Η «κεντροαριστερά» της Εξουσίας!

Δεν θυμάμαι κανένα εγχείρημα στο οποίο επέμειναν τόσο οι μιντιάρχες όσο αυτό της «κεντροαριστεράς». Στην προσπάθειά τους να ανασυντάξουν έναν αυτοπροσδιοριζόμενο «προοδευτικό» χώρο που δεν ορίζεται παρά μόνον από σύννεφα, έχουν συμμαχήσει με πανεπιστήμια, οργανώσεις, επιχειρηματίες, τράπεζες και πολιτικούς εντός και εκτός συνόρων…

Βλέποντας το παλιό σύστημα υπό το βάρος της λιτότητας, της εθνικής αποδιοργάνωσης και του ξεπουλήματος να καταρρέει, με τη Νέα Δημοκρατία να παραπαίει, προσπαθούν να αναστηλώσουν ένα χώρο διασώζοντας το ΠΑΣΟΚ του 5-6%, τα συμφέροντά τους, τους ανθρώπους τους, τα δάνειά τους, την εξουσία τους.

Μέσα από αμφίβολες μετρήσεις και έρευνες εταιρειών σφυγμομέτρησης αλλά και υποτιθέμενους ανεξάρτητους φορείς και δημοσιογράφους, προσπαθούν να πιέσουν εκ των άνω συνειδήσεις πολιτών και πολιτικούς να προχωρήσουν σε έναν φορέα που θα αγκαλιάζει όλους εκείνους που έως σήμερα αυτοχαρακτηρίζονταν «προοδευτικοί», «σοσιαλδημοκράτες», «φιλελεύθεροι», για να (ξανα)στηρίξουν μια νέα μελλοντική κυβέρνηση στην υπηρεσία των δανειστών.

Στο εναλλακτικό τους πρόγραμμα και μια «ισχυρή» καλυμμένα «φιλογερμανική» αντιπολίτευση σε μια πιθανή Αριστερή κυβέρνηση.

Έρευνες στα ΜΜΕ που δημοσιοποιούν καθημερινά προσπαθούν εκ των προτέρων να προκαταβάλουν την Κοινή Γνώμη, υποστηρίζοντας ότι «κάτι τέτοιο θέλει ο κόσμος», ότι είναι μονόδρομος και σωτηρία.

Όσοι μας έφεραν ως εδώ, όσοι συμμετείχαν στις διαδικασίες και στις διαπλοκές, χρησιμοποιούνται ως ιστός για κάτι που θα διαιωνίσει και θα «εκσυγχρονίσει» προς όφελος του συστήματος, ένα κράτος χωρίς εθνική κυριαρχία, χωρίς μεσαία τάξη, χωρίς προσωπικότητα, χωρίς φωνή.

Βγαίνουν και μας πλασάρουν δημοσκοπήσεις όπου οι ερωτήσεις προκαλούν συγκεκριμένες απαντήσεις…

Βγαίνουν και μας μιλούν για ποσοστά αποκρύπτοντας ότι το «εγχείρημα» είχε (θεωρητικά) διπλάσια αποδοχή προ δύο μηνών…

Καλύπτουν δημοσιογραφικά κάθε κίνηση, πρόθεση, ανοησία κάθε απαξιωμένου μνημονιακού πολιτικού που μια στοιχειώδης λογική θα απαιτούσε να τους γυρίσουμε την πλάτη και να ψάχνουν την ψήφο μας στους κάδους των σκουπιδιών.

Προσπαθούν να μας πείσουν πως ο λαός, αν και είναι ακόμα πιο απαισιόδοξος, δεν θέλει εκλογές στην μεγάλη του πλειοψηφία…

Συγγνώμη, αλλά εγώ δεν γνωρίζω πολλούς που δεν στρέφουν τα βέλη κατά της πλατείας Συντάγματος του Μεγάρου Μαξίμου και της Ιπποκράτους.

