Οι Ρώσοι διοχετεύουν «ειδήσεις» σε ελληνικά ΜΜΕ και το «Σύνδρομο της Ύβρεως» ΝΔ-ΠΑΣΟΚ

Σε παιχνίδι εντυπώσεων επιδίδεται η ρωσική πλευρά, διοχετεύοντας πληροφορίες σε επιλεγμένα ελληνικά και ρωσικά μέσα επικοινωνίας σε μια προσπάθεια αποδόμησης της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας, που από το 2015 ακολουθεί μια καινοφανή για τα ελληνικά δεδομένα λογική.

Όταν στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα ακούστηκε το «πολυδιάστατη και ενεργητική εξωτερική πολιτική», κάποιοι ενδεχομένως θεώρησαν την εξαγγελία ως ένα μικρό πυροτέχνημα, που γρήγορα θα έσβηνε το φως του και θα χανόταν στο σκοτάδι της φοβίας, της αναποτελεσματικότητας, της δειλίας, της ημιμάθειας και της δουλικότητας.

Χαρακτηριστικά που κυριάρχησαν, με ελάχιστες εξαιρέσεις, στην εξωτερική πολιτική της χώρας ακόμα και στις εποχές της ευημερίας και της ευρωστίας.

Ελάχιστοι κατάλαβαν ότι η πρώτη αντίδραση της Ελλάδας απέναντι στην ΕΕ για τις κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας, δεν είχε να κάνει με το «άνοιγμα» της χώρας προς την ομόθρησκη Ρωσία, που φάνταζε για κάποιους -εντός κι εκτός συνόρων- ως ο «σύμμαχος» που θα έσωζε την Ελλάδα.

Στην ουσία ήταν η απαρχή της νέας μορφής εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας.

Με το βλέμμα των περισσότερων στην διάσωση της Ελλάδας από μια ενδεχόμενη χρεωκοπία, χάθηκαν από τις σελίδες των μέσων ενημέρωσης, το νέο πλαίσιο στο Κυπριακό, ο άξονας συνεργασίας Ελλάδας Βουλγαρίας, η διείσδυση της Ελλάδας στα Βαλκάνια και η επίλυση των διαφορών με Αλβανία και ΠΓΔΜ, οι απευθείας συνομιλίες με την Τουρκία, η επίσκεψη στο Ιράν, οι τριμερείς συνεργασίες και άλλα πολλά που δεν θα αρκούσαν σελίδες επί σελίδων για να γραφούν.

Όλοι ξαφνικά ανακάλυπταν, κατόπιν εορτής, τι πραγματικά είχε οικοδομήσει η «πολυδιάστατη κι ενεργητική εξωτερική πολιτική» της κυβέρνησης.

Φυσικό επακόλουθο της καινής πρακτικής, που δεν μπορεί να γίνει κατανοητή λόγω ημιμάθειας και δουλικότητας, η κριτική.

Κριτική ανάλογα με τα συμφέροντα του καθενός, με τις εμμονές και τα εύκολα αναμασήματα γεμάτα άγνοια και αδράνεια.

Είναι κατανοητό και θεμιτό να υπάρχει κριτική.

Κριτική όμως εποικοδομητική, ενεργητική και παραγωγική. Όχι κριτική για την κριτική.

Είναι γνωστό ότι τα δυο πρώην μεγάλα κόμματα, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, διακατέχονται από το «Σύνδρομο της Ύβρεως».

Σύμφωνα με το «Σύνδρομο της Ύβρεως» ο «υβριστής» θεωρεί τους πολίτες απλά ένα πεδίο πού ασκεί την εξουσία του.

Ταυτίζει τον εαυτό του με το κράτος ή ακόμα και με το έθνος.

Αγνοεί τις υποδείξεις και τις παρατηρήσεις, αφού πιστεύει ότι έχει το αλάθητο και το προνόμιο να γνωρίζει μόνο αυτός την αλήθεια.

Έχει υπέρμετρη αυτοπεποίθηση χάνοντας στη ουσία την επαφή με την πραγματικότητα.

Κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει ότι τα δυο πρώην μεγάλα κόμματα στην Ελλάδα, έχουν συσσωρευμένη πολιτική εμπειρία, που θα ήταν χρήσιμη στην παρούσα φάση για να βοηθήσουν την χώρα να εξέλθει από την κρίση, στην οποία με τις πολιτικές τους, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, οδήγησαν.

Η αναπαραγωγή ψευδών ειδήσεων, η ανέξοδη κριτική χωρίς σοβαρά επιχειρήματα, με μόνο σκοπό να πλήξουν την κυβέρνηση χωρίς να ενδιαφέρονται για την επόμενη μέρα της παρουσίας της Ελλάδας στη διεθνή σκηνή, αν μη τι άλλο είναι πολλαπλώς επικίνδυνη.

Σίγουρα η κυβέρνηση έχει κάνει λάθη, ενδεχομένως περισσότερα απ’ όσα θα έπρεπε στη συγκεκριμένη συγκυρία.

Όμως αυτό που δεν μπορεί να αμφισβητήσει κάποιος ελαφρά τη καρδία είναι ότι η Ελλάδα πλέον έχει γίνει υπολογίσιμη δύναμη ως πυλώνας σταθερότητας και ασφάλειας στην ευρύτερη περιοχή. Κι αυτό είναι επίτευγμα της πολυδιάστατης κι ενεργητικής εξωτερικής της πολιτικής.