“Φίλια πυρά” εντός και εκτός κυβέρνησης

Ξεκίνησαν οι πρώτες αψιμαξίες στους κόλπους της νέας κυβέρνησης από τα πρώτα κιόλας εικοσιτετράωρα μετά τον ανασχηματισμό, ενώ εκδηλώθηκαν ήδη και οι πρώτες εχθροπραξίες με ισχυρές εργοδοτικές οργανώσεις που είχαν καλομάθει από τις προηγούμενες συμπεριφορές σε ότι αφορά τη διασφάλιση των κλαδικών τους συμφερόντων.

Κυριάκος Μητσοτάκης και Ανδρέας Λοβέρδος τα έσπασαν, από τη πρώτη τους κιόλας απόπειρα συνεργασίας τους, που αφορούσε μνημονιακές υποχρεώσεις και συγκεκριμένα τις απολύσεις των διοικητικών υπαλλήλων στα πανεπιστήμια.

Αυτή βέβαια, για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ, είναι η αφορμή.

Η αιτία είναι η μάχη εξουσίας και επιρροής που δίνεται σε ενδοκυβερνητικό επίπεδο, για το ποιος θα επικρατήσει στη λήψη αποφάσεων και ποιος θα επωμισθεί λιγότερες ευθύνες για τις νέες καταστροφικές για τη κοινωνία αποφάσεις που έχουν ληφθεί και θα εφαρμοστούν σταδιακά, αλλά και γι αυτές που έρχονται.

Οι εξελίξεις αυτές , πάντως, ήταν αναμενόμενες. Η σύνθεση της νέας κυβέρνησης αποτελείται από ετερόκλητα πρόσωπα, με διαφορετικές πολιτικές πεποιθήσεις που είναι δύσκολο να συμφωνήσουν μεταξύ τους.

Ακόμη πιο ανέφικτο είναι να συνεργαστούν και να πειθαρχήσουν σε αποφάσεις που μπορεί να στοιχήσουν στη δημοτικότητα τους, την ώρα που όλοι εκτιμούν ότι εθνικές εκλογές, δεν είναι μακριά.

Και βέβαια είναι σχεδόν αδύνατον να αποφευχθούν και οι κόντρες με τα ισχυρά συμφέροντα.

Μόλις ακούστηκαν συστάσεις για συγκράτηση τιμών, ακόμη και από το στόμα του ίδιου του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, όπως στη περίπτωση των ξενοδόχων άρχισαν οι αντιδράσεις. Ομοίως αντιδράσεις υπήρξαν και από τους ισχυρούς του λιανεμπορίου στα λεγόμενα του νέου υφυπουργού Ανάπτυξης.

Λογικό και αυτό, αφού καθ΄ όλη τη διάρκεια των προηγούμενων μνημονιακών χρόνων, οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν χάλασαν ποτέ τα χατίρια των ισχυρών της αγοράς, οι οποίοι είχαν ανετότατη πρόσβαση στη τρόικα και περνούσαν όποιες αποφάσεις του συνέφεραν.

Τώρα που για τη κυβέρνηση έχουν έρθει τα πολύ δύσκολα , καθώς πλέον η κοινωνία δεν αντέχει άλλη φτώχια και ανεργία, και άρχισε να πιέζει τα συμφέροντα, αυτά αντιδρούν.

Ιδιαίτερα στο τομέα της αγοράς, τα αποτελέσματα της πολιτικής που ασκήθηκε τα προηγούμενα δυο χρόνια ήταν στη κυριολεξία καταστροφικά και για τη συντριπτική πλειοψηφία των επιχειρήσεων, που είναι μικρού και μεσαίου μεγέθους και για τους πολίτες.
Η περιβόητη πλέον εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ αποδείχτηκε ότι ήταν γεμάτη εκρηκτικά για τους μικρομεσαίους και τους καταναλωτές.

Εξυπηρέτησε μόνο τα συμφέροντα ολιγοπωλίων και πολυεθνικών, με αποτέλεσμα να αναγκάζονται να βάζουν λουκέτο χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις και οι καταναλωτές να πληρώνουν ακριβότερα, από κάθε άλλη χώρα στην ΕΕ, βασικά προϊόντα.

Όσον αφορά δε τα μέτρα του υπουργείου Εργασίας για την απορρύθμιση της αγοράς, δεν επιδέχονται κριτικής. Τα αποτελέσματα μιλούν μόνα τους. Ανεργία στα ύψη, μισθοί και συντάξεις πείνας, ελεύθερες ομαδικές απολύσεις.

Τι μπορεί να γίνει τώρα; Μια πραγματική στροφή προς την ενίσχυση των μικρομεσαίων , την επιβολή του υγιούς ανταγωνισμού στην αγορά με εξάλειψη των ολιγοπωλιακών καταστάσεων. Και βέβαια εφαρμογή μιας νέας εργασιακής πολιτικής βασισμένης στα πρότυπα της ΕΕ για ευελιξία μεν στην αγορά εργασίας αλλά με ασφάλεια για τους εργαζομένους.

Και να μην ξεχνάμε και το μείζον ζήτημα. Φορολογική δικαιοσύνη.