Μπαίνω σε καταστήματα και κουνάνε το κεφάλι τους…

«Να φύγουν» σου λένε και το διανθίζουν με εκφράσεις απαξίωσης.

«Μας κατέστρεψαν» είναι η επωδός…

Ποιος δεν θέλει εκλογές; Ή καλύτερα ποιος φοβάται τις εκλογές;

Ποιος θέλει ξανά στην εξουσία αυτούς που έκρυψαν τις λίστες Λαγκάρντ, που κουκούλωσαν τα σκάνδαλα, που εξέδιδαν συνεχώς Πράξεις Νομοθετικούς Περιεχομένου για να παρακάμψουν το «δικό τους» Κοινοβούλιο;

Ποιος θέλει ακόμα να ακούει για Ανάπτυξη που δεν έρχεται, για Επιτυχία που δεν φαίνεται, για λύση σε εθνικά θέματα που κανείς δεν εμπιστεύεται;

Ποιος θέλει άλλες μειώσεις μισθών, συντάξεων, πωλήσεις κερδοφόρων οργανισμών, ιδιωτικοποίηση των πάντων;

Ποιος δεν θέλει ένα κράτος με κοινωνικό πρόσωπο;

Ποιος πιστεύει ότι παλεύουν την Ανεργία με τα ξεροκόμματα που ρίχνει ο υπουργός Εργασίας ή πως θα πετύχουν την Ανάπτυξη με τα ψίχουλα του αρμόδιου υπουργού;

Το σύστημα που μας έφερε ως εδώ στέλνει στο βωμό μερικά θύματα για να γίνει πιστευτό… Τα «θυσιάζει» προς όφελός του…

Το «σύστημα» της διαπλοκής όμως που έως σήμερα έτρωγε με χρυσά κουτάλια θέλει να διασωθεί…

Οι ίδιοι γίνονται επικριτές του συστήματος που στηρίζουν. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ασκεί κριτική στην κυβέρνηση ωσάν να μην συμμετέχει σε αυτήν! Ο ίδιος φτάνει στο σημείο να μιλήσει για γερμανικά σκάνδαλα, προσπαθώντας την τελευταία στιγμή να διασωθεί πολιτικά.

Στην προσπάθεια να απαλύνουν τη λέξη «μνημόνια» και να αποδυναμώσουν την Αντιπολίτευση, πρόεδρος της κυβέρνησης και αντιπρόεδρος θέλουν να πιστέψουμε πως βγαίνουμε «οσονούπω» από τα μνημόνια.

Λες και η λέξη «μνημόνιο» είναι μαρκίζα νυκτερινού μαγαζιού που την κατεβάζεις όποτε θέλεις…

Λες και δεν είναι συγκεκριμένη πολιτική μείωσης μισθών, συντάξεων, διάλυσης Εργατικού Δικαίου, ξεπουλήματος που θα συνεχίσει να υπάρχει, ακόμα και αν (πράγμα δύσκολο) δεν μας φέρουν και τρίτο μνημόνιο…

Ποιος πιστεύει σε πρωτογενές πλεόνασμα όταν το ίδιο το κράτος έχει κάνει μερική στάση πληρωμών;

Στην όλη πορεία το σύστημα των δανειστών και των υπαλλήλων τους, έχει αποφασίσει να θυσιάσει «δικούς του», αλλά να είστε βέβαιοι πως θα τους αντικαταστήσει με νέους… πιστούς στο σύνθημα ότι το καλύτερο φαγοπότι στήνεται στην πλάτη όλου του λαού…

Πάντως ένα είναι βέβαιο: Έχουμε ακόμα να δούμε πολλά!

Σίγουρα όμως το καλύτερο θα ήταν οι ψηφοφόροι να γυρίσουν την πλάτη σε όσους χρεώνονται το παρόν…

Το παρόν το ξέρουμε και ελπίδα χωρίς το ελάχιστο ρίσκο, δεν υπάρχει!