Γιατί δεν φοβάται η Βόρεια Κορέα τις απειλές του Τραμπ – Τρελός ή μεθοδικός ο Κιμ;

Όλος ο πλανήτης παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα τα όσα συμβαίνουν ανάμεσα σε ΗΠΑ και Βόρεια Κορέα.

Ποιοι είναι πραγματικά οι λόγοι που ο ηγέτης της Βόρειας Κορέας, ο Κιμ Γιονγκ Ουν δεν φοβάται τον Ντόναλντ Τραμπ και τις ΗΠΑ;

Είναι πράγματι τόσο τρελός όσο τον παρουσιάζουν τα διεθνή μέσα ενημέρωσης και όσο πιστεύει ο κόσμος;

Πόσο ανησυχητική είναι η δήλωση του νοτιοκορεατικού υπουργείου άμυνας ότι θεωρεί πως η Βόρεια Κορέα πέτυχε την ελαχιστοποίηση πυρηνικού όπλου κατά τρόπο ώστε να μπορεί να οπλίσει έναν πύραυλο;

Ποιος είναι ο ρόλος της Κίνας στην προκειμένη περίπτωση;

«Προσπαθεί η Κίνα να βοηθήσει, αλλά με μικρή επιτυχία» όπως λέει ο Τραμπ ή έχει άλλους στόχους;

Εξετάζοντας προσεκτικά την εξέλιξη των γεγονότων σχηματίζουμε την πεποίθηση ότι ο Κιμ Γιονγκ Ουν δεν είναι τρελός.

Είναι μεθοδικός και αρκετά προσεκτικός στην προώθηση των πυρηνικών και πυραυλικών του προγραμμάτων για να φανεί ότι αποθαρρύνεται από τις απειλές του Τραμπ και τις συντριπτικές στρατιωτικές ικανότητες της Αμερικής.

Φαίνεται να γνωρίζει τον τρόπο που λειτουργούν οι ΗΠΑ και γι’ αυτό ακριβώς δεν φοβάται τον Τραμπ.

Κατάφερε να αποδυναμώσει μια συμμαχία πολλών δεκαετιών, των ΗΠΑ με τη Νότια Κορέα η οποία θεωρεί ότι ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ παίζει το παιχνίδι της Πιονγκγιάνγκ…

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΦΟΒΑΤΑΙ Η Β. ΚΟΡΕΑ

Πρώτον: Παρότι ο Τραμπ απειλεί με πόλεμο και εξαφάνιση τη Β. Κορέα, ο Κιμ Γιονγκ Ουν είναι σίγουρος πως δεν θα προχωρήσει σε μια τέτοια καταστροφική κίνηση, αφού δεν το έκανε όταν η χώρα του δεν διέθετε πυρηνικά όπλα. Η Νότια Κορέα, πλούσια χώρα, θα αντιταχθεί στις ΗΠΑ να προχωρήσουν σε ένα τέτοιο βήμα. Οι συνέπειες ενός πολέμου μεταξύ ΗΠΑ και Β. Κορέας, θα ήταν καταστροφικές και για τη Ν. Κορέα. Στρατιωτικοί αναλυτές εκτιμούν ότι σε περίπτωση πολέμου, η Νότια Κορέα θα μετρήσει 20.000 νεκρούς. Εξάλλου, μία παγκόσμια οικονομική υπερδύναμη, όπως οι ΗΠΑ, δεν θα διακινδυνεύσει την ύπαρξή της απλώς για να ξεκινήσει έναν πόλεμο με τη Βόρεια Κορέα. Αλλά και η Κίνα θα ασκήσει όλη την επιρροή της για να αποφευχθεί ένα πόλεμος στο κατώφλι της. Έτσι η Πιονγκγιάνγκ δε φοβάται τις απειλές του Τραμπ και συνεχίζει με σταθερά βήματά στην βελτιστοποίηση του οπλοστασίου της.

Δεύτερον: Η Κίνα ισχυροποιείται στην περιοχή ενώ οι ΗΠΑ χάνουν έδαφος και οι επί δεκαετίες σύμμαχοί τους Ιαπωνία και Νότια Κορέα θα πρέπει να επιλέξουν αν θα ταχθούν με το μέρους τους ή με την ανερχόμενη δύναμη, την Κίνα. Η Κίνα εξάλλου προτιμά, σίγουρα, τη Βόρια Κορέα με πυρηνικά όπλα από το να κυριαρχούν απόλυτα οι ΗΠΑ στην περιοχή.

Τρίτον: Αν η Β. Κορέα εγκαταλείψει το πυρηνικό της πρόγραμμα χάνει το σημαντικότερο στήριγμά της και το διαπραγματευτικό της όπλο. Σίγουρα ο Κιμ Γιονγκ Ουν γνωρίζει τα παραδείγματα του Σαντάμ Χουσεΐν στο Ιράκ και του Μουαμάρ Καντάφι στη Λιβύη, που συμφώνησαν να εγκαταλείψουν τα «όπλα» τους και το πλήρωσαν ακριβά. Οι συνέπειες που είχαν οι δύο αυτοί ηγέτες και οι χώρες τους πείθουν τον Κιμ Γιονγκ Ουν πως τα πυρηνικά του είναι το πιο σίγουρο «χαρτί» στην επιτυχία της χώρας.

Τέταρτον: Χρόνια τώρα, οι ΗΠΑ επιβάλουν κυρώσεις στη Βόρεια Κορέα για την ανάπτυξη του πυρηνικού της προγράμματος χωρίς να κατορθώνουν το παραμικρό. Στην πραγματικότητα, υπήρχε πάντοτε, από αμερικανικής πλευράς, η επιθυμία διαλόγου μεταξύ των δύο πλευρών. Όμως όσο το πυρηνικό και πυραυλικό πρόγραμμα της Βορείου Κορέας «ευημερεί» τόσο αυξάνεται το πλεονέκτημα της Πιονγκγιάνγκ σε διαπραγματευτικό επίπεδο με τον «εχθρό».

Οι ΗΠΑ δε θα υλοποιήσουν τις απειλές του Τραμπ. Θα προχωρήσουν σε διάλογο με την Β. Κορέα όπως και στο παρελθόν.

Εκτός εάν, οι λεονταρισμοί της Βορείου Κορέας χρησιμεύουν στις ΗΠΑ σαν μια καλή αφορμή και ευκαιρία για να συντρίψουν το ανερχόμενο κύρος της Κίνας στην ευρύτερη περιοχή και ίσως και την ίδια την Κίνα.

Όσο καθυστερούν οι συνομιλίες τόσο ενισχύεται το πυρηνικό και πυραυλικό οπλοστάσιο της Πιονγκγιάνγκ και η διαπραγματευτική θέση του Κιμ Γιονγκ Ουν.

Ας ελπίσουμε ότι οι ηγεσίες των δύο χωρών θα λειτουργήσουν ορθολογικά και θα φερθούν με σύνεση και όχι παρορμητικά και ανταγωνιστικά για το ποιος θα δείξει μεγαλύτερη τρέλα.