Οι ιδέες της ΔΡΑΣΗΣ στη Ν.Δ.: Ξυλοκόποι στο χειρουργείο;

Οι μεγάλες ιδέες και τα μεγάλα ιδανικά είναι για ανθρώπους
χορτάτους και αδίψαστους.
(Πιέρ Μπενουά «Η Ατλαντίδα»).

Μία από τις απαντήσεις που εκμαιεύθηκαν στο πρόσφατο συνέδριο της Ν.Δ. αφορά την δυνατότητα των νέων εργαζομένων να επιλέγουν φορέα ασφάλισης μεταξύ Ε.Φ.Κ.Α. και ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών. Εγείρονται μεγάλα ερωτήματα ως προς την πατρότητα της ιδέας, τον ρεαλισμό της, την κοινωνικότητά της και τέλος την πολιτική της ωφελιμότητα.

Παρακάμπτοντας το τελευταίο ερώτημα, κάποιοι θα βιαστούν να απαντήσουν με το αφήγημα της «αλήθειας» και της αδιαφορίας για το πολιτικό κόστος δήλωση που δεν θεωρώ ειλικρινή, ας επιχειρήσουμε να ασχοληθούμε με τα άλλα τρία.

Παρών στο συνέδριο ήταν ο πρώην Υπουργός της Ν.Δ., βουλευτής επικρατείας του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και πρόεδρος της ΔΡΑΣΗΣ κύριος Στέφανος Μάνος. Τον Φεβρουάριο είχε δημοσιεύσει άρθρο στο οποίο πρότεινε δύο «επαναστατικές» λύσεις. Την άμεση μείωση του αφορολόγητου στις 5.000€ και την άμεση κατάργηση των ασφαλιστικών εισφορών, την κατάργηση δηλαδή του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης. Συγκεκριμένα πρότεινε «…μια σύνταξη 700€ για όποιον/α συμπληρώσει το 67 έτος. Η σύνταξη θα βαρύνει τον προϋπολογισμό και δεν θα προϋποθέτει εισφορές…». Η συνεργασία (προσχώρηση;;;) της ΔΡΑΣΗΣ με τη Ν.Δ., οι ρόλοι που ανέλαβαν στελέχη και ο νυν πρόεδρός της στη λειτουργία της τελευταίας καθώς και οι διαχρονικές σχέσεις με τα ηγετικά κλιμάκια της παράταξης υποδεικνύει την πατρότητα της ιδέας.

Για την υλοποίηση της ιδέας του κυρίου Μάνου, με δεδομένο ότι σήμερα οι συνταξιούχοι ανέρχονται σε 2.600.000, απαιτούνται 22 δισ. ετησίως δηλαδή περίπου το 12% του Α.Ε.Π. όταν ο επιβαλλόμενος στόχος διεθνώς είναι το 2,5%. Βεβαίως ούτε συζήτηση για το πόσο δίκαιη θα είναι μια ρύθμιση που θα ισοπεδώσει τους συνεπείς που ασφαλίζονταν για 35 και 40 χρόνια με εκείνους που ενδεχομένως δεν είχαν ούτε μια ημέρα ασφάλισης. Ούτε για το κοινωνικό σοκ που θα προκαλέσει αφού δεν είχαν οι περισσότεροι πολίτες την τύχη να είναι εκ γενετής οικονομικά εξασφαλισμένοι.

Όσον αφορά το σκέλος του «τρίτου πυλώνα», υπενθυμίζουμε τη χρεοκοπία του ομίλου «Ασπίς», την A.I.G. στις Η.Π.Α. που πέρασε στον έλεγχο του κράτους έναντι 85 δισ., κ.λπ. Φυσικά οι ασφαλισμένοι και οι φορολογούμενοι «πλήρωσαν τον βαρκάρη».
Η υπεύθυνη πολιτική απαιτεί ρεαλισμό αλλά και κοινωνική ευαισθησία. Είμαστε υπέρ των μεταρρυθμίσεων αλλά να μην αντικαταστήσουμε τους χειρουργούς με ξυλοκόπους.