Οι «λαθρομετανάστες» και η «αστυνομία της ιδεολογικής ορθότητας»

«Ο Ο’ Μπράιαν σήκωσε το αριστερό του χέρι, με την πλάτη του γυρισμένη
στον Γουήνστοουν, με τα τέσσερα δάκτυλα εκτεταμένα
και τον αντίχειρα κρυμμένο.
-Πόσα δάκτυλα είναι αυτά, Γουήνστοουν;
-Τέσσερα.
-Κι αν το Κόμμα πει ότι δεν είναι τέσσερα, αλλά πέντε, τότε πόσα είναι;
-Τέσσερα.
Η λέξη τέλειωσε με μια κραυγή πόνου» (Όργουελ, 1984).

Είναι αξιοθαύμαστη η ταχύτητα με την οποία λειτουργεί η «αστυνομία της ιδεολογικής ορθότητας» στην χώρα μας.

Η ιδεολογική καταδυνάστευση εκ μέρους της light «Αριστεράς» δεν αφήνει να δημιουργηθεί κανένα περιθώριο απόκλισης από αυτά που η ίδια έχει επιλέξει ως ορθά.

Όταν αυτό συνέβαινε στις χώρες του «υπαρκτού ολοκληρωτισμού» ο φρονηματισμός των «ατίθασων» επιδιωκόταν στα υπόγεια των μυστικών υπηρεσιών και στα στρατόπεδα εργασίας.

Στη χώρα μας, όπου ευτυχώς μόνο ιδεολογικός ολοκληρωτισμός γίνεται προσπάθεια να επιβληθεί, τον ρόλο αυτό έχουν αναλάβει κάποια Μέσα Μαζικής Χειραγώγησης και ορισμένοι λειτουργοί τους.

Μου δημιούργησε εξαιρετική εντύπωση, -διαβάζοντας τα πρωτοσέλιδα και τα οπισθόφυλλα του Αθηναϊκού Τύπου της 11ης/10ου- η συντονισμένη και άγρια επίθεση κατά της ΕΛΜΕ Λέσβου από μεγάλη μερίδα του «προοδευτικού» Τύπου.

Με προεξάρχουσα την «ΑΥΓΗ» η οποία με κραυγαλέο πρωτοσέλιδο διαπιστώνει: «ΟΡΓΗ για τους «γαλάζιους» της ΕΛΜΕ Λέσβου, που προσπαθούν να επιβάλουν στην εκπαίδευση τον ρατσιστικό όρο «λαθρομετανάστες»», ενορχηστρώνεται μια άθλια επίθεση εναντίον μιας παράταξης, του εισηγητή, (ο οποίος κατονομάζεται), αλλά και εναντίον όποιου άλλου τολμά να λέει ακόμα τα πράγματα με το όνομά τους.

Σε άρθρο καταχωρημένο στο οπισθόφυλλο, ανερυθρίαστα και καλυμμένος από την κυβερνητική ομπρέλα (και το δημοσιογραφικό ακαταλόγιστο;) ο αρθρογράφος καταχερίζει τους «ρατσιστές της ΕΛΜΕ Λέσβου…» -όπως είπαμε έναν εξ αυτών τον έχει κατονομάσει- οι οποίοι, κατ’ αυτόν, αποφάσισαν να στάξουν «το ξενοφοβικό δηλητήριο στα μυαλά και τις ψυχές» των μαθητών.

Ταυτόχρονα μεταφέρει παραπειστικά μια απόφαση του Αρείου Πάγου η οποία αφορά τις δικαστικές αποφάσεις και όχι γενικά την χρήση του όρου λαθρομετανάστης.

Βέβαια θα ήταν διαφωτιστικό ο συντάκτης να μας εξηγήσει αυτές οι χιλιάδες των «εξαφανισμένων» της κυρίας Χριστοδουλοπούλου ως τι μας επιστρέφονται; Και ποιους αφορούν οι συμφωνίες επαναπροώθησης;

Την επίθεση αυτή της Αυγής σιγοντάρει, με ένα εξ ίσου ανοίκειο άρθρο, το Έθνος στο οπισθόφυλλο του.

Ο αρθρογράφος μάλιστα εκφράζει την ελπίδα «η ενασχόληση τους με τον συνδικαλισμό να μην τους αφήνει ελεύθερες ώρες να μπουν στην τάξη να διδάξουν…».

Αν ασχολιόταν με τα αίσχη του οίκου του (ΜΜΕ) θα προσέφερε πραγματικά πολύτιμες υπηρεσίες, ιδιαίτερα στην νεολαία.

Σε πολύ πιο ήπιους τόνους κινούμενος ο αρθρογράφος των ΝΕΩΝ αποφεύγοντας τους ακραίους χαρακτηρισμούς απορρίπτει την «ιδεολογική» χρήση της λέξης με σκοπούμενη μειωτική διάθεση ενώ στην ακροτελεύτια φράση του χρησιμοποιεί την λέξη «παράνομοι» η οποία για την ιδεολογική ορθότητα είναι εξ ίσου απαγορευμένη.