Όπως το πάνε θα κάνουν Ανάσταση και δίχως Άγιο Φως οι Ρώσοι – Το Πατριαρχείο Μόσχας σε νέα… κατορθώματα

Χριστιανικός ολοκληρωτισμός…

I’ll see you when all the shooting’s over
Meet me on the other side of town
Yes, you can bring all your friends along for protection
It’s always nice to have them hanging around

John Cale, Dying on the Vine

Ο εξαιρετικά ζεστός για την εποχή φθινοπωρινός καιρός της Μόσχας, κάθε άλλο παρά επιτρέπει άλλες πλην των ρομαντικών σκέψεων.

Να όμως που «ακούω φωνές από παντού και φοβάμαι το καημένο», όπως τραγουδούσε κάποτε ο Σαββόπουλος, και το «παντού» ο καλός Έλληνας φίλος που θυμήθηκε το στιχάκι του Διονυσίου, το αντικατέστησε με την πρωτεύουσα της Λευκορωσίας Μινσκ.

Όταν όμως τον πρόγκηξα γιατί χάλασε την διάθεση ρεμβασμού και ελαφριάς μελαγχολίας που συνήθως συνοδεύουν το προοίμιο του χειμώνα, αντί για άλλη δικαιολογία μου έθεσε το εξής ερώτημα:

«Δεν νομίζεις ότι αυτή η απόφαση ουσιαστικά ‘ποινικοποιεί’ την Θεία Κοινωνία;!»

Πράγματι, φίλτατε αναγνώστη, σύμφωνα με την απόφαση του Πατριαρχείου Μόσχας να διακόψει την ευχαριστιακή κοινωνία με το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, απαγορεύεται στους Ρώσους πιστούς να εκκλησιάζονται, να κοινωνούν ή να τελούν οποιαδήποτε Μυστήρια σε ναούς που ανήκουν στην δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Από αυτή την απαγόρευση δεν γλύτωσαν ούτε οι μονές του Αγίου Όρους, στις οποίες όμως δίδεται η ευκαιρία να αποφύγουν να χαρακτηρισθούν σχισματικές, εφόσον υποστηρίξουν την Εκκλησία της Ρωσίας, όπως δήλωσε ο πρόεδρος του Συνοδικού τμήματος τύπου της Εξαρχίας του Πατριαρχείου Μόσχας στην Λευκορωσία πρωθιερέας Σέργιος Λέπιν (Βλ. εδώ στα ρωσικά).

Στην αντίθετη περίπτωση, δηλαδή αν ο πιστός Ρώσος παρακούσει την εντολή της Ι. Συνόδου θα πρέπει να δηλώσει μετάνοια και να εξομολογηθεί την αμαρτία του κινδυνεύοντας επί πλέον να του επιβληθεί επιτίμιο.

Με άλλα λόγια, αν ο Ρώσος πιστός αισθανθεί την ανάγκη να κοινωνήσει σε κάποιον από τους ναούς της Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως, τότε αντί να αισθανθεί την χαρά της κοινωνίας του αχράντου Σώματος και Αίματος του Χριστού, θα πρέπει να νοιώσει ένοχος, διότι παραβίασε μια μεσαιωνική περί της ελευθερίας στον Χριστώ αντίληψη!

Ο συντάκτης αυτών των αράδων θυμάται ότι την εποχή της αλήστου μνήμης ΕΣΣΔ, ομάδες κομσομόλων (κάτι δηλαδή σαν τους κνίτες της Ελλάδας), έστηναν μπλόκα στον περίγυρο των ναών το Μ. Σάββατο και απαγόρευαν την είσοδο στους νέους, απειλώντας τους με κάθε είδους κυρώσεις.

Φαντάζομαι ότι κάτι τέτοιο θα είχε υπόψη της και η Ι. Σύνοδος του Πατριαρχείου Μόσχας και σίγουρα έχει ήδη αρχίσει να οργανώνει ομάδες εθελοντών που θα περιπολούν πέριξ των ναών του Οικουμενικού Πατριαρχείου ανά τον κόσμο!

Σε αυτό το συμπέρασμα μπορεί εύκολα να καταλήξει ο καλόπιστος αναγνώστης της δήλωσης του γραμματέα της Ρωσικής Αποστολής στα Ιεροσόλυμα ηγούμενου Νίκωνα, ο οποίος, μεταξύ άλλων, τόνισε ότι, σε περίπτωση που το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων τολμήσει να συνταχθεί με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, τότε θα στερηθεί και αυτό την ευχαριστιακή κοινωνία με την Εκκλησία της Ρωσίας (Βλ. εδώ στα ρωσικά).

«Δηλαδή τότε θα παίρνουν το Άγιο Φως από το… μαυσωλείο του Λένιν;», σχολίασε σαρκαστικά ο καλός Έλληνας φίλος.

Άραγε πιστεύουν ειλικρινά στον Πατριαρχείο Μόσχας ότι, η απειλή της διακοπής της Κοινωνίας μπορεί να αποτελέσει το «φόβητρο» για όσες από τις κατά τόπους Ορθόδοξες Εκκλησίες (και ιδιαίτερα για το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων που αντιμετώπιζε και συνεχίζει να αντιμετωπίζει τις παρενέργειες της ρωσικής παρουσίας στους Αγίους Τόπους) δεν καταδικάσουν την απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου;

«Lonely can be sweet», όπως λέει ένα τραγουδάκι και ίσως αυτό να επιθυμούν. Ποιος ξέρει… Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου!

Στον επίλογο αυτού του, κυριολεκτικά, «επί του πιεστηρίου» πονήματος, ο συντάκτης του καταθέτει στην κρίση των αναγνωστών δυο άκρως υπερρεαλιστικών στιγμιότυπων.

Το ένα αφορά σε μια δήλωση του υπεύθυνου Τύπου του Πατριαρχείου Μόσχας Vladimir Legoyda, ο οποίος αναφερόμενος στον σκοπό της διακοπής των σχέσεων με το Οικουμενικό Πατριαρχείο είπε τα εξής:

«Η διακοπή της ευχαριστιακής κοινωνίας έχει έναν και μοναδικό σκοπό – την συμφιλίωση με την Κωνσταντινούπολη και την αποκατάσταση της ενότητας της Εκκλησίας»! (Βλ. εδώ στα ρωσικά) Ζητούνται ερμηνείες!

Ίσως όμως εκτός από την εγγενή τάση για ακατανόητες δηλώσεις που χαρακτηρίζει τον υπεύθυνο Τύπου, να φταίει και η πλούσια φιλοξενία που παρείχε στον Πατριάρχη Κύριλλο η Εξαρχία Λευκορωσίας, για την οποία δαπανήθηκαν $100.000 (εκατό χιλιάδες) δολάρια! (Βλ. εδώ στα ρωσικά).

Στον πίνακα παρουσιάζονται αναλυτικά τα ποσά που απαιτήθηκαν από κάθε επαρχία, με εξαίρεση την μητρόπολη Μπρεστ, μιας και το αεροπλάνο του Πατριάρχη Μόσχας προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο αυτής της πόλης οπότε η μητρόπολη ανέλαβε όλα τα έξοδα.

«Το γαρ πολύ του… χρήματος γεννά παραφροσύνη» και ας μας συγχωρήσει ο Νίκος Γκάτσος για την παράφραση του ποιήματός του.