Η “επιτυχία” της Ελιάς εγχείρημα οφθαλμαπάτης

Οι εκλογές επιβεβαίωσαν οριστικά το νέο δίπολο της κοινωνικής και πολιτικής αναμέτρησης ανάμεσα στην πρόοδο και τη συντήρηση!

1. Επιβεβαίωσαν κατηγορηματικά την επιλογή της ελληνικής πλειοψηφίας να δώσει εντολή, προκειμένου να διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις μιας νέας κοινωνικής και πολιτικής συμμαχίας που θα κληθεί να αντιμετωπίσει τις επιπτώσεις διόγκωσης του χρέους της συρρίκνωσης της παραγωγικής βάσης και της εκποίησης Εργαλείων κοινωνικής προστασίας και ανάπτυξης κτλ.

2. Οι εκλογές κατέγραψαν με σαφή τρόπο μεγάλη υποχώρηση της κοινωνικής επιρροής τόσο της ΝΔ όσο και των πολιτικών που στηρίζουν την επέλαση των δυνάμεων του νεοφιλελευθερισμού και των εκφράσεών τους!

3. Το πιο ενδιαφέρον όμως αφορά τον χώρο της κεντροαριστεράς αφού για τρίτη φορά η κοινωνική βάση διατυπώνει με ευδιάκριτο τρόπο τη μείωση της κοινωνικής αποδοχής. Ότι δηλαδή δεν αποδέχεται για τον πολιτικό χώρο της προοδευτικής – σοσιαλιστικής παράταξης το ρόλο του παρακολουθήματος μιας νέο συντηρητικής πολιτικής που διαπραγματεύεται με λάθος πολιτικές και συμμαχίες το σχέδιο εξόδου και ανασυγκρότησης.

Συγκεκριμένα για τρίτη φορά καταγράφεται και νέα υποχώρηση μετά τον Μάιο και τον Ιούνιο. Στις εκλογές αυτές μειώνεται κατά 35-40% η εκλογική επιρροή μιας παράταξης που αποτελούσε δύναμη εναλλακτικής πολιτικής για τις δυνάμεις της παραγωγής της εργασίας και της προόδου !

4. Η επαναλαμβανόμενα πλην όμως σαφής μείωση της επιρροής από το 13% στη συνέχεια στο 12% και τώρα στο 8% δείχνει με το πλέον κατηγορηματικό τρόπο ότι η κοινωνική και εκλογική βάση της σοσιαλιστικής παράταξης δεν επιθυμεί την μετάλλαξη της παράταξης σε “κεντρώο” παρακολούθημα του νεοσυντηρητισμού! Πολύ περισσότερο σε δήθεν “προοδευτικό” πόλο μιας νεοφιλελεύθερης διακυβέρνησης.

5. Η μετακίνηση όπως δείχνουν τα ευρήματα και άλλων ψηφοφόρων της προοδευτικής παράταξης σε δυνάμεις της αριστεράς και του ριζοσπαστισμού που αρθρώνουν εναλλακτικό λόγο κυβερνητικών πολιτικών και συμμαχιών δείχνει ότι το αίτημα της εκλογικής κοινωνικής και πολιτικής βάσης του σοσιαλιστικού χώρου σχετίζεται με την διεκδίκηση της πολιτικής αυτονομίας, της οργανωτικής αυτοτέλειας και τον προσανατολισμό στη διαμόρφωση μιας εναλλακτικής κοινωνικής πολιτικής και προγραμματικής πλειοψηφίας που θα αντικαταστήσει την πολιτική της ΝΔ

Τα προηγούμενα καθιστούν προφανές ότι το πολιτικό πρόβλημα της σοσιαλιστικής παράταξης δεν είναι ένα συνέδριο “Ελιάς” που θα επιμένει σε ένα σχηματισμό κυβερνητικής συμμαχίας στήριξης του ευρωπαϊκού και ελληνικού νεοσυντηρητισμού. Γιατί αυτό παράγει κοινωνικό διχασμό!

Ζητούμενο γίνεται ένα συνέδριο ανάταξης της σοσιαλιστικής παράταξης με αλλαγή πολιτικής που θα εκφράσει με μια αξιόπιστη σύνθεση αντιπροσώπευσης και συμμετοχής, ένα πολιτικά και κοινωνικά εναλλακτικό στο συντηρητισμό σχέδιο, ικανό να διαμορφώσει πολιτικές πλειοψηφίες με προοδευτικό πρόσημο.

Άλλωστε η “Ελιά” ως σχήμα με τη μορφή του παρακολουθήματος της κυβέρνησης κατέγραψε μικρότερο κατά 5 μονάδες ποσοστό, από αυτό του ΠΑΣΟΚ των εθνικών εκλογών Μαΐου-Ιουνίου. Και αυτό δείχνει ότι δεν μπορεί να αποτελέσει συνεδριακό όχημα για τον επαναπροσδιορισμό της πολιτικής όπως το ζητά επαναλαμβανόμενα η κοινωνική βάση.

Οι εκλογές λοιπόν με πολύπλευρο τρόπο κατέγραψαν καθαρά την πολιτική αντίθεση αλλά και τα ζητούμενα.

Όμως εξ ίσου καθαρά έστειλαν και απάντηση πως η κοινωνική και εκλογική βάση δεν αποδέχεται αμφιλεγόμενα πολιτικά μηνύματα για τον προσανατολισμό των κομμάτων στο κοινωνικά και εκλογικά πλέον προσδιορισμένο δίπολο της αντίθεσης.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι και το εκλογικό ποσοστό της ΔΗΜΑΡ. Ηττήθηκαν οι παλινδρομήσεις. Η έλλειψη καθαρού προοδευτικού προσανατολισμού, γεγονός που επέτρεψε στο… “Ποτάμι” να ψαρεύει σε θολά νερά!

Να ζητά ψήφο για να… «τα αλλάξει όλα» αφήνοντας να εννοηθεί(;) ότι αυτός είναι ο εν δυνάμει σύμμαχος στη διαμόρφωση ενός προοδευτικού πόλου διακυβέρνησης ενώ οι… άλλες δυνάμεις έχουν συμβιβασθεί στο ρόλο του παρακολουθήματος!

Προφανώς λοιπόν πέρα από την επικοινωνιακή διαχείριση, το αποτέλεσμα των εκλογών δεν προσφέρεται για “αλλοιώσεις” αλλά για ερμηνείες που θα στηρίζονται σε αποδείξεις.

Πολύ περισσότερο το αποτέλεσμα δεν μπορεί να γίνει ένας “πήχης” όπου “επιτυχία” χαρακτηρίζεται το εγχείρημα οφθαλμαπάτης. Όσων δηλαδή ισχυρίζονται πως… “πέρασαν τον πήχη” υποκρύπτοντας μπροστά στα μάτια των θεατών ότι τον πέρασαν από… κάτω!