Όχι στη δαιμονοποίηση της ιταλικής κυβέρνησης – Ναι στις διεκδικήσεις του Νότου

Έχω τεράστιο πρόβλημα με τη δαιμονοποίηση της ιταλικής κυβέρνησης από μια μερίδα του αριστερού Τύπου και από φίλους αριστερούς. Θα εξηγήσω γιατί.

Το Κίνημα 5 Αστέρων (Κ5Α) αποτελείται από 48% αριστερούς, από 30% που δηλώνουν ούτε αριστεροί, ούτε δεξιοί και το υπόλοιπο 22% προέρχεται από το κέντρο και τη δεξιά.

Λοιπόν αυτή είναι μιά πολιτική κατανομή που θα μπορούσε να ταιριάζει γάντι με την κατανομή ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ.

Όσο για τη Λέγκα ας πούμε ότι είναι το αντίστοιχο των ΑΝΕΛ προς το δεξιότερο.

Ή σαν τους Χριστιανοκοινωνιστές με τους οποίους συγκυβερνάει η Μέρκελ και που στράφηκαν ακόμη δεξιότερα.

Η ιταλική κυβέρνηση ωστόσο πρέπει να κριθεί από τις πολιτικές της, όχι από την πολιτική προέλευση των κομμάτων της.

Για παράδειγμα όταν συγκρούεται ο Σαλβίνι με το ιερατείο των Βρυξελλών γιατί θέλει να δώσει ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα σε 6.000.000 φτωχούς, εγώ θεωρώ ότι ακολουθεί μια ΑΡΙΣΤΕΡΗ πολιτική (και θα τον βοηθήσει η όσμωση με το K5A να ανακαλύψει αριστερότερες).

Επίσης θεωρώ πως είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία αν η ιταλική κυβέρνηση δεν υποχωρήσει να δούμε την ΕΕ να αλλάζει επιτέλους η να βουλιάζει.

Και μην φοβάστε, θα προτιμήσει να αλλάξει αν δει ότι βουλιάζει.

Το μόνο λοιπόν πρόβλημα δεν είναι το αντάρτικο της ιταλικής κυβέρνησης αλλά μήπως οι Ιταλοί πολιτικοί προετοιμάζονται για κωλοτούμπα.

Ακόμη και σε αυτό όμως το ζήτημα θα συνιστούσα υπομονή.

Γιατί η Ιταλία έχει τη δύναμη να εκβιάσει την Ευρώπη μέσω των ομολόγων που βρίσκονται στις γαλλογερμανικές τράπεζες.

Και με το γεγονός ότι η άνοδος των ιταλικών σπρεντ σημαίνει ταυτόχρονα άνοδο όλων των ευρωπαϊκών και των αμερικάνικων ακόμη.

Κι αυτό γιατί η Ιταλία είναι η τρίτη οικονομία της ΕΕ και η 11η του κόσμου.

Το οποίο σημαίνει ότι διαθέτει όπλα που δεν διέθετε η Ελλάδα το 2015.

Και μην ξεχνάμε ότι το 2016 συνέβηκε το Brexit που το στήριξε μάλιστα ένας λαός πολύ συντηρητικότερος από τους Ιταλούς κόντρα σε όλες τις προβλέψεις τους διεθνούς Τύπου.

Θα ευχόμουν λοιπόν να σταματήσει η δαιμονοποίηση της ιταλικής κυβέρνησης ειδικά όταν οι ψηφοφόροι του Κ5Α είναι στην πλειοψηφία τους αριστεροί.

Και όταν οι ελαφρύνσεις της ιταλικής κυβέρνησης στον προϋπολογισμό που κατέθεσε έχουν κοινωνικό και αριστερό χαρακτήρα.

Θα προέτρεπα επιπλέον να υποστηρίξουν όσοι θέλουν μια διαφορετική Ευρώπη με κάθε τρόπο την Ιταλία στη σύγκρουση της με την ΕΕ.

Και λέω Ιταλία γιατί ακράδαντα πιστεύω πως ο ιταλικός λαός την στηρίζει ήδη αυτή τη σύγκρουση.

Αν προδοθούμε από τους πολιτικούς της Λέγκας και του Κ5Α, προδοθήκαμε.

Αν όμως οι Ιταλοί καταφέρουν με τη στάση τους να αλλάξουν αυτή τη ρημαδόΕΕ δεν θα αισθανθούμε ντροπή επειδή τους ειρωνευόμασταν η τους βρίζαμε όταν αυτοί πολέμαγαν;

Προσέξτε τρεις εκδοχές για την κατάληξη της σύγκρουσης. Στην πρώτη αν η Ιταλία χάσει, πιθανότατα η ΕΕ θα προχωρήσει σε ασφυκτικότερο μαρκάρισμα των οικονομιών των χωρών-μελών τοποθετόντας υπουργό Οικονομικών για όλη την ΕΕ. Πιθανότατα κάποια νέα εκδοχή του Σόιμπλε.

Στη δεύτερη εκδοχή επέρχεται συμβιβασμός ανάμεσα σε Ιταλία και ΕΕ οπότε ανοίγει ο δρόμος και για διαπραγματεύσεις άλλων χωρών.

Στην τρίτη εκδοχή η Ιταλία κερδίζει τη σύγκρουση και γίνεται παράδειγμα και για άλλες χώρες να αμφισβητήσουν τους κανόνες του Μάαστριχ.

Την ίδια στιγμή που η Ιταλία διεκδικεί έναν κοινωνικότερο προυπολογισμό δέστε και την εικόνα που διαμορφώνεται στις χώρες του Νότου.

Η κυβέρνηση Τσίπρα στην Ελλάδα και η κυβέρνηση Κόστα στην Πορτογαλία μετά την έξοδο των χωρών τους από τα μνημόνια προχώρησαν σε αυξήσεις μισθών και σε κοινωνικές ελαφρύνσεις.

Στην Ισπανία οι Σοσιαλιστές σε συνεννόηση με τους Ποδέμος αύξησαν τους μισθούς πριν λίγες μέρες.

Ο Νότος σαν έτοιμος από καιρό δείχνει το δρόμο για αλλαγές στην ΕΕ του αποτυχημένου Μάαστριχ.