Το άνοιγμα στην κοινωνία το στοίχημα του Αλέξη Τσίπρα

Με διάγγελμα προς τον Ελληνικό λαό από το νησί της Ιθάκης, επέλεξε ο Έλληνας Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας να επικοινωνήσει την έξοδο από την εποχή των Μνημονίων και να εγκαινιάσει την πρώτη προεκλογική περίοδο της μεταμνημονιακής εποχής για την Ελλάδα.

Συνδέοντας το νησί του Οδυσσέα που τιμωρήθηκε επί δέκα χρόνια από τους Θεούς, με το ποίημα του νεοέλληνα ποιητή Κωνσταντίνου Καβάφη «Ιθάκη», ο Αλέξης Τσίπρας έδωσε ένα συμβολικό χαρακτήρα στην εκδήλωση για την τυπική έξοδο της χώρας από τα Μνημόνια.

Ο Έλληνας Πρωθυπουργός κάνοντας μια αναδρομή στην μεταπολιτευτική περίοδο, στους λόγους που η χώρα χρεοκόπησε, και αναδεικνύοντας προσωποποιημένες τις ευθύνες για την περιπέτεια της Ελλάδας, άνοιξε την προεκλογική περίοδο στην χώρα, καταθέτοντας το αφήγημα που θα πορευτεί ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές.

Ο Αλέξης Τσίπρας την Τρίτη 21 Αυγούστου από την Ιθάκη, επέλεξε να βάλει το δικό του στοίχημα.

Ένα στοίχημα περισσότερο με τον εαυτό του παρά με τον λαό που θα κληθεί να επιδοκιμάσει ή να αποδοκιμάσει την πολιτική του.

Ο Αλέξης Τσίπρας αν δεν το γνωρίζει θα πρέπει να το καταλάβει ότι ήταν αυτός προσωπικά, η επιλογή των ψηφοφόρων, γιατί τους ενέπνευσε.

Δεν ήταν ποτέ ο ιδεοληπτικός ΣΥΡΙΖΑ η επιλογή των ψηφοφόρων. Αυτό θα πρέπει να το καταλάβουν και τα κομματικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που τα τρεισήμισι χρόνια διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ, δεν ανοίχτηκαν στην κοινωνία και εγκλωβίστηκαν στην αριστερή περιθωριοποίηση χρόνιων ιδεοληψιών.

Πολλές φορές η συμπεριφορά αυτή ύψωσε εμπόδια σε αναγκαίες αλλαγές που έπρεπε να γίνουν για να τελειώσουν οι αξιολογήσεις με τέλος των Μνημονίων να γίνεται σε μικρότερο χρόνο.

Το στοίχημα του Αλέξη Τσίπρα, είναι το άνοιγμα στην κοινωνία.

Να απεγκλωβιστεί από κομματικά στελέχη που αποδεδειγμένα δεν έχουν προσφέρει τίποτα σε κυβερνητικό επίπεδο και δυστυχώς για τον ίδιο είναι πολλά και λειτουργούν ως βαρίδια τόσο για τον ίδιο όσο και για την Ελλάδα.

Στελέχη που επαναλαμβάνουν τις ίδιες παλαιωμένες πολιτικές που οδήγησαν την χώρα στην πόλωση, την διαφθορά και στο τέλος, στην εποχή των Μνημονίων.

Ο Έλληνας Πρωθυπουργός καλείται να αναλάβει τις ευθύνες του.

Κατάφερε να μην γίνει «αριστερή παρένθεση» στην πολιτική σκηνή.

Πήρε δύσκολες αποφάσεις, ελίχθηκε και τα κατάφερε, έστω και τυπικά, να υλοποιήσει την δέσμευση του για έξοδο από τα Μνημόνια.

Καλείται να προσκαλέσει εκείνες τις δυνάμεις της κοινωνίας που θα μπορούσαν να συμμετάσχουν, βοηθώντας την χώρα να ξεφύγει από το κακό παρελθόν της.

Η Αντιπολίτευση, δεν πείθει ότι μπορεί να γίνει πόλος έλξης για τους ανένταχτους ψηφοφόρους.

Ο χρόνος μέχρι τις εκλογές είναι μεγάλος πολιτικά και πολλά μπορούν ν’ αλλάξουν.

Αυτό που είναι το ζητούμενο, είναι η επόμενη μέρα για την Ελλάδα, που πρέπει να ξεπεράσει τον κομματικό αυτισμό, το πελατειακό κράτος και τον διχασμό που αποσκοπούν στη συσπείρωση των κομματικών ψηφοφόρων αδυνατώντας στην ουσία να γίνει η χώρα ένα σύγχρονο κράτος.