«Η κυβέρνηση της Ν.Δ. μετά τα σκάνδαλα άρχισε να δολοφονεί…»

Πριν από 10 χρόνια, στις 7 Δεκεμβρίου, ημέρα Κυριακή και λίγες μόλις ώρες μετά τον φόνο από τον ειδικό φρουρό του Α.Γ., η πλειοψηφία του Δ.Σ. της Ο.Λ.Μ.Ε., συγκροτούμενη από στελέχη του Σύριζα και του ΠΑ.ΣΟ.Κ., διερεύνησε, εκδίκασε και απεφάνθη τελεσίδικα ότι η Ν.Δ. «άρχισε να δολοφονεί».

Και συνέχιζε στην ίδια ανακοίνωση «στοιχειοθετώντας» την απόφασή της: «Η εν ψυχρώ δολοφονία του 16χρονου μαθητή, αποτελεί την κορύφωση μιας αλυσίδας αντικοινωνικών και αντιλαϊκών επιλογών, όπως είναι η εξαθλίωση των εργαζομένων…», για να καταλήξει με το συμπέρασμα ότι, «Αυτή η αυταρχική και αντιλαϊκή πολιτική είναι επικίνδυνη και πρέπει να ανατραπεί».

Γι’ αυτό καλούσε «όλο τον εκπαιδευτικό κόσμο σε συστράτευση για να μην περάσει η τρομοκρατία».

Αυτό που ακολούθησε είναι σε όλους γνωστό. Η καταστροφή, ο βανδαλισμός και η λεηλασία του κέντρου της Αθήνας, οι λιθοβολισμοί αστυνομικών τμημάτων από «εξεγερμένους» 15χρονους μαθητές, υπό τον «άγρυπνο αγωνιστικό και προοδευτικό» φακό των τηλεοπτικών συνεργείων και την φανερή η συγκεκαλυμμένη ενθάρρυνση «τηλεοπτικών αστέρων», πολιτικοκοινωνικών φορέων και προσώπων.

Ήταν μια πραγματική «προσπάθεια ανατροπής», που σκόρπισε ρίγη «επαναστατικού ενθουσιασμού» και πήρε ήδη τη θέση της στις χρυσές σελίδες της ιστορίας των αγώνων για την εθνική ανεξαρτησία και την «κοινωνική επανάσταση».

Το γεγονός ότι διάφορα κέντρα, Ελληνικά και ξένα, -υπηρετώντας συμφέροντα- και κομματικοί φορείς, -λόγω ιδεοληπτικού φανατισμού και ιδιοτελειών- έδωσαν άλλες προεκτάσεις και άλλες διαστάσεις στο φόνο του Α.Γ., προκάλεσε την ένταση των επεισοδίων και την επέκταση τους σε όλη την χώρα και στο εξωτερικό.

Τα επεισόδια πήραν τέτοια έκταση που είχαν πραγματικό χαρακτήρα ανατροπής, αφού, αν η αντίδραση της πολιτείας δεν ήταν τόσο παθητική, είναι πολύ πιθανό να είχαν εξελιχθεί, ύστερα από κάποιο τυχαίο ή προβοκατόρικο νέο τραγικό γεγονός, σε γενικευμένη αναταραχή με απρόβλεπτες συνέπειες.

Η υπεύθυνη στάση που κράτησε τότε το Κ.Κ.Ε. με την Γ.Γ. του να αναφέρει ότι, ο ΣΥΡΙΖΑ καιροσκοπώντας «χαϊδεύει τα αυτιά των κουκουλοφόρων»(news.in.gr) και να επισημαίνει τους κινδύνους, από τον υποτιθέμενο αντιεξουσιαστικό αγώνα, καταγγέλλοντας ότι: «σήμερα υπάρχουν κέντρα εντός και εκτός Ελλάδας.

Όποιοι αμφιβάλλουν, εθελοτυφλούν. Άλλοι επιδιώκουν να τα κρύβουν. Πίσω από τις κουκούλες κρύβονται και προβοκάτορες, πέρα από τα παιδιά που νομίζουν ότι κάνουν αντιεξουσιαστικό αγώνα» ήταν σημαντική, αλλά δεν στάθηκε ικανή να αποτρέψει τις φαντασιώσεις της ανερμάτιστης «ριζοσπαστικής Αριστεράς» και τις σκοπιμότητες του ΠΑΣΟΚ που, ρίχνοντας λάδι στη φωτιά, πυροδοτούσαν ανεύθυνα το χάος.

Μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές του 2007, τα «Δεκεμβριανά», οικοδομημένα στο γκρίζο τοπίο των «Δομημένων», των «Βατοπεδινών» και της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, που είχε ξεσπάσει με αφετηρία τη χρεοκοπία τον Σεπτέμβριο της Lehman Brothers, αποτέλεσαν ισχυρότατο πλήγμα για την κυβέρνηση.

Συνέβαλλαν αποφασιστικά στη διαμόρφωση του γενικότερου κλίματος που έδωσε το αναγκαίο άλλοθι και τη δύναμη στον Γ.Α.Π., (και στο εντός και εκτός συνόρων μέτωπο που επεδίωκε την ανατροπή της κυβέρνησης), εντείνοντας την «δομική του αντιπολίτευση», να αρνηθεί την συνεργασία στην επανεκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, εκβιάζοντας και οδηγώντας τελικά στις πρόωρες εκλογές.

Ο στόχος αυτός του Γ.Α.Π., του ΠΑ.ΣΟ.Κ., του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., συνολικά του εμφανούς και αφανούς «μετώπου ανατροπής», επιτεύχθηκε τελικά τον Οκτώβριο του 2009. Σήμερα όλη η κοινωνία υφίσταται τις συνέπειες.