Οι μεταβολές εξασφαλίζουν τις ισορροπίες, όχι η σταθερότητα…

Οι πολιτικοί στην Ελλάδα έμειναν προσκολλημένοι στο ατομικό και κομματικό συμφέρον.

Και άλλοι πάλι σ’ ένα δογματισμό που πήρε το χαρακτήρα μιας στατικής και αμετακίνητης αξίας, νομίζοντας πως έτσι μένουν πιστοί στη μαρξιστική και σοσιαλιστική θεωρία ή στην καπισταλιστική λογική, ενώ ουσιαστικά είχαν καθυστερήσει, ανίκανοι να συλλάβουν τον πυρετώδη ρυθμό της εποχής τους.

Δεν πρόκειται ωστόσο να επικεντρωθεί τούτη η γραφίδα σήμερα στην χρόνια “ασθένεια” της ελληνικής πολιτικής, αλλά στις διαφωνίες των λαών που προέρχονται από την εκλογή των δρόμων.

Οποιαδήποτε αξία και αν έχουν τα τέρματα, οι δρόμοι που ακολουθούνται έχουν μεγαλύτερη αξία. Μεταφορικά το τέρμα λογίζεται σαν τον καρπό μιας επιδίωξης και μιας προσπάθειας.

Υπάρχουν βέβαια τέρματα, όπως και προϊόντα χωρίς τα οποία δεν μπορεί να ζήσει ο άνθρωπος, όπως επί παραδείγματι η τροφή, που αποτελεί τη βάση της υπόστασης του ανθρώπου, που κατά σύμπτωση αποτελεί και το πιο φθηνό προϊόν της ανθρώπινης υπόστασης. Στις λοιπές περιπτώσεις οι μόχθοι και οι θυσίες αποτελούν τον περιοριστικό παράγοντα της πορείας και των επιδιώξεων.

Το μέτρο προσδιορίζεται, όπως άλλωστε και κάθε μέτρο, από τη λογική λειτουργία που προσδιορίζει την τιμή και το κόστος κάθε πορείας.

Για την εκτίμηση αυτών των συνθηκών καταφεύγουμε στην ιδέα των μεταβολών.

Οι μεταβολές είναι στοιχεία της κοσμικής λογικής. Χωρίς τις μεταβολές δεν μπορεί να αποκατασταθούν ισορροπίες. Οι συνθέσεις και οι καινούργιες δημιουργίες υπακούουν στον νόμο του Hegel των θέσεων και των αντιθέσεων. Η μονοσήμαντη πορεία ενός γεγονότος οδηγεί στο αδιέξοδο.

Η σταθερότητα και και η στασιμότητα είναι φανταστικές καταστάσεις, ενώ στην πραγματικότητα αναπτύσσονται διαρκώς μεταβαλλόμενα καθεστώτα. Η πρωτόγονη αδυναμία να συλλάβει το νόημα των μεταβολών προκαλούσε τη συσσώρευση και το ξέσπασμα αυτών των μεταβολών, με αναπόφευκτο αποτέλεσμα την εμφάνιση των καταστροφών.

Η αλήθεια και η πραγματικότητα είναι οι μεταβολές που δεν τις πρόσεξαν και δεν προσανατολίσθηκαν οι άνθρωποι, για να τις αντιμετωπίσουν.

Αυτό το ρευστό περιβάλλον έπρεπε να είχε δημιουργήσει άλλον τύπο ανθρώπου, όπως ένα ελαστικό έδαφος θα δημιουργούσε άλλο σωματικό τύπο ανθρώπου.

Η σταθερότητα του εδάφους έχει μεταφέρει αυτό το χαρακτηριστικό και στην ανθρώπινη διανόηση. Είναι γνωστό ότι οι ψυχικές προσαρμογές δημιουργούνται μέσω του πνεύματος. Με αυτό αντιμετωπίζεται και το πρόβλημα των μεταβολών.

Οι μεταβολές σε αντίθεση προς τη σταθερότητα εξασφαλίζουν την πρόοδο, την τελειότητα. Η σταθερότητα και η στασιμότητα φέρουν το θάνατο οποιασδήποτε τέτοιας κατάστασης.

Όσο υπόστρωμα της ζωής αναφέρεται στη σταθερότητα των ιδεών και των αποφάσεων, ανήκει στην πρωτόγονη νοοτροπία που δεν μπορεί ούτε καν τις φυσικές μεταβολές να αντιληφθεί και να αντιμετωπίσει.

Ο χώρος που κατέχεται από τις αντιλήψεις αυτές προσδιορίζει και το μέγεθος της πνευματικής ανάπτυξης ενός λαού… Και το “θέμα” της “σταθερότητας” έχει καλά σφηνωθεί στη λογική του ελληνικού λαού, με κάθε τρόπο προπαγανδιστικό από τους πολιτικούς της αθλιότητας, ώστε να εμπεδωθεί ο πανικός και η κοινωνική ανασφάλεια!

Δημιουργούνται διαρκώς με την εξέλιξη καινούργια πεδία ισορροπιών. Τις ισορροπίες επιδιώκει να αποκαθιστά η λογική λειτουργία. Όταν η ανθρώπινη λογική κατορθώσει να παρακολουθεί και να εκτιμά τις μεταβαλλόμενες καταστάσεις και να αποκαθιστά τις επιβαλλόμενες ισορροπίες, τότε θα έχει πετύχει το μεγαλύτερο σκοπό των αιώνων. Θα έχει καταργήσει τις συγκρούσεις.

Το καθήκον αυτό της λογικής πρέπει να συμπληρωθεί και με την ικανότητα της αποδοχής, που απαιτεί ψυχική καλλιέργεια και πίστη σε μια καινούργια κοσμογονική αλήθεια, όμοια με εκείνη που κατάργησαν το ένστικτο της καταστροφής και έβαλαν στη θέση του την ιδέα της δημιουργίας.

Για να λειτουργήσει αυτό το καθεστώς, απαιτούνται δύο κυρίως δράσεις: Η κάθαρση των ιδεών που διέπουν τις ανθρώπινες σχέσεις και δεύτερον η τοποθέτησή τους και η διαδοχή.

Το πεδίο των ιδεών εμφανίζεται σαν τον πρωτόγονο αγρό. Πέρασαν αιώνες για να μπορέσει ο άνθρωπος να τον καλλιεργήσει.

Η ίδια τεχνική είναι καιρός πλέον να μεταφερθεί και στην ανθρώπινη διαβίωση.

Η σύγχυση των ιδεών και η ανάμιξη παλαιών και νέων δοξασιών προκαλούν τις ατελείωτες συγκρούσεις, παράλληλα με τις ανθρώπινες απογοητεύσεις. Τα επιτεύγματα μέχρι τώρα οφείλονται στην εφαρμογή της δύναμης.

Το πνεύμα της καινούργιας εποχής πρέπει να είναι η κατλάργηση αυτής της δύναμης και η αποδοχή μιας λειτουργίας, που βασίζεται στο νόμο της παγκόσμιας λογικής.

Στην πρόβλεψη και στην αποδοχή των μεταβολών.

Το κριτήριο της αποδοχής θα είναι η λογική λειτουργία που βασίζεται στους νόμους που καταργούν τις συγκρούσεις και αποκαθιστούν τις ισορροπίες. Η πρόοδος μπορεί να εξαγοραστεί με μικρότερη τιμή, σε λιγότερο κόστος παρ’ όσο στοιχίζει μέχρι τώρα στην ανθρωπότητα…