Τολμάνε οι Ρώσοι και κατηγορούν το Οικ. Πατριαρχείο για πράκτορες της CIA; Ποιοι; Οι παπάδες πράκτορες της NKVD;

Για συλλογίσου, πώς αλλάζουν οι καιροί / Όμως τα νιάτα να ξεχάσει ποιος μπορεί;

«Τον καιρό εκείνο τον παλιό», Στίχοι & Μουσική: Θεόφραστος Σακελλαρίδης

Παρακολουθώντας τους τελευταίους μήνες με μια, σχεδόν, «μαζοχιστική» επιμονή τα δελτία ειδήσεων και τις διάφορες εκπομπές λόγου αφιερωμένες, όπως συνηθίζεται τα τέσσερα τελευταία χρόνια, αποκλειστικά στην Ουκρανία, άθελά του ο γράφων άρχισε να τα συγκρίνει με τα δελτία ειδήσεων και τις εκπομπές λόγου της… σοβιετικής τηλεοράσεως και ιδιαιτέρως να αναπολεί την υψηλή ποιότητα της μεταδιδόμενης προπαγάνδας.

Προλαμβάνοντας τις δικαιολογημένες ενστάσεις σου, φίλτατε αναγνώστη της ΚΑΘΕΔΡΑΣ, σπεύδω να διευκρινίσω ότι δεν αναφέρομαι στην τότε σχεδόν ανύπαρκτη ελευθερία του λόγου, αλλά, πρώτα από όλα, σε εκείνον τον «δημοσιογραφικό πολιτισμό» που πλέον συναντάμε μόνο στους ακόμα εν ενεργεία παλαίμαχους δημοσιογράφους της ρωσικής τηλεοράσεως.

Με δυο λόγια: ο σημερινός χυδαίος λαϊκισμός του μονολόγου (που ο καλός Έλληνας φίλος εύστοχα χαρακτήρισε ως «αυριανισμό») και της φιμώσεως του αντιλόγου με την βοήθεια ενός βαθύτατα προσβλητικού για τον συνομιλητή, δήθεν, σαρκασμού, ευτελίζουν ακόμα και αυτή την έννοια του διαλόγου, προσδίδοντας σε αυτές τις εκπομπές έναν καθαρά απολυταρχικό χαρακτήρα.

Εξηγούμαι: υποθέτω ότι ίσως αυτό να συμβαίνει και στην ουκρανική τηλεόραση, όμως είναι λάθος να χρησιμοποιούμε ως επιχείρημα το ότι κάπου μπορεί είναι πολύ χειρότερα, ας πούμε στην Β. Κορέα, κι ας κοιτάξουμε τα του οίκου μας.

Την αφορμή για τις παραπάνω συναισθηματικά φορτισμένες διαπιστώσεις αποτέλεσε ο χείμαρρος λάσπης, που ξερνούν εναντίον της Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως όλα ανεξαιρέτως τα κρατικά ρωσικά κανάλια, καταβάλλοντας απέλπιδες προσπάθειες να πείσουν με κάθε θεμιτό και, κυρίως, αθέμιτο, τρόπο τον εκκλησιαστικά αδιάφορο πληθυσμό της Ρωσίας ότι, η ουκρανική αυτοκεφαλία αποτελεί μια θανάσιμη απειλή για την ύπαρξη του ρωσικού κράτους, εφόσον, κατά την άποψή τους, η απόφαση της Ι. Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου ελήφθη καθ’ υπόδειξη και υπό την καθοδήγηση των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ.

