Το πιο παλιό «παλιό» ΠΑΣΟΚ που αλλάζει προσωπείο και όνομα

Καθώς συμπληρώνονται 8 χρόνια από την αφετηρία του κακού με τις εκλογές που το αποτέλεσμά τους οδήγησε τη χώρα στη χρεωκοπία, δεν πρέπει να ξεχνάμε.

Καθώς συμπληρώνονται 2 χρόνια από τις εκλογές του 2015 που καθιέρωσαν στην εξουσία το κόμμα που οδήγησε τη χώρα ακόμα πιο βαθιά μέσα στην κρίση και με πιο βαριές αλυσίδες χρέους στην «επιτροπεία των θεσμών», δεν πρέπει να ξεχνάμε.

Είναι οι δύο εκλογές που έφεραν στην εξουσία τα κόμματα της «αλλαγής και της προόδου», δηλαδή το παλιό και το νέο ΠΑΣΟΚ.

Ο αρχηγός του πρώτου το 2009, συνεχίζοντας με συνέπεια την οικογενειακή παράδοση, υποσχόταν στους πάντες τα πάντα διακηρύσσοντας ότι «λεφτά υπάρχουν» (να φαν’ κι οι κότες που λέει ο λαός).

Ο δεύτερος, αφού από τον Ιανουάριο του 15 μέχρι τον Ιούλιο «έσκισε» το μνημόνιο «διέγραψε» το χρέος και μας έφερε την ευλογία των capital controls, προκήρυξε νέες εκλογές «μοστράροντας την πραμάτεια» του δήθεν προοδευτικού απέναντι στην αντίδραση.

Χτίζοντας πολιτικό μέλλον πάνω στα στερεότυπα και τις διαχωριστικές γραμμές που δημιούργησε ο Ανδρέας. Σε αυτά τα πλαίσια χαρακτήρισε τη Ν.Δ. ως «το πιο παλιό-παλιό».

«Παλιό» το κόμμα που αποκατέστησε τη Δημοκρατία. Το κόμμα που δημιούργησε τις υποδομές και την ανάπτυξη. Το κόμμα που – σε πείσμα του τότε «νέου» (ΠΑΣΟΚ) που λυσσαλέα το αντιμαχόταν – έκανε τη χώρα 10ο μέλος της Ε.Ε. (υπέρ της οποίας όλοι τώρα οι “προοδευτικοί” ομνύουν παρά τα προβλήματα).

«Παλιό» το κόμμα που το 1981 παρέδωσε την εξουσία με χρέος που δεν ξεπερνούσε το 30% του Α.Ε.Π. και μηδενική ανεργία.

«Παλιό» το κόμμα που λοιδορήθηκε ως δεξιά παρένθεση από την “Αλλαγή”, τις “λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις”, και τα ημιμαθή και μίσθαρνα όργανα των διαπλεκόμενων “νέων τζακιών”.

Και “νέο” ότι καθιέρωσε το θράσος και την “κούφια αλαζονεία” ως κοινή πρακτική.

«Νέο» ότι ανδρώθηκε με τα ευρωπαϊκά προγράμματα την ίδια στιγμή που συνέχισε με μεγαλύτερη ένταση τον καταστροφικό λαϊκισμό και τον αποχαυνωτικό εθισμό της κοινωνίας σε κούφια οράματα και κάλπικες υποσχέσεις.

Την ίδια ώρα που την εκμαύλιζε σκορπώντας ανέμελα στους τέσσερις ανέμους το «κεφάλαιο» που είχαν δημιουργήσει οι προηγούμενες γενιές αλλά και υποθηκεύοντας το μέλλον με δυσβάσταχτα δάνεια.

«Νέο» ότι εμπόδιζε ένα μέρος των πολιτών να δει τις «ορδές» των Βαλκανίων γειτόνων να δραπετεύουν από τους «σοσιαλιστικούς παραδείσους» και να προτιμούν τους κατά τα άλλα «προοδευτικούς σοσιαλιστές» της χώρας του «τρίτου δρόμου για το σοσιαλισμό» να τους χρησιμοποιούν σαν ανασφάλιστη και κακοπληρωμένη εργατική δύναμη.

«Νέο» ότι αενάως αερολογεί – έχοντας επιβάλλει ένα γλωσσικό ιδίωμα που λειτουργεί σαν τα καμπανάκια στο πείραμα του Παυλώφ για τα εξαρτημένα ανακλαστικά – χειραγωγώντας την κοινωνία και τις αντιδράσεις της.

«Νέο» ότι υποβαθμίζει το λαό σε όχλο που αντί να αποφασίζει με τη λογική χειραγωγείται με το συναίσθημα.

Αυτό το «νέο» πρέσβευε και πρεσβεύει ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ που δεν άλλαξε θέσεις όπως ισχυρίζονται μερικοί. Είναι το πιο παλιό «παλιό» ΠΑΣΟΚ που απλά άλλαξε όνομα.

Αλλά, για να μην ξεχνιόμαστε, αυτό πρεσβεύουν και τα περισσότερα στελέχη της υπό διαμόρφωση νέας «Μεγάλης Δημοκρατική Παράταξης» (απεγνωσμένη προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ να αλλάξει προσωπείο) που επιχειρούν, αλλάζοντας απλά «ταμπέλα στο μαγαζί», να μπουν ξανά με αξιώσεις στο πολιτικό παιχνίδι.