Ενώ απομένουν τρείς εβδομάδες μέχρι τις κρίσιμες εκλογές στην Τουρκία, ο προεκλογικός αγώνας εντείνεται μέσα σε έναν καταιγισμό προεκλογικών υποσχέσεων και εθνικιστικού παροξυσμού εκ μέρους όλων των υποψηφίων.
Η κοινή γνώμη στην Ελλάδα είναι σαφώς τοποθετημένη απέναντι στον Ερντογάν, αλλά είναι δύσκολο να απαντήσει κανείς αν είναι όντως η επικράτησή του η χειρότερη εκδοχή για την χώρα μας.
Στην πραγματικότητα, οι προς δυσμάς βλέψεις και επιβουλές όλων δικαιολογούν απόλυτα το «από τη Σκύλα στη Χάρυβδη».
Δεν είναι ιδιαίτερα παρακινδυνευμένο να προβλέψουμε ότι παρά τις δημοσκοπήσεις ο κ. Ερντογάν θα επικρατήσει άνετα.
Η επιχείρηση κατά των Κούρδων και η καλλιέργεια της Οθωμανικής φαντασίωσης που αναμετράει τον ίσκιο της με τις Η.Π.Α., την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ρωσία έχει εξάψει τον εθνικισμό σε ένα λαό που θέλει να ονειρεύεται την αναβίωση της δύναμης και των μεγαλείων της Υψηλής Πύλης.
Αυτή η εθνικιστική φαντασίωση είναι το όχημα του Ερντογάν για την απόλυτη εξουσία.
Ο νέος «σουλτάνος», όμως, δεν είναι ανόητος. Γνωρίζει ότι το συμφέρον του είναι ακόμα με τη Δύση.
Ονειρεύεται ότι οι Δυτικοί «θα την πατήσουν» -όπως οι Βυζαντινοί από τους Οσμανλήδες- επιτρέποντάς του να τους χρησιμοποιεί, μέχρι οι νέοι Οθωμανοί να είναι έτοιμοι.
Όποιοι περιμένουν να συνεχιστεί η ίδια πολιτική μετά τις 24 Ιουνίου θα εκπλαγούν.
Ο «επιτήδειος ουδέτερος» έχει μετατραπεί σε επιτήδειο «τσαμπουκά».
Ξέρει πότε και πόσο «τον παίρνει» να κάνει τα δικά του. Την επόμενη μέρα η τακτική θα αλλάξει.
Οι S-400 μάλλον θα μείνουν στη Μόσχα. Αντί γι’ αυτούς τα F35, τα δυτικά κεφάλαια και οι δυτικές αγορές θα «χορτάσουν», προσωρινά, το «θηρίο».
Παρότι μετά τις εκλογές η ρητορική θα αλλάξει και οι τόνοι θα πέσουν, είναι βέβαιο ότι στη συλλογική συνείδηση του λαού της Τουρκίας θα παραμείνουν ενισχυμένα τα στερεότυπα «δικαιωμάτων» στο Αιγαίο που εκ των πραγμάτων υπονομεύουν την προοπτική ειρηνικής διευθέτησης των όποιων πραγματικών ή κατασκευασμένων διαφορών.
Αυτό προκαθορίζει de facto τη στρατηγική της Τουρκίας απέναντί μας, ανεξάρτητα από το ποίος θα είναι στο τιμόνι της γειτονικής χώρας.
Απέναντι σε αυτήν την γκρίζα πραγματικότητα η Ελλάδα πρέπει να ορθώσει αρραγές εθνικό μέτωπο.
Οι τυχοδιωκτισμοί, ο λαϊκισμός, η τυφλή δίψα για εξουσία εξουθένωσαν την χώρα.
Ο αντιπαραγωγικός ευδαιμονισμός καταρράκωσε την οικονομία.
Οι «προοδευτικές» πομφόλυγες και οι ανέξοδες «αγωνιστικές γυμναστικές» στοίχησαν πανάκριβα. Αποδείχτηκε ότι ούτε «τρίτος δρόμος» υπάρχει ούτε τζάμπα «λεφτά υπάρχουν», ούτε «δρόμοι» Βενεζουέλας και Θάτσερ υπάρχουν.
Τα κόμματα οφείλουν να ανταποκριθούν άμεσα στην αγωνιώδη έκκληση του Προέδρου της Δημοκρατίας για Εθνική Ενότητα.