Ασφαλιστικό και ελλείμματα – Σε ποιους καταμερίζονται οι ευθύνες

Στην έκθεση της Τ.τ.Ε. (5/10/09) που «υπογράφει ο γνωστός για τα -σοσιαλιστικά του αισθήματα Β. Μανεσιώτης! Σύμβουλος τού Γ. Παπακωνσταντίνου…!» (Κοττάκης ΕΣΤΙΑ 9/1/18), η οποία «σερβίρεται» με επιμονή ως «νέο πιάτο», παρά το γεγονός ότι είναι δημόσια γνωστό το περιεχόμενό της από τότε, καταγράφεται με ένταση και σαφήνεια ως βασική αιτία των ελλειμμάτων το ασφαλιστικό.

Συγκεκριμένα η επιχορήγηση των τεσσάρων μεγαλύτερων ταμείων (Ι.Κ.Α., Ο.Α.Ε.Ε., Ν.Α.Τ., Ο.Γ.Α.) θα έφθανε τα 11,026 δισ. δηλαδή το έλλειμμα τους θα προσέγγιζε το 1/3 του συνολικού ελλείμματος. Προσθέτοντας τα ελλείμματα των υπολοίπων ταμείων και τις συντάξεις του Δημοσίου είναι απολύτως κατανοητό ότι το ασφαλιστικό ήταν το «παγόβουνο» που απειλούσε τη χώρα. Άλλωστε σε έκθεση του Δ.Ν.Τ. το 2009 δινόταν μια εφιαλτική προοπτική για το χρέος μέχρι το 2060 με βασική παράμετρο το ασφαλιστικό.

Το ερώτημα, που προκύπτει αβίαστα, είναι αν το ασφαλιστικό ήταν δημιούργημα της 5ετίας 2004-2009 ή αν η τότε κυβέρνηση το κληρονόμησε. Είναι ασφαλώς αστείος κάθε ισχυρισμός ότι το ναυάγιο του ασφαλιστικού δημιουργήθηκε επί Καραμανλή. Το πρόβλημα έχει βαθιές ρίζες και οι ευθύνες διαχρονικά είναι μεγάλες. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη τόλμησε το 1990 και το 1992 δραστικές παρεμβάσεις οι οποίες έβαζαν τα θεμέλια για τον εξορθολογισμό του ασφαλιστικού. Η αύξηση του αναγκαίου χρόνου για θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος (για τις γυναίκες από τα 15 στα 25 χρόνια) και η επιβολή κρατήσεων στους Δ.Υ. (6,67%) κάθε άλλο παρά εύκολες ήταν.

Είχε ανοίξει ο δρόμος για να κλείσει μια αιμορροούσα πληγή του προϋπολογισμού. Η 11ετής διακυβέρνηση που ακολούθησε προσφερόταν για να ολοκληρωθεί η τομή στο ασφαλιστικό. Τι έκανε γι’ αυτό κατ’ αρχήν ο Ανδρέας και στη συνέχεια ο «εκσυγχρονιστής» Σημίτης;

Τίποτα!!! Δεν τόλμησαν. Ο πρώην πρωθυπουργός που «αγιογραφείται», γιατί «τόλμησε» να διαγράψει το θρήσκευμα από τις ταυτότητες, κιότεψε μπροστά στις αντιδράσεις και πέταξε τη μεταρρύθμιση Γιανίτση στα σκουπίδια. Το πρόβλημα το ήξερε αλλά «μοιραίος και άβουλος» το έκρυψε κάτω από το χαλί της αθωότητας που του προσέφεραν με το αζημίωτο τα Μ.Μ.Ε..

Όχι μόνο δεν τόλμησαν αλλά αντίθετα, όταν το 2008 η κυβέρνηση Καραμανλή πραγματοποίησε μια νέα τομή με την ενοποίηση των ταμείων από 133 σε 13, ο κύριος Παπανδρέου επιβεβαιώνοντας το «πολιτικό του μέγεθος» διαδήλωνε με τη γροθιά απειλητικά αναπεπταμένη, ανάμεσα στους συντρόφους του προέδρους της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. και της Γ.Σ.Ε.Ε..