Βεβαίως ο νηφάλια σκεπτόμενος αναγνώστης αυτών των γραμμών δικαίως θα διερωτηθεί: πώς μπορεί ένα καθαρά εκκλησιαστικό γεγονός να απειλήσει την γειτονική χώρα, ασχέτως με το πως το εκμεταλλεύεται η πολιτική ηγεσία της Ουκρανίας;

Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα, φίλτατε αναγνώστη, πρέπει να αναζητηθεί στον ρόλο που έχει ανατεθεί στην Εκκλησία του Πατριαρχείου Μόσχας στην Ουκρανία, ο οποίος, όπως είχαμε αναφέρει και σε προηγούμενο δημοσίευμα, δεν είναι άλλος από την διατήρηση με κάθε τρόπο της πολιτικής εντάσεως, με την ελπίδα ότι οι προσεχείς εκλογές θα αναδείξουν στον προεδρικό θώκο της Ουκρανίας αν όχι κάποιον εκ των «εκλεκτών» του Κρεμλίνου –που αμφιβάλλω αν υπάρχει– αλλά τουλάχιστον κάποιον περισσότερο «συνεργάσιμο» από ότι η σημερινή πολιτική ηγεσία.

Έτσι η Εκκλησία του Πατριαρχείου Μόσχας στην Ουκρανία, παρ’ όλες τις περί αντιθέτου διαβεβαιώσεις, μετατρέπεται σε ένα είδος «πολιτικού οργάνου» που πρέπει πάση θυσία να διατηρήσει την χρησιμότητά του, την οποία φυσικά μειώνει σε μεγάλο βαθμό η παράλληλη ύπαρξη της Ορθοδόξου Εκκλησίας Ουκρανίας.

Ο οχετός εναντίον του Οικουμενικού Πατριάρχου, που ήδη υπερχειλίζει στα ρωσικά κρατικά ΜΜΕ, και οι κατηγορίες ότι είναι μισθοδοτούμενος πράκτορας της CIA με την παρουσίαση εγγράφων που δήθεν ανακάλυψαν στα αρχεία των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ, οδήγησαν τον συντάκτη του παρόντος σημειώματος να παραδώσει στην κρίση των αναγνωστών της ΚΑΘΕΔΡΑΣ ορισμένα έγγραφα του προκατόχου της KGB, της γνωστής NKVD, τα οποία αφορούν, πρώτα από όλα, στην επανίδρυση του Πατριαρχείου Μόσχας.

Σκοπός αυτής της δημοσιεύσεως δεν είναι άλλος από το να υποδείξει στους απανταχού προπαγανδιστές του «ρωσικού κόσμου» ότι, όπως λέει ο λαός, «στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί»!

Στην πρώτη σελίδα του εγγράφου που δημοσιεύουμε σήμερα, με ημερομηνία 28 Σεπτεμβρίου 1944 και αριθμό πρωτοκόλλου 122, το οποίο έχει επικυρώσει ο Λαϊκός Επίτροπος της Κρατικής Ασφάλειας της ΕΣΣΔ Β. Μερκούλωφ και απευθύνεται προς όλους τους κομισάριους της Κρατικής Ασφάλειας της Σοβιετικής Ενώσεως περιλαμβάνονται τα εξής:

«Στο δεύτερο ήμισυ του μηνός Ιανουαρίου θα λάβει χώρα στην Μόσχα η τοπική σύνοδος («συνέδριο») της ρωσικής ορθοδόξου Eκκλησίας για την εκλογή «πατριάρχη Μόσχας και πάσης Ρωσίας».

Στη συνέχεια το έγγραφο αναφέρει ότι, η τοπική σύνοδος θα αποτελείται από αρχιερείς και εκλεγμένους αντιπροσώπους κληρικούς και λαϊκούς, τους οποίους θα επιλέξει ο επαρχιούχος αρχιερέας μεταξύ εκείνων που θα προτείνουν οι κληρικοί και ιδιαίτερα εκείνους που διακρίθηκαν για την προσφορά τους στην Εκκλησία.

Σχετικά δε με αυτό προτείνονται τα εξής:

«1. Να αρχίσει η επιλογή υποψηφίων μεταξύ των κληρικών και των λαϊκών για την συμμετοχή τους στην σύνοδο, επιλέγοντας για αυτό τον σκοπό πρόσωπα που διαθέτουν θρησκευτικό κύρος μεταξύ του κλήρου και των λαϊκών και ταυτόχρονα έχει ελεγχθεί το πρακτορικό και πατριωτικό τους έργο.

»Έχει σημασία να εξασφαλισθεί ότι μεταξύ των επιλεγμένων υποψηφίων θα υπερτερούν οι πράκτορες της NKVD, ικανοί να προωθήσουν στην σύνοδο την γραμμή μας·

»2. Μέχρι την 1η Δεκεμβρίου να κατατεθεί πλήρης αναφορά σχετικά με όλους τους επιλεγμένους υποψηφίους (εξαιρουμένων των επισκόπων), στην οποία θα αναφέρεται κατά πόσον η συγκεκριμένη υποψηφιότητα διαθέτει κύρος στους εκκλησιαστικούς κύκλους.

»Η διαδικασία προωθήσεως των υποψηφίων, τους οποίους επιλέξατε για την σύνοδο θα σας ανακοινωθεί μετά την συνέλευση των επισκόπων του Νοεμβρίου. Πριν σας δοθούν επιπλέον οδηγίες δεν επιτρέπονται οι συνομιλίες με τους πράκτορες σχετικά με τις υποψηφιότητες που επελέγησαν για την σύνοδο και γενικά για την τοπική σύνοδο.

»3. Οι πράκτορες εκ των επισκόπων μελών της προσυνοδικής διασκέψεως του Νοεμβρίου υποχρεούνται κατά την άφιξή τους στην Μόσχα να επικοινωνήσουν με τους συνεργάτες του 5ου Τμήματος της 2ης Διευθύνσεως της NKVD ΕΣΣΔ στα τηλέφωνα:

»Κ-4-24-00 και να ζητήσουν τον Αλεξέι Ιβάνοβιτς ή στο Κ-4-59-07 και να ζητήσουν τον Αλέξανδρο Ιβάνοβιτς. Να αποστείλετε εγκαίρως τηλεγράφημα σχετικά με την αναχώρησή τους.

»Ο ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΤΗΣ 2ης ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΩΣ NKVD ΕΣΣΔ, ΚΟΜΙΣΑΡΙΟΣ ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΤΡΙΤΟΥ ΒΑΘΜΟΥ, ΦΕΝΤΟΤΩΦ

»Ο ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΤΟΥ 5ου ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ 2ης ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΩΣ, ΚΟΜΙΣΑΡΙΟΣ ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ, ΚΑΡΠΩΦ».

Από αυτό το δισέλιδο έγγραφο, το οποίο είχε χαρακτηρισθεί ως άκρως απόρρητο, είναι σαφές ότι ήδη από την πρώτη στιγμή η ανασύσταση του Πατριαρχείου Μόσχας αποτέλεσε την αποκλειστική πρωτοβουλία της τότε σοβιετικής – σταλινικής κυβερνήσεως και ως επί το πλείστον βασίσθηκε στους πράκτορες της NKVD μεταξύ του κλήρου και ιδιαιτέρως μεταξύ των επισκόπων.

Ως γνωστόν, απώτερος σκοπός αυτής της «γενναιοδωρίας» του Στάλιν ήταν η ίδρυση στην Μόσχα ενός «ορθόδοξου Βατικανού», το οποίο θα διευκόλυνε τον έλεγχο των απανταχού ορθοδόξων πληθυσμών όχι μόνο στην ήδη μοιρασμένη Ευρώπη, αλλά ιδιαιτέρως στην Μ. Ανατολή.

Όμως, επειδή οι προσπάθειες της συγκλήσεως μιας πανορθοδόξου συνόδου στην σοβιετική πρωτεύουσα απέτυχαν χάρη στην σθεναρή αντίδραση του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ο «μέγας τιμονιέρης» υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει αυτή την ιδέα.

Έπεται συνέχεια…

Το τηλεγράφημα της NKVD: