Στην παιδεία το μικρόβιο για την παθολογία του πολιτειακού…

Η εικονογράφηση του κειμένου δεν είναι άσχετη με την πραγματικότητα, όσο κι αν τούτη η γραφίδα προσεγγίζει ενίοτε αυτή την “πραγματικότητα” με τραχύτητα και ωμότητα, τόση ώστε να ενοχλεί τη μικροαστική λογική όσων εξακολουθούν να είναι περιχαρακωμένοι στο “βολικό” τους μικρόσκοσμο.

Μην σας παρασύρει η… ευγλωττία της φωτογραφίας. Δεν είναι καθόλου αναντίστοιχη με τον τίτλο και το νόημα του άρθρου…

Ο γράφων δεν διατηρεί, ωστόσο, καμία αμφιβολία για το σουρεαλιστικό και εν πολλοίς αντιαισθητικό περιβάλλον της ελληνικής πολιτικής.

Και ένα τέτοιο φωτογραφικό στιγμιότυπο, επινόημα ενός ευφάνταστου μπλόγκερ σήμερα, θα μπορούσε να απηχεί τα ευάρεστα συναισθήματα, ως απόρροια της “γύψινης” λογικής του εγκαταλείψαντος τον μάταιο τούτο κόσμο φρενοβλαβούς δικτάτορα, προς τον σημερινό πρωθυπουργό ως ενεργούντα έξω πάσης δημοκρατικής λογικής.

Και με το δικό του βέβαια “φορτίο” των ανομολόγητων συμπλεγματικών απωθημένων και με υπομανίες, που, εκτός της εθελοδουλίας του, επιδεικνύει και φεουδαρχικής αντίληψης συμπεριφορά με άκρατα στοιχεία αυταρχίας και Ιαβέρειας τακτικής για τους πολιτικούς του αντιπάλους, που τους βλέπει ως επίμονους “εχθρούς” του, οι οποίοι απεργάζονται σχέδια ανατροπής του…

Κίνητρο των σκέψεων αυτών δεν είναι κανενός είδους πολιτική και κοινωνιολογική κριτική των πρώην και νυν ηγετίσκων στο αυστηρά ασφυκτικό πλαίσιο της φρενικής και ψυχικής τους ανισορροπίας.

Είναι βασικά η σύγχυση που δεσπόζει ύστερα από τη φθορά των ιδεολογιών και την αναξιοπιστία της πολιτικής, που γεμίζει το χώρο της συλλογής και η αρνητική πλευρά των εννοιών, που συνηθίσαμε να τις θεωρούμε σαν αξίες άφθορες από το χρόνο, και που κατακάλυψε το οπτικό μας πεδίο…

Ποιο είναι αλήθεια το μικρόβιο της νόσου, από την οποία πάσχει το Πολίτευμά μας, και το οποίο αν δεν καταπολεμηθεί δεόντως, η ασθένεια θα αποβεί θανατηφόρος;

Μήπως φταίει η Πολιτική; Η Πολιτική Επιστήμη είναι εφηρμοσμένη επιστήμη των εφημορσμένων επιστημών. Γι’ αυτό είναι ηθική επιστήμη, που, σε τελευταία ανάλυση, έχει ως αντικείμενό της την πρακτική εφαρμογή των ιδεών, των αρχών και των κανόνων της συνύπαρξης και συμβίωσης στην ανθρώπινη κοινωνία. Αντιστοιχεί δε η αποστολή της με την αποστολή της παιδαγωγικής και ιατρικής επιστήμης.

Είναι πρωτίστως η Πολιτική, Παιδαγωγική. Ως ορθή παιδαγωγική αντιστοιχεί με την ιατρική.

Οπως η ιατρική έχει ως αντικείμενό της την υγεία του σώματος του ανθρώπου, η πολιτική έχει την υγεία της Πολιτείας, του ανθρώπου – πολίτη.

