύνης αλλά και του βάρους –αμοιβαιοποίηση δηλαδή του ρίσκου και των δημόσιων χρεών στο εσωτερικό της Ευρωζώνης.

Τέταρτον, καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και της φοροαποφυγής του μεγάλου πλούτου.

Με ευρωπαϊκές και διεθνείς ρυθμίσεις για τους φορολογικούς παραδείσους, καθώς και με τη στροφή προς μια δίκαιη φορολογική εναρμόνιση.

Πέμπτον, ριζική στροφή της ευρωπαϊκής οικονομικής πολιτικής από τη λιτότητα στις επενδύσεις, για μια δίκαιη και βιώσιμη ανάπτυξη.

Με βάση ένα νέο επενδυτικό πρότυπο που θα προάγει τον οικολογικό μετασχηματισμό της οικονομίας.

Έκτον, άμεση συντονισμένη δράση σε επίπεδο κρατών μελών για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, στη βάση των Στόχων που έχει ήδη θέσει η Ένωση ως το 2050.

Οι μεγάλες κινητοποιήσεις των μαθητών για το κλίμα, μας δείχνουν το δρόμο.

Έβδομο, διεύρυνση της δημοκρατίας και τέλος της κυριαρχίας του τεχνοκρατισμού επί της πολιτικής.

Μέσα από θεσμούς για τη διαφάνεια και τη λογοδοσία και μέσω της κατοχύρωσης νέων θεσμών και δεσμευτικών μηχανισμών κοινωνικής συμμετοχής.

Οι ευρωεκλογές είναι συνήθως μια αναμέτρηση όπου οι ψηφοφόροι στέλνουν μηνύματα στην εξουσία με χαλαρή ψήφο.

Αυτή τη φορά οι πολίτες, μετά από 9 χρόνια χρεοκοπίας και το ενδεχόμενο του ανθέλληνα Βέμπερ στη θέση του Γιουνκέρ, γνωρίζουν πως δεν έχουν περιθώρια για μηνύματα, αλλά για δράση.

Ξέρουν ότι το «δημοψήφισμα Μητσοτάκη» είναι fake, ξέρουν τι διακυβεύεται εδώ και στις Βρυξέλλες. Όσον αφορά τους δημοσκόπους, κλάψτε τους…

extrapolation