Infante με ιστορικό επώνυμο που θέλει Ευρωβουλή

Αποφάσισε, στα 63 του, να γίνει ευρωβουλευτής. Έτσι ο -κατά την wikipedia- «επιχειρηματίας και συγγραφέας» Νίκος Παπανδρέου, δευτερότοκος γιός του Ανδρέα Παπανδρέου, κατά πάσα πιθανότητα θα μας εκπροσωπήσει για τα επόμενα 5 χρόνια στην Ευρωβουλή.

Το ιστορικό του επώνυμο καθώς και δυνατότητες που του παρέχουν απλόχερα οι διασυνδέσεις της οικογένειας με Μ.Μ.Ε. και επιχειρηματίες του δίνουν ισχυρό προβάδισμα ακόμα και στην περίπτωση που το ΚΙΝ.ΑΛ. –αλήθεια γιατί εξακολουθούμε να αποκαλούμε το παλιό ΠΑ.ΣΟ.Κ. με ψευδώνυμο;- εκλέξει μόνο έναν ευρωβουλευτή.

Ήδη οι συνεντεύξεις του κατακλύζουν τον έντυπο και τον ηλεκτρονικό τύπο. Άνθρωποι που τον γνωρίζουν καλά λένε ότι η μοναδική πιθανότητα να μην εκλεγεί είναι να εμφανίζεται live γιατί εκεί φαίνονται οι πραγματικές του διαστάσεις. Ωστόσο και οι γραπτές συνεντεύξεις του είναι αποκαλυπτικές των ορίων του.

Στην τελευταία συνέντευξή του στην εφημερίδα «Τα Νέα», επιχειρεί να «εισπράξει» από την «γονική κληρονομιά» παραγνωρίζοντας τις ταυτίσεις που παρουσιάζονται στην πολιτική του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. με τις πολιτικές του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κυρίως των πρώτων δεκαετιών. Παραγνωρίζοντας κυρίως ότι, δεν είναι το ύφος, το χρώμα ομιλίας, το λεξιλόγιο, το στυλ εν γένει του Ανδρέα που μιμείται ο κύριος Τσίπρας αλλά την πολιτική πρακτική του. Δεν θα μπορούσε βέβαια να γίνει διαφορετικά αφού ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. είναι το «Νέο ΠΑ.ΣΟ.Κ.».

Ένα κόμμα γέννημα θρέμμα της «Αλλαγής», της εποχής του «ΠΑ.ΣΟ.Κ. και των λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων». Φυσικά -παρά το γεγονός ότι πλέον η πλειοψηφία των στελεχών και των ψηφοφόρων του προέρχονται από το ΠΑ.ΣΟ.Κ.- φαίνεται διαφορετικό λόγω των διαφορετικών συνθηκών αλλά και της απώλειας μνήμης που συνεπάγεται η μεγάλη χρονική απόσταση από τις πρώτες δεκαετίες της Μεταπολίτευσης.

Ισχυρίζεται, ο Νίκος Παπανδρέου(Ν.Π.), ότι ο πατέρας του δεν θα έλεγε «…οι αγορές θα χορεύουν τσάμικο…» -ίσως λόγω της αδυναμίας του στο ζεϊμπέκικο- γιατί «…ήταν βαθύς γνώστης του καπιταλισμού […] καταλάβαινε πως λειτουργεί το σύστημα».

Πως εξηγείται τότε η αποβιομηχάνιση και η υπερχρέωση της χώρας την δεκαετία του ’80; Αυτό που γλαφυρά παρουσίασε ο πρώτος υπουργός οικονομικών της «Αλλαγής» σε γραπτό υπόμνημά του(10/6/1988) σημειώνοντας: «…ο συνολικός κρατικός προϋπολογισμός πενταπλασιάστηκε […] θα πρέπει να σημειωθεί ότι η επέκταση αυτή έγινε σε συνθήκες οικονομικής στασιμότητας, αφού κατά την επταετία η αύξηση του πραγματικού εθνικού εισοδήματος δεν ξεπερνά το 7% (δηλαδή 1% ετησίως)», και συμπλήρωνε ο κύριος Α. Λάζαρης ότι ως αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής «…μπήκε ήδη σε λειτουργία ο αυτόματος πιλότος του δημοσίου χρέους και άλλων ανελαστικών κονδυλίων…».

Είναι αλήθεια ότι ήταν «βαθύς γνώστης» αφού προφανώς δεν δίδασκε σοσιαλισμό στις Η.Π.Α. την δεκαετία που ο Μακαρθισμός «δάγκωνε». Αυτό όμως κάνει και τις ευθύνες του πολύ μεγαλύτερες γιατί αποδεικνύει τον αμοραλισμό του. Αν ο χαρακτηρισμός φαίνεται βαρύς πως αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί η αντίφαση το 1987 -δίνοντας συνέντευξη σε ξένο περιοδικό «Αν ο Καπιταλισμός δεν μπορεί, μπορεί ο Σοσιαλισμός;» (New Perspectives Quarterly, Fall 1987)- να καταδικάζει την επεκτατική πολιτική ως καταστροφική για την χώρα και λίγο μετά να προχωρά σε ακατάσχετη παροχολογία υπό το σύνθημα «Τσοβόλα δώστα όλα»;

Πως αλλιώς εξηγείται να δηλώνει -στην ίδια συνέντευξη- ότι «το Δημόσιο έχει τους διπλάσιους υπαλλήλους από όσους χρειάζεται», όταν είναι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. που μέσα σε επτά χρόνια είχε διπλασιάσει τον αριθμό τους;

Είναι χαρακτηριστικό, επί του προκειμένου, το στοιχείο που παραθέτει σε άρθρο του(«Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», 19/9/2010) ο κύριος Γ.Μέργος –καθηγητής στο Ε.Κ.Π.Α. και πρώην διοικητής του Ι.Κ.Α.- ο οποίος αναφέρει ότι: «επί συνόλου 9.500 περίπου διοικητικών υπαλλήλων του ΙΚΑ σήμερα, οι 4.500 […] διορίσθηκαν κυριολεκτικά σε μια νύχτα, χωρίς ουσιαστικό έλεγχο προσόντων, 45 ημέρες προ των εκλογών του 1985 και άλλοι 1.800 περίπου το 1988-9…». Νομίζω ότι τα σχόλια είναι περιττά.

Όταν ο Νίκος Παπανδρέου κατηγορεί την κυβέρνηση για «κυνικά παιχνίδια εξουσίας» έχει μεν δίκιο αλλά θα πρέπει να αναλογίζεται και το οικογενειακό παρελθόν. Έχει δίκιο όταν μιλάει για τις γνώσεις του Ανδρέα αλλά μάλλον κάνει Αμερικάνικο χιούμορ όταν αναφέρεται στις «αρχές» και τα «οράματά» του. Αν θέλουν τα στελέχη του παλαιού ΠΑ.ΣΟ.Κ. να τους ακούει ο λαός όταν καταγγέλλουν την σημερινή κυβέρνηση θα πρέπει να κάνουν αυτοκριτική σε βάθος καταδικάζοντας τον εαυτό τους. Γιατί σε τελική ανάλυση ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. σήμερα δεν είναι τίποτε άλλο από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. της νέας εποχής.