Επειδή η σωματική και ψυχική υγεία του ανθρώπου – ατόμου αποτελεί την προϋπόθεση της “ανθρωπιάς”, δηλαδή της προσωπικότητας, η οποία όμως προσωπικότητα “γίνεται” στην Πολιτεία, έπεται ότι η “υλική” και πνευματική υγεία της Πολιτείας αποτελεί την προϋπόθεση της προσωπικότητας του ανθρώπου – πολίτη, η οποία και αποτελεί και τον έσχατον σκοπό της Παιδείας!..

Η πολυμορφία των εσφαλμένων πολιτευμάτων είναι αυτή,η οποία οδηγεί στην παθολογική προσωπικότητα του ανθρώπου – πολίτη.

Εκφυλισμός του πολιτεύματος συνεπάγεται εκφυλισμό της προσωπικότητας.

Υπό την έννοια αυτή, ο λόγος του πολιτεύματος είναι ο λόγος περί ανθρώπου. Διότι ο άνθρωπος γίνεται άνθρωπος στην Πολιτεία, η οποία αποτελεί τη συνισταμένη όλων των αξιών.

Από τον τύπο του Πολιτεύματος και ο τύπος του ανθρώπου. Το “πολιτειακό πνεύμα” αποτελεί τη σφραγίδα του “ήθους”, ενώ το “ήθος” προδίδει την “μορφή” του κοινωνικού βίου, δηλαδή: Πες μου ποιο είναι το “πολιτειακό πνεύμα”, για να σου πω ποιος είσαι…Και, πες μου ποιο είναι το “ήθος” σου, για να σου πω ποιο είναι το “πολιτειακό πνεύμα”.

Αυτό σημαίνει ότι η μετάβαση από μια πολιτειακή μορφή σε αλλη δεν οφείλεται, όπως εσφαλμένα πιστεύεται, σε εξωτερικούς παράγοντες, αλλά κυρίως στη μεταβολή που επήλθε στο “ήθος”, στη βίωση των αξιών, στον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου – ατόμου, στην αλλαγή, δηλαδή,της ψυχικής του δομής. Αυτή η αλλαγή της πολιτειακής μορφής εμφανίζεται ως παθολογία της ανθρώπινης προσωπικότητας.

Απόδειξη; Η “αλλαγή” στον τόπο μας τα τελευταία χρόνια, όπου ενώ ο ελληνικός λαός ζει το δράμα της σημερινής κρίσης, πλην όμως, υπάρχει μια σημαντική ακόμη κατηγορία Ελλήνων, που αποφαίνονται.

“Αναγκαία είναι τα οικονομικά μέτρα και οι μνημονιακές πολιτικές. Ξέρει η κυβέρνηση που το πάει”.

Ετσι, αν η προσωπικότητα αποτελείται από ομόκεντρους κύκλους, με κέντρο την ατομικότητα και με περιγεγραμμένους επάλληλους κύκλους, τότε η ασθένεια της εξελισσόμενης προσωπικότητας από την ατομική στην ομαδική και απο εκεί στη μαζική και κοινωική ψυχή, ριζώνει στην ατομικότητα και “ωριμάζει” στην προσωπικότητα.

Αν λοιπόν αυτή είναι η κατάσταση των πραγμάτων, και δυστυχώς αυτή είναι, εφόσον η πορεία εξέλιξης της ατομικότητας σε προσωπικότητα από το άτομο στην κοινωνία δεν είναι άλλη από την πορεία της παιδείας, η οποία φέρει από την αγωγή, στη μόρφωση και εκείθεν στην παιδεία, τότε το μικρόβιο της ασθένειας της ατομικής ψυχής του Ελληνα και δι’ αυτής της Πολιτείας, πρέπει να αναζητηθεί στην παιδεία.

Η ασθένεια πρέπει να αποδοθεί στην Παιδεία. Κατά συνέπεια, η παθολογία του πολιτειακού πρέπει να θεωρηθεί, εν ταυτώ, και ως παθολογία της παιδείας.

Η μεταβολή της πολιτειακής κατάστασης συνεπάγεται και μεταβολή στην εκπαιδευτική κατάσταση, όπως και κάθε μεταβολή στα εκπαιδευτικά πράγματα συνεπάγεται και μεταβολή στην πολιτειακή κατάσταση…