Πόσο επίκαιρος είναι ο Μακιαβέλι σήμερα;

Η γοητεία που ασκούν τα γραπτά του παρελθόντος είναι μοναδική. Ειδικά δε όταν μας υποδεικνύουν λύσεις σε σύγχρονα προβλήματα.

Αλήθεια, ενώ μπορούμε σήμερα να στείλουμε τεράστιες ποσότητες πληροφοριών από τη μια άκρη του κόσμου στην άλλη σε δεύτερα, μέσω e-mail, ασύλληπτο για τον κοινό νου, μέχρι πριν από μερικές δεκαετίες, δεν έχουμε αλλάξει όσον αφορά τα συναισθήματα και την κοινωνική συμπεριφορά μας: αγάπη, μίσος, πονηριά, λύπη, ματαιοδοξία. Απαράλλακτα, παρά την εξέλιξη της τεχνολογίας.

Σε αυτό το πλαίσιο, οι φωνές του παρελθόντος είναι πάντα επίκαιρες.

Ξαναδιαβάζοντας πρόσφατα τον «Ηγεμόνα» του Νικολό Μακιαβέλι, στην υπέροχη, μεστή μετάφραση του Καζαντζάκη, σκέφτηκα πόσο λείπει ένας αντίστοιχος στοχαστής από τη σύγχρονη Ελλάδα.

Ο Μακιαβέλι κατηγορήθηκε από το πολιτικό κατεστημένο της εποχής του, γιατί ορμώμενος από την ελπίδα του να δει τις ιταλικές πόλεις – κράτη να ενώνονται υπό έναν ισχυρό ηγέτη, τον Ουρμπάνο, συνέγραψε ένα ρεαλιστικό οδηγό πολιτικής συμπεριφοράς.

Οι σκληρές, κυνικές πολλές φορές, πολιτικές συμβουλές του Μακιαβέλι, δεν μειώνουν την αγνότητα των προθέσεών του: να δει τον τόπο του να προοδεύει, να δει έναν ισχυρό ηγέτη να ξεσηκώνει και να ενώνει τον λαό.

Οι ηγέτες δημιουργούνται όταν ο λαός τους επιζητήσει και όταν, κάποιος στοχαστής τους ορίσει την αποστολή τους.

Realpolitik από τον Μακιαβέλι, πριν από 500 περίπου χρόνια, με στόχο την πρόοδο της πατρίδας του: το ζητούμενο είναι να υπάρξει κάτι αντίστοιχο σήμερα!