Η επικίνδυνη γκάφα του Μακρόν και η θεωρία του Μπάουι

Ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν διέπραξε δια του πρωθυπουργού του Εντουάρ Φιλίπ μια απίστευτη και επικίνδυνη γκάφα.

Ανακοίνωσε την αναστολή του περιβαλλοντικού φόρου στα καύσιμα, που πυροδότησε τις κινητοποιήσεις των «κίτρινων γιλέκων» (gilets jaunes), υπό τον όρο να απομακρύνουν τους «εξτρεμιστές» από τις τάξεις τους.

Δηλαδή, να κάνουν αυτό που δεν μπόρεσε να κάνει η πάνοπλη γαλλική αστυνομία! Επειδή αυτό είναι ανέφικτο και ο Μακρόν το ξέρει, σημαίνει αφ΄ ενός ότι επιδιώκει να ταυτίσει το κίνημα των «κίτρινων γιλέκων» με τους «εξτρεμιστές» και αφ΄ ετέρου θα επιδιώξει να διχάσει το ευρύτερο λαϊκό κίνημα.

Η διχαστική αυτή γκάφα του Μακρόν θα φέρει όμως το αντίθετο αποτέλεσμα.

Κι αυτό γιατί η εξέλιξη των κινημάτων γενικά δείχνει προς μια άλλη κατεύθυνση.

Η κατάλυση των ιδεολογικών γραμμών που επιδίωξε το σύστημα έχει δημιουργήσει ένα εκρηκτικό κοινωνικό μείγμα που δεν ελέγχεται και όπως συνήθως γίνεται στις συχνά μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις, οι μάζες θα στοιχηθούν πίσω από τις δυναμικές μειοψηφίες που άλλωστε ανοίγουν δρόμους στην ιστορία.

Ο David Bowie προλογίζοντας το τραγούδι του China girl σε ένα clip αφηγείται ένα περιστατικό στο Βερολίνο την εποχή που μοιραζόταν το ίδιο διαμέρισμα με τον Iggy Pop (1976), με τον οποίο κάθε μεσημέρι κουβέντιαζαν τι έκαναν το προηγούμενο βράδυ.

Του διηγήθηκε λοιπόν ο Iggy πως είχε πάει σε ένα punk club, όπου κάποιοι Βερολινέζοι είχαν οργανώσει μια εκδήλωση-μνήμης για το Τείχος και έφτιαξαν μία μεγάλη ρεπλίκα του Τείχους και στη συνέχεια καμιά 50αρία από αυτούς το γκρέμισαν με μανία.

Το συμβολικό αυτό happening έγινε ιστορική πραγματικότητα δεκατρία χρόνια αργότερα όταν μικρές ομάδες νεαρών ανατολικοβερολινέζων «που περίμεναν στη γωνία» πήγαν και γκρέμισαν το πραγματικό Τείχος… δηλαδή κάποιες μικρές μειοψηφικές ομάδες έκαναν την δουλειά, όταν οι πολλοί προσπαθούσαν να περάσουν τα «σύνορα» από το Check Point Charlie …

Έχουν περάσει δεκατρία χρόνια από τότε που ξέσπασαν βίαιες ταραχές στα περίχωρά του Παρισιού (Οκτώβριος 2005), στα υποβαθμισμένα banlieue των αραβικής καταγωγής Γάλλων και των μεταναστών, και θα μπορούσε να πει κανείς ότι τέτοιου τύπου ξεσπάσματα δεν σταμάτησαν στην Γαλλία, αφού το 2008 είχαμε το Κίνημα ZAD – zone à defendre, που αντιτάχθηκε στα σχέδια για το αεροδρόμιο της Νοτρ-Νταμ-ντε-Λαντ και το 2016, το Κίνημα Nuit debout – «Ξάγρυπνοι τη νύχτα» που αντιτάχθηκε για πολλούς μήνες στην εργατική μεταρρύθμιση της τότε σοσιαλιστικής κυβέρνησης και σταμάτησε με αφορμή την τραγική τρομοκρατική επίθεση στη Νίκαια.

Τα «κίτρινα γιλέκα» που οργανώθηκαν μέσω των κοινωνικών δικτύων στην επαρχία αντιδρώντας στο νέο φόρο για τα καύσιμα, εξελίχθηκαν σε ένα μεγάλο λαϊκό κίνημα σε όλη τη Γαλλία με παλλαϊκά αιτήματα που φαίνεται πως κέρδισε τον πρώτο γύρο, καθώς: 1) εξαπλώνεται στα σχολεία και στα πανεπιστήμια, 2) κατέπεσε η απόπειρα ταύτισης του κινήματος με την ακροδεξιά, 3) απέρριψε το 6μηνο moratorium του Εντουάρ Φιλίπ και 4) προανήγγειλε νέες κινητοποιήσεις για το ερχόμενο Σάββατο.

Το κρίσιμο πολιτικό πρόβλημα που δημιουργείται συνίσταται στο ότι όσο αυξάνει η επιρροή των «κίτρινων γιλέκων», τόσο αυξάνονται και τα αιτήματα που πλέον καλύπτουν ολόκληρο το φάσμα της οικονομικής πολιτικής και διευρύνοντας το χάσμα με την κυβέρνηση.

Ενδεικτικά, ζητούν: επαναφορά του φόρου στη μεγάλη ακίνητη περιουσία και στις επιχειρήσεις, αναλογικότερη φορολογία, υιοθέτηση του αναλογικού εκλογικού συστήματος, τακτικά δημοψηφίσματα, αύξηση του βασικού μισθού στα 1300 ευρώ και ορισμό πλαφόν στους ανώτατους μισθούς να στα 15.000 ευρώ και αύξηση των κατώτερων συντάξεων στα 1200 ευρώ, επέκταση των δημόσιων συγκοινωνιών, απόσυρση των επίμαχων μεταρρυθμίσεων στην Παιδεία κ.ο.κ..

Είναι εντυπωσιακό επίσης ότι σε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα η πολιτική ισχύς που συγκέντρωσε ο Μακρόν εξατμίστηκε και τώρα έχει περιοριστεί σε ένα 23%, καθώς το δίλημμα Μακρόν ή Λεπέν δεν φαίνεται να λειτουργεί πια.

Ο Γάλλος διανοούμενος Ζαν Κλωντ Μισεά θεωρεί ότι το κίνημα των «κίτρινων γιλέκων» είναι ένα αυθεντικό αυθόρμητο κίνημα και είναι μόνο η αρχή.

Η επέκτασή του στο Βέλγιο, η συνάφειά του με το αμερικανικό κίνημα Occupy Wall Street και η μεγάλη τεράστια προβολή που πήρε στην Ευρώπη δείχνουν πως οι αλλαγές στην ευρωζώνη που αποφάσισε το τελευταίο eurogroup δεν τα τύχουν της αποδοχής των λαών ως ανεπαρκείς και εχθρικές προς τα λαϊκά συμφέροντα και οι επερχόμενες ευρωεκλογές εγκυμονούν μεγάλες ανατροπές.

Φαίνεται πως στο εξής κάθε μικροδιαμαρτυρία θα εμπεριέχει τη δυνατότητα ενός Μάη.-

extrapolation