Ο Ντόναλντ Τραμπ είναι ο πρόεδρος των ΗΠΑ.
Αν είχε χάσει, πρόεδρος θα ήταν η Χίλαρι Κλίντον.
Η υπουργός Εξωτερικών που πανηγύρισε τον θάνατο του Καντάφι με τη φράση «πήγαμε, χτυπήσμε, πέθανε».
Η υπουργός Εξωτερικών του Ομπάμα της «Αραβικής Άνοιξης».
Η σύζυγος του προέδρου Μπιλ Κλίντον που ισοπέδωσε με βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου την Γιουγκοσλαβία.
Του Κλίντον που είχε ως ίνδαλμα τον Τζον Κένεντι που παρέλαβε μια μικρής κλίμακας στρατιωτική παρουσία και την μετέτρεψε σε έναν από τους πιο φονικούς πολέμους του 20ου αιώνα, τον πόλεμο του Βιετνάμ.
Του Κένεντι που διέταξε την δολοφονία του Φιντέλ Κάστρο και ήταν ο επόμενος πρόεδρος των Δημοκρατικών μετά τον Τρούμαν, ο οποίος έριξε τις δύο ατομικές βόμβες στην Ιαπωνία.
Σοβαρή θέση λοιπόν, είναι αυτή που λέει ότι ο σωστός αριστερός δεν πάει ποτέ στις ΗΠΑ -τουλάχιστον μέχρι να εκλεγεί Πρόεδρος η Άντζελα Ντέιβις, δηλαδή ποτέ.
Και διακόπτει διπλωματικές σχέσεις, αγοράζει όπλα από τον Κιμ, κάνει εξαγωγές φυστικιού Αιγίνης στην Ανταρκτική και τρέφει τον λαό του από τα κέρδη-ένα κουλούρι Θεσσαλονίκης ανά τέσσερα άτομα το μήνα.
Η θέση δηλαδή του ΚΚΕ, με τη διαφορά ότι όπως «κόβω» τα περισσότερα μέλη του Π.Γ. της Κ.Ε., θέλουν τρία κιλά παϊδάκια τη μέρα για προάριστον.
Τα υπόλοιπα, όπως λέμε στην Αροανία Αχαΐας, είναι του (ξέρετε ποιου) τα εννιάμερα.