Αν είναι αυτός ο «εγγυητής της ενότητας» της Κεντροαριστεράς τότε…

«Ο κύριος Παπανδρέου δεν πρέπει να είναι υποψήφιος, μόνο σε αποικία μπορεί να είναι υποψήφιος με τέτοια προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα.» (Μ. Χρυσοχοΐδης).

Πρέπει να συμμερίζεσαι την απαξίωση του Γ. Κονδύλη για τους Έλληνες αποτολμώντας να εμφανίζεσαι ενώπιον των πολιτών όταν είσαι υπεύθυνος για τα δεινά τους. Όταν τα ίδια σου τα στελέχη και κορυφαίοι υπουργοί δημόσια σου έχουν καταλογίσει αυτό που συμβαίνει στη χώρα εδώ και επτά χρόνια. Όταν ένας από τους πλέον επιτυχημένους υπουργούς σου ομολογεί: «Η διετής κυβέρνηση η δική μας οδήγησε σε αδιέξοδα. Οικονομικά, εθνικά, κοινωνικά. Οδήγησε σε φτώχεια και αποσύνθεση, εθνική ταπείνωση και εθνική αναξιοπρέπεια και τέλος οδήγησε σε εθνική αποδιοργάνωση.» (Μ. Χρυσοχοΐδης).

Όταν, λόγω των εγκληματικών ευθυνών σου, έχεις «κατορθώσει» να οδηγήσεις ένα κόμμα – το οποίο αν κατέβαινε στις εκλογές με επικεφαλής ένα «κουτσό άλογο» με το όνομα Παπανδρέου, θα συγκέντρωνε άκοπα ποσοστά μεγαλύτερα του 38% – στα όρια της εξαφάνισης. Όταν είσαι ανεπιθύμητος ακόμα και σε εκείνους που σε στήριξαν ψηφίζοντας με κλειστά μάτια το πρώτο μνημόνιο: «Ο κ. Παπανδρέου δεν μπορεί να παραμένει στην παράταξη γιατί έχει διαρρήξει τις σχέσεις μας με το λαό και έχει διαρρήξει και τις σχέσεις μας με τους Ευρωπαίους.» (Μ. Χρυσοχοΐδης).

Όταν, αντιμαχόμενος το κόμμα που κληρονόμησες τον διάδοχό σου αλλά κυρίως τα στελέχη και τον κόσμο που για δεκαετίες σε στήριξαν κάνοντας σε πρωθυπουργό, δημιουργείς τον δικό σου φορέα «κατορθώνοντας» να μην εκλεγείς βουλευτής και, παρ’ όλα αυτά, απευθύνεσαι στους πολίτες παριστάνοντας τον κήνσορα.

Όταν εμφανίζεσαι ως οπαδός της συνεννόησης που, όχι μόνο αρνήθηκες την περίοδο της κρίσης αντίθετα επικεφαλής των συνδικάτων διαδήλωνες με τη γροθιά σηκωμένη κατά της ήπιας μεταρρύθμισης του ασφαλιστικού (Μάρτιος/2008), ενώ την τορπίλισες (Μάρτιος/2009) αποποιούμενος τελικά και τη «χείρα βοηθείας» που σου προσφερόταν προκειμένου να ληφθούν έγκαιρα τα αναγκαία μέτρα (Οκτώβριος/2009).

Όταν παρ’ όλα αυτά, αναγορεύεις τον εαυτό σου σε «εγγυητή της ενότητας» και μέντορα της ηγεσίας του «νέου φορέα», θεωρώντας ότι δεν έχουμε μνήμη, τότε σίγουρα συμμερίζεσαι την άποψη του Κονδύλη για τους Έλληνες που μάταια περιμένουν ένα mea culpa και μια συγνώμη. Αφού μόνο οι μεγάλοι και οι δυνατοί αναγνωρίζουν τα λάθη